6 Batalion Strzelców Karpackich
6 Batalion Strzelców Karpackich (6 bsk) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Franciszek Borkowski |
| Ostatni |
mjr dypl. Józef Chomiuk |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa (kampania włoska) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
Wojska Lądowe |
| Rodzaj wojsk |
Piechota |
| Podległość |
2 Brygada Strzelców Karpackich |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujBatalion został sformowany w 1942 roku, w Palestynie, w składzie 2 Brygady Strzelców Karpackich. Od wiosny 1944 roku do wiosny 1945 roku walczył w kampanii włoskiej. Po wojnie batalion, będąc w składzie wojsk okupacyjnych, pełnił między innymi służbę wartowniczą. W lutym 1946 ochraniał obiekty wojskowe w rejonie Foggia[1]. W 1946 roku został przetransportowany z Włoch do Wielkiej Brytanii i tam w 1947 roku rozformowany.
Żołnierze batalionu
edytuj- Dowódcy batalionu
- mjr Franciszek Borkowski (11 XI 1942 - 8 VII 1943[2])
- mjr dypl. Kazimierz Różycki (9 VII 1943 - 20 VIII 1944[3])
- mjr Andrzej Paluch (p.o. 16 XII 1943 - 26 II 1944[4])(20 - 27 VIII 1944)
- mjr Karol Hareńczyk (27 VIII - 2 IX 1944)[5]
- ppłk Marian Jasiński (3 IX 1944 - 2 VI 1945)[6]
- mjr dypl. Józef Chomiuk (2 VI 1945 -1947)[6]
- Zastępcy dowódcy batalionu
- mjr Andrzej Paluch (10 XI 1942 - VIII 1944[3])[7]
- mjr Karol Hareńczyk (od VIII 1944)[5]
- kpt. Józef Różański (od X 1944[8])
- mjr Stanisław Radajewicz[6]
Odznaka batalionu
edytujOdznaka specjalna: wykonana z białego metalu, oksydowana na stare srebro. Oznaka ma formę kompozycji składającej się z ośmiu liści ostu ułożonych promieniście, na którą nałożony jest kolisty wieniec świerkowy. W środku koło obrzeżone ząbkami. Na wieńcu inicjały 2 BSK, w centrum cyfra 6.
Odznakę noszono na berecie, na podkładce z ciemnozielonego sukna po lewej stronie, w odległości 10 cm od środka orzełka. Na patkach kołnierza zezwolono nosić oznaki o średnicy 2 cm, bez podkładki sukiennej[9]. Wykonywała je firma: F. M. Lorioli, Milana – Roma.
Dyslokacja marsze i walki
edytuj
|
|
|
|
|
Przypisy
edytuj- ↑ Żak 2014 ↓, s. 144.
- ↑ Kronika nr 1 3 Dywizji Strzelców Karpackich 3 V 1942 - 10 XII 1943
- ↑ a b Młotek (red.) 1978 ↓, s. 100.
- ↑ Kirszak 2019 ↓, s. 348-349.
- ↑ a b Panecki (red.) 1994 ↓, s. 236.
- ↑ a b c Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 86.
- ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 85.
- ↑ Młotek (red.) 1978 ↓, s. 575-576.
- ↑ Partyka 1997 ↓, s. 71.
Bibliografia
edytuj- Biegański: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1967.
- Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
- Harvey Sarner, Piotr K Domaradzki: Zdobywcy Monte Cassino : generał Anders i jego żołnierze. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2006. ISBN 83-7506-003-8.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch, 1981.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.
- Tadeusz Panecki (red.): 2 Korpus Polski w bitwie o Monte Cassino z perspektywy półwiecza. Warszawa: 1994. ISBN 83-11-08291-X.
- Zbigniew Wawer: 3 Dywizja Strzelców Karpackich w kampanii włoskiej 1944-1945. Białystok: 1994. ISBN 83-86232-40-4.
- Mieczysław Młotek (red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.
- Jerzy Kirszak: Generał Roman Szymański. Żołnierz pierwszej kompanii kadrowej. Zdobywca Monte Cassino. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2019. ISBN 978-83-8098-599-5.