Greven (verzakkingsgebied)

Mee bezig
Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt.
Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

Het Greven is een verzakkingsgebied in de Belgische deelgemeente Eisden en sinds 1960 een drinkwaterproductiecentrum. Eisden-Dorp ligt volledig in dit verzakkingsgebied. Vroeger was dit gebied een open en vochtig hooiland, vanaf de jaren 1950 werd het een natuurrijk moeras.^[1]^[2]

Het Kruinenpad, een 181 m lange metalen constructie bij de dijk van het kanaal die boven het Greven is aangelegd, ligt elf en een halve meter hoger dan het verzakkingsgebied. Hier is de bodemdaling maximaal.

Ontstaan van het gebied

Eisden ligt ongeveer 60 m lager dan het Kempens Plateau. Een gedeelte van het regenwater dat op het Kempens Plateau valt, sijpelt door de bodem en zijn grindlaag naar het lager gelegen Eisden. De geologische reis van het water duurt ongeveer 50 jaar.

Een bijkomende ingreep op het landschap werd veroorzaakt door de ontginning van steenkool door de Steenkoolmijn van Eisden. Hierbij laat men ondergrondse gangen waaruit steenkool is weggehaald instorten. Vaak liggen steenkoollagen boven elkaar zodat in het landschap grote soepkommen ontstonden die zich vulden met regenwater. De verzakking is duidelijk te zien aan de dijk van de Zuid-Willemsvaart in de Langstraat. Het huis aan de Langstraat 149 bij de dijk keek vroeger uit op het kanaal (zie afbeelding).

Drinkwatervoorziening

Via veertien putten wordt water opgepompt door De Watergroep uit de grindlaag met een maximaal debiet van 1500 m³ per uur. Bijna de helft van de Limburgers drinkt Eisdens water, elk jaar ongeveer zeventien miljard liter.

Het Greven en de Vrietselbeek

De Vrietselbeek vond zijn oorsprong n het Greven en voedde twee watermolens: de Vuurmolen te Lanklaar en de Vrietselmolen tussen Stokkem en Dilsen. Het beekwater vloeide terug naar Eisden door de bodemverzakking. Door de waterwinningsactiviteit viel de beek droog en bereikte ze de Maas niet meer. De Watergroep pompte immers het overtollige water in de Zuid-Willemsvaart. In 1946 bouwde de Steenkoolmijn van Eisden een duiker op de plaats van de vroegere Sint-Janskapel in Mulheim. Hierdoor kreeg de beek opnieuw water kreeg, zij het dan van de Zuid-Willemsvaart.