Naar inhoud springen

Kleine apollovlinder

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kleine apollovlinder
Kleine apollovlinder
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Lepidoptera (Vlinders)
Familie:Papilionidae (Pages)
Geslacht:Parnassius
Soort
Parnassius phoebus
(Fabricius, 1793)
Originele combinatie
Papilio phoebus
Kleine apollovlinder
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Kleine apollovlinder op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De kleine apollovlinder (Parnassius phoebus) is een vlinder uit de familie van de pages (Papilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort is, als Papilio phoebus, gepubliceerd in 1793 door Johann Christian Fabricius. De vlinder is bedreigd in Europa. De soort is in de laatste 25 jaar in aantal sterk achteruit gegaan.

De spanwijdte bedraagt ongeveer 5,5 tot 6 cm.

De kleine apollovlinder komt in Europa alleen voor in de Alpen. In de bergen vliegt de vlinder tussen de 1200 en 2800 meter hoogte en geeft de voorkeur aan vochtige plaatsen, zoals bij beekjes en meertjes. Hij komt verder in het noorden van zowel Azië als Noord-Amerika voor.

De waardplant, Saxifraga aizoides (Gele bergsteenbreek), is een belangrijke voorwaarde voor het bestaan van de kleine apollovlinder. De vrouwtjes leggen de eitjes in de buurt van de waardplant op nabijgelegen mos of op de grond.

De vliegtijd is in juni, juli en augustus.

  • Parnassius phoebus phoebus
  • Parnassius phoebus apricatus Stichel, 1906
  • Parnassius phoebus badmaevi Martynenko & Gluschenko, 2001
  • Parnassius phoebus bajangolus Yakovlev, 2006[1]
  • Parnassius phoebus chingizid Yakovlev, 2006[1]
  • Parnassius phoebus halasicus Huang & Murayama, 1992[2]
  • Parnassius phoebus intermedius Ménétriés, 1851
  • Parnassius phoebus interposita Herz, 1903
  • Parnassius phoebus sauricus Lukhtanov, 1999[3]
  • Parnassius phoebus sedakovi Ménétriés, 1850
  • Parnassius phoebus tsenguun Churkin, 2003[4]
  • Parnassius phoebus zamolodtschikovi Belik, 1996[5]