Castèlnòu de Guèrs

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Castèlnòu (de Guèrs)[1] (Castelnau-de-Guers en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Castèlnòu de Guèrs
Castelnau-de-Guers
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista de Castèlnòu de Guèrs.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 26′ 09″ N, 3° 26′ 21″ E
Superfícia 22,51 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
105 m
50 m
1 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
34
Erau Armas del Departament d'Erau
Arrondiment
341
Besièrs
Canton
3411
Pesenàs (Floreçac abans 2015)
Intercom
243400819
CA de Erau Mediterranèa
Cònsol Didier Michel
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 190 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 213 ab.
Densitat 51,04 ab./km²
Autras informacions
Escais Sauta-ròcs
Còde postal 34120
Còde INSEE 34056

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son : Castellum-novum en 1112, ecclesiam S. Sulpicii de Castro novo en 1116, Castrumnovum en 1175, ecclesiam S. Sulpitii et ecclesiam S. Johannis de Castro novo en 1216, ad Castrum Novum en 1229, de Castronovo Guerci en 1344, de Castronovo a la fin del sègle XIV, Castelnou d'Agades en 1404, Castelno en 1418, l'Eglise parrochiale de Castelnau, l'Eglise de Chasteuneuf, le vicaire de Castelnau en 1518, Castelnau de Guers en 1529, Cheauneuf de Guers, Castelnau del Guers en 1540, Ch. neuf en 1613, Chateauneuf en 1622, Chasteauneuf en 1626, Castelnau en 1643 e 1708, Castelnau de Guers en 1740-1769 e en 1770-72 (mapa de Cassini)[2].

Amb castèl, mot vengut del latin castellum (e abans de castrum), nòu, de novum, e sas fòrmas pus evolucionadas nau e nuèu, es l'adjectiu que se tròba pus sovent en toponimia [3]. Mas la formacion castelnau a un sens autre que çò que marca l'evidéncia : dins l'oèst occitan, se referís a de pichonas aglomeracions aparadas per un castèl, de borgs castrals medievals (sègles XI a XIII) [4] estudiats per exemple per Benoît Cursente[5], sens qu'es pas contradictòri amb lo sens literal; Hamlin nòta p. 89 que castèl s'emplegava dins lo sud de França al sens de « vila pichona fortificada ». Lo determinant Guers, present tre lo sègle XIV, es escur; mas d'après de noms coma G. Guers en 1123, Bernardus Guers en 1185, s'agís benlèu del nom de persona Guer < Waro [lo nom de familha Guers es pus frequent e pus occitan]. Cf. aussi S. Martin de Guer-lez-Florensac cap a 1545[2].

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 2026 Didier Michel    
març de 2008 2020 Jean-Charles Sers PCF portaire
2001 2008 Catherine Papini    
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1149, totala: 1177
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
821 887 779

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 870 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 932 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
843



Cercar
889
1 010
1 055
1 087
1 105
2009 2010
1 115
1 143
1 123
1 151
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 1190 abitants e la densitat èra de 52,87 ab/km².

Luòcs e monuments

modificar
 
Ermitatge de Sant Antòni.

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar
  1. https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/34c.html
  2. 2,0 et 2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 90
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 154
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 226
  5. http://www.persee.fr/doc/ccmed_0007-9731_1984_num_27_105_2261_t1_0166_0000_3