Wikipedia

Świadkowie Jehowy na Mauritiusie

chrześcijańska społeczność religijna na Mauritiusie

Świadkowie Jehowy na Mauritiusie – społeczność wyznaniowa na Mauritiusie i Rodrigues, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku łącznie 2192 głosicieli, należących do 28 zborów. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziły się 5183 osoby[a][1][2][3][b][c]. Działalność miejscowych Świadków Jehowy koordynuje francuskie Biuro Oddziału[4].

Świadkowie Jehowy na Mauritiusie
Państwo

 Mauritius

Liczebność
(2023)

2192

% ludności kraju
(2023)

0,15%

Liczba zborów
(2023)

28

Rozpoczęcie działalności

1933

Mapa konturowa Mauritiusa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pointe aux Sables”
Biuro Tłumaczeń oraz Sala Zgromadzeń w Pointe aux Sables

Historia

edytuj

Początki

edytuj

W 1933 roku przybyli Świadkowie Jehowy z Afryki Południowej, którzy przez kilka miesięcy rozpowszechniali tu nauki tej religii. Byli to Bert McLuckie i Robert Nisbet[5][6].

W Egipcie wyznaniem zainteresowało się dwóch żołnierzy z Mauritiusa, służących w wojsku (lata 40. XX w.), którzy zostali Świadkami Jehowy i powrócili do swego kraju, aby rozpocząć działalność głoszenia[7]. Jednakże dopiero w 1951 roku dołączył do nich George Nisbet; założono wówczas pierwszy zbór, składający się z 8 głosicieli[5].

Rozwój działalności

edytuj

Przed przyjazdem pierwszych misjonarzy Szkoły Gilead – w latach 50. XX wieku – na wyspie działało zaledwie kilku głosicieli[8]. W roku 1957 na Mauritiusie otwarto Biuro Oddziału w Pointe aux Sables, które koordynowało działalność miejscowych Świadków Jehowy oraz współwyznawców na Seszelach. 3 stycznia 1963 roku działalność została prawnie zarejestrowana[4].

W roku 1964 zapoczątkowano działalność na wyspie Rodrigues[9], a na Mauritiusie działało 100 głosicieli[10]. Jesienią 1967 roku z objętego zakazem działalności Malawi deportowano na Mauritius misjonarzy. Jednak z tego względu nie mogli tam zostać, dlatego przeniesiono ich do Rodezji (obecnie Zimbabwe)[11].

W styczniu 1978 roku w kongresach pod hasłem „Zwycięska wiara” uczestniczyło 690 osób.

10 grudnia 1988 roku w Vacoas otworzono Biuro Oddziału. Przemówienia Careya W. Barbera wysłuchało przeszło 700 osób[5]. W 1997 roku otwarto nowe Biuro Oddziału oraz zadaszoną, lecz nie mającą ścian bocznych Salę Zgromadzeń w Pointe aux Sables[12].

W latach 90. XX wieku w ramach teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej zorganizowano kursy czytania i pisania.

6 listopada 2004 roku oddano do użytku rozbudowane obiekty Biura Oddziału. Przemówienie wygłosił Gerrit Lösch z Ciała Kierowniczego. Obiekt obejmuje m.in. 12 nowych pomieszczeń dla Działu Tłumaczeń. Na uroczystości obecni byli goście z Europy, Madagaskaru, Majotty, Południowej Afryki, Reunionu i Seszeli[13].

W roku 2014 delegacja Świadków Jehowy z Mauritiusa uczestniczyła w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Szukajmy najpierw Królestwa Bożego!” w Nowym Orleanie w Stanach Zjednoczonych[14], a w sierpniu 2017 roku w kongresie specjalnym pod hasłem „Nie poddawaj się!” w Antananarywie na Madagaskarze[15].

W 2020 roku przekroczono liczbę 2 tysięcy głosicieli. 17 grudnia 2022 roku Louis Breine, członek francuskiego Komitetu Oddziału ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata (Nowego Testamentu) w języku kreolskim używanym na Mauritiusie. Z nagranego wcześniej programu skorzystało przeszło 2200 osób. Językiem tym posługuje się ogółem 2222 głosicieli należących do 28 zborów na wyspach Mauritius i Rodrigues oraz do 2 zborów (w Paryżu i w Katanii) i dwóch grup (w Crawley i w Mediolanie) w Europie[16].

Miejscowe Biuro Tłumaczeń nadzoruje tłumaczenie literatury biblijnej na miejscowy język kreolski[17]. W roku 2015 nadzór nad działalnością przejęło francuskie Biuro Oddziału[4]. W 2021 roku wydano pierwsze publikacje w maurytyjskim języku migowym[18].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Na Mauritiusie i Rodrigues odpowiednio: 5017 i 166 osób.
  2. ↑ Świadkowie Jehowy w swoich sprawozdaniach umieszczają oddzielnie dane z Mauritiusa (2124 głosicieli w 27 zborach) i z wyspy Rodrigues (68 głosicieli w jednym zborze) – w 2023 roku.
  3. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach; był też transmitowany przez stacje radiowe intelewizyjne). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Mauritius – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. ↑ Rodrigues – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  3. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  4. ↑ a b c Watchtower, Sprawozdanie z Mauritiusa [online], jw.org, 29 września 2015 [dostęp 2015-09-29].
  5. ↑ a b c Rocznik Świadków Jehowy 1990, New York: Towarzystwo Strażnica, 1990, s. 17, 18.
  6. ↑ Widziałem rozwój dzieła na południu Afryki, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, New York: Towarzystwo Strażnica, 1 lutego 1990, s. 28.
  7. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1952 (ang.).
  8. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego [online], s. 535.
  9. ↑ Dobra nowina dociera na wyspy Oceanu Indyjskiego, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, New York: Towarzystwo Strażnica, 15 lutego 1992, s. 22.
  10. ↑ Rozwój Królestwa na całym świecie, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, New York: Towarzystwo Strażnica, sierpień 1985, s. 15.
  11. ↑ Pozwalałem, żeby Jehowa ‛prostował moje ścieżki’, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watch Tower Bible and Tract Society, lipiec 2022, s. 26.
  12. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1998, New York: Towarzystwo Strażnica, 1998, s. 25.
  13. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2006, New York: Towarzystwo Strażnica, 2006, s. 27.
  14. ↑ Jehovah's Witnesses set international convention [online], crestviewbulletin.com, 6 czerwca 2014 [dostęp 2015-08-01] (ang.).
  15. ↑ Watchtower, Kongresy specjalne 2017 [online], jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-17].
  16. ↑ Wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w języku kreolskim używanym na Mauritiusie [online], jw.org, 23 grudnia 2022 [dostęp 2023-01-03].
  17. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2001, New York: Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 27.
  18. ↑ Biblioteka (maurytyjski język migowym) [online], jw.org.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_na_Mauritiusie&oldid=74450386”