Łamany dach polski

Łamany dach polski – odmiana dachu łamanego, uskokowego^[1]. Łamany dach polski jest dachem czterospadowym, składającym się z dwóch części o jednakowym lub bardzo zbliżonym kącie nachylenia połaci. Części dolna i górna dachu oddzielone są niewielką ścianką^[2]. Stosowany od początków XVII wieku, najczęściej w architekturze rezydencjonalnej (w dworach) lub usługowej (w karczmach), niekiedy spotykany w architekturze sakralnej.

Supraśl – budynek z dachem łamanym polskim

Odmianą dachu łamanego polskiego jest dach krakowski, w którym wstawka oddzielająca dolną i górną część dachu jest szersza, często zdobiona profilowanymi listwami lub dekoracją malarską^[3].

Przypisy

↑ Wojciech Skowroński: Ilustrowany leksykon architektoniczno-budowlany. Warszawa: Arkady, 2008, s. 60. ISBN 978-83-213-4515-4.
↑ Franciszek Kopkowicz: Ciesielstwo polskie. Warszawa: Arkady, 1958, s. 224-225.
↑ Franciszek Kopkowicz: Ciesielstwo polskie. Warszawa: Arkady, 1958, s. 225.

[1] Wojciech Skowroński: Ilustrowany leksykon architektoniczno-budowlany. Warszawa: Arkady, 2008, s. 60. ISBN 978-83-213-4515-4.

[2] Franciszek Kopkowicz: Ciesielstwo polskie. Warszawa: Arkady, 1958, s. 224-225.

[3] Franciszek Kopkowicz: Ciesielstwo polskie. Warszawa: Arkady, 1958, s. 225.

[1]

[2]

[3]