Wikipedia

Świadkowie Jehowy w Kiribati

chrześcijańska społeczność religijna na Kiribati

Świadkowie Jehowy w Kiribati – społeczność wyznaniowa w Kiribati, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 118 głosicieli, należących do 2 zborów[1]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziły się 433 osoby[2][a]. Działalność miejscowych Świadków Jehowy koordynuje Biuro Oddziału w Suva na Fidżi[3].

Świadkowie Jehowy w Kiribati
Państwo

 Kiribati

Liczebność
(2023)

118

% ludności kraju
(2023)

0,11%

Liczba zborów
(2023)

2

Rozpoczęcie działalności

lata 40. XX wieku

Mapa konturowa Kiribati, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Barneaba”
Sala Królestwa w Kiribati

Historia

edytuj

Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku głosiciele z Nowej Zelandii rozpoczęli w Kiribati działalność kaznodziejską. Początkowo tutejsze władze nałożyły pewne ograniczenia. W roku 1959 Huia Paxton uzyskał jako farmaceuta zezwolenie na pobyt na tamtejszych wyspach i pozostał tam wraz z żoną i dwójką dzieci do roku 1967, prowadząc równocześnie działalność kaznodziejską. W latach 60. XX wieku działało tu około 10 głosicieli.

W roku 1982 skierowano dwoje misjonarzy, Marina i Paul Tabunigao, absolwentów Szkoły Gilead. Zebrania odbywały się początkowo w domu misjonarskim, a od roku 1991 w wybudowanej wówczas Sali Królestwa. W 1992 roku zanotowano liczbę 50 głosicieli, a pięć lat później – 70. W 1994 roku w języku kiribati wydano książkę „Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi”.

W 2001 roku działało 104 głosicieli, a na Pamiątce było obecnych 436 osób (ok. 0,4% mieszkańców). W listopadzie 2009 roku Świadkowie Jehowy z Kiribati brali udział w dorocznym kongresie pod hasłem „Czuwajcie!” na Fidżi. W tym samym roku przekroczono liczbę 100 głosicieli. Powstał również drugi zbór. W 2010 roku było 120 głosicieli. W 2011 roku na Wieczerzy Pańskiej (Pamiątce) obecnych było 514 osób. W roku 2013 osiągnięto liczbę 158 głosicieli, a w roku 2014 – 189, należących do 3 zborów. 5 grudnia 2015 roku na kongresie pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” wydano Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata w języku kiribati[4]. W 2016 roku powstał czwarty zbór. W 2022 roku nastąpiła reorganizacja zborów. Zebrania zborowe i kongresy regionalne odbywają się w języku kiribati.

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Kiribati – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org.
  3. ↑ Watchtower, Biuro Oddziału na Fidżi [online], jw.org [dostęp 2014-06-28].
  4. ↑ Watchtower, Otinakon te Baibara ae Tabu—Te Rairai ae te Aonnaba ae Boou n te Taetae ni Kiribati, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, maj 2016, s. 9.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Kiribati&oldid=73508584”