10 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
10 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (10 dappanc) – pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
2 dar |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujNa podstawie rozkazu Nr 0288/Org. Naczelnego Dowódcy WP z 15 października 1945 roku, w składzie 7 Dywizji Piechoty, został rozformowany 10 dywizjon artylerii samochodowej. W jego miejsce, na bazie zlikwidowanej 4 BAPpanc, został sformowany 10 dywizjon artylerii zmotoryzowanej. Kilka miesięcy później, na podstawie rozkazu Nr 046/Org. Naczelnego Dowódcy WP z 27 lutego 1946 roku, jednostka została przeformowana w 10 dywizjon artylerii przeciwpancernej. W 1956 roku jednostka została przeformowana w 2 dywizjon artylerii rakietowej, a w 1966 roku w 2 dywizjon rakiet taktycznych. Jednostka stacjonowała w garnizonie Tarnowskie Góry, a później w Koźlu.
Struktura organizacyjna
edytuj- pluton dowodzenia
- trzy baterie armat przeciwpancernych
- dwa plutony ogniowe po 2 działony
Razem według etatu 2/79 w 1949: 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3
Przypisy
edytuj- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO; Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.