Oligarchie
Bij een oligarchie (Oudgrieks: ὀλίγος (oligos) = 'weinig' en ἄρχειν (archein) = 'heersen') is de macht in handen van een kleine groep van mensen die behoren tot een bevoorrechte klasse of stand.[1] In de oudheid was het de heersende kaste die over het machtsmonopolie beschikte: een erfelijke sociale groepering die door religie, verwantschap, economische status, prestige en soms zelfs taal is afgescheiden van de rest van de maatschappij. Dergelijke elites hebben de neiging om macht uit te oefenen in het belang van hun eigen kaste.[2]
In een oligarchische regeringsvorm is de rechtsgeldigheid van de wetten gebaseerd op het goeddunken (groepswillekeur) van deze gesloten elite. Het is een van de vijf staatsvormen beschreven door Plato, die de oligarchie identificeert als de 'slechte' variant van aristocratie omdat de oligarchie uitsluitend de bevoordeling van de eigen klasse voor ogen heeft.
Voorbeelden
[bewerken | brontekst bewerken]De beroemdste oligarchische polis was Massalia (het latere Marseille), waarvan de staatsinrichting gedurende de oudheid de bewondering van velen genoot. Ook de poleis Sparta, Korinthe en Athene zijn ooit voorbeelden geweest van oligarchieën, evenals enkele Nederlandse steden in de 17e en 18e eeuw. Ook de Fenicische handelsstad Carthago was een oligarchie.
De term 'oligarch' werd weer veel gebruikt toen na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie verschillende topmensen uit de Russische zakenwereld nauwe banden bleken te onderhouden met de politiek en zo hun invloed konden aanwenden bij politieke besluitvorming. Om dezelfde reden worden de Verenigde Staten[3][4][5] en Oekraïne[6] tegenwoordig ook steeds vaker als oligarchie getypeerd.
Voorbeeld van een door een oligarchie bestuurd land in de huidige tijd is Saoedi-Arabië, waar de macht gedeeld wordt door een duizendtal prinsen die deel uitmaken van het Huis van Saoed.[bron?]
IJzeren wet van de oligarchie
[bewerken | brontekst bewerken]Socioloog Robert Michels stelde dat alle organisatievormen, onafhankelijk van het democratische of autocratische gehalte in het begin, onvermijdelijk oligarchisch worden.[7] Daarmee sluit deze ijzeren wet van de oligarchie aan bij de elitetheorie van Pareto en Mosca.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- L. Whibley, Greek Oligarchies: Their Character and Organisation, New York - Londen, 1896.
- W.S. Morison, Recensie van M. Ostwald, Oligarchia. The Development of a Constitutional Form in Ancient Greece, Stuttgart, 2000, in BMCR 13 (2002).
- ↑ Van Dale Groot Woordenboek der Nederlandse Taal. Elfde, herziene druk. 1989.
- ↑ oligarchy (government), Encyclopaedia Britannica
- ↑ A. Kroll, The New American Oligarchy, Truthout 2 december 2010.
- ↑ P. Starr, America on the Brink of Oligarchy, New Republic 24 augustus 2012.
- ↑ S. Johnson, The Quiet Coup, The Atlantic 1 mei 2009.
- ↑ Oekraïne keurt omstreden wet goed die invloed oligarchen aan banden moet leggen. Het Laatste Nieuws (23 september 2021). Gearchiveerd op 24 september 2021.
- ↑ R. Michels, Zur Soziologie des Parteiwesens in der modernen Demokratie. Untersuchungen über die oligarchischen Tendenzen des Gruppenlebens, Klinkhardt, Leipzig, 1911.
· 
· 