Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
rodzaj dźwięku spółgłoskowego
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna to rodzaj dźwięku spółgłoskowego, reprezentowany w transkrypcji fonetycznej IPA i X-SAMPA symbolem [w] (w slawistycznym alfabecie fonetycznym symbolem [u̯ ]). Głoska ta jest niesylabicznym odpowiednikiem samogłoski [u].
Artykulacja
- powietrze jest wydychane z płuc - jest to spółgłoska płucna egresywna
- podniebienie miękkie i języczek blokują wejście do nosa - jest to spółgłoska ustna.
- tylna część języka zbliża się do podniebienia miękkiego, a wargi są zaokrąglone - jest to labializowana spółgłoska miękkopodniebienna
- odległość między biernymi i czynnymi artykulatorami nie jest na tyle mała, by wywołać turbulentny przepływ powietrza - jest to spółgłoska półotwarta.
- powietrze przepływa nad środkową częścią języka - jest to spółgłoska środkowa
- więzadła głosowe drżą - jest to spółgłoska dźwięczna.
Przykłady
- w języku polskim: łapa [[[:Szablon:IPA3]]] (w wymowie większości Polaków).
- Historycznie poprawną wymowę [ɫ] można współcześnie usłyszeć jedynie u mieszkańców wschodniej Polski i Wileńszczyzny, a także aktorów starszego pokolenia.
- w języku angielskim: weather [[[:Szablon:IPA3]]], "pogoda"
- w języku arabskim: ﻭﺭﺩ [[[:Szablon:IPA3]]], "róże"
- w języku francuskim: oui [[[:Szablon:IPA3]]], "tak"
- w języku ukraińskim: правда [[[:Szablon:IPA3]]], "prawda"