Naar inhoud springen

Erich Denecke

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erich Denecke
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Geboren 18 oktober 1885
Dresden, Saksen, Duitse Keizerrijk
Overleden 7 maart 1963
Darmstadt, Hessen
Religie Evangelisch[1]
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel  Kaiserliche Marine
Deutsches Heer
Reichswehr
Heer
Dienstjaren 1904 - 1945
Rang
Generalleutnant
Eenheid Führerreserve (OKH)
13 december 1941 -
29 december 1941[2]
Führerreserve (OKH)
10 juli 1942-
28 september 1942[2]
Führerreserve (OKH)
2 februari 1945 -
10 maart 1945[2]
Bevel Heeresdienststelle 2
1 juni 1937 -
10 november 1938[2]
Heeresdienststelle 6
10 november 1938 -
1 mei 1939[2]
Landwehr-Kommandeur Darmstadt
1 mei 1939 -
26 augustus 1939[2]
246e Infanteriedivisie
26 augustus 1939 -
13 december 1941[2]
Commandant van Smolensk
29 december 1941 -
10 juli 1942[2]
471e Divisie
28 september 1942[3] -
23 januari 1945[2]
Infanterie-Division Denecke
23 januari 1945 -
2 februari 1945[2]
Korück PzAOK 3
10 maart 1945 -
2 mei 1945[2]
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen zie onderscheidingen

Erich Denecke (Dresden, 18 oktober 1885 - Darmstadt, 7 maart 1963) was een Duitse officier en Generalleutnant tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Op 1 april 1904 trad Denecke als Einjährig Freiwilliger (eenjarige vrijwilliger) in dienst van de Kaiserliche Marine. Enige tijd later wisselde hij van krijgsmachtsdeel, en ging in dienst van de Deutsches Heer.

Eerste Wereldoorlog

[bewerken | brontekst bewerken]

Denecke diende in de Eerste Wereldoorlog. Hij diende in verschillende functies, waaronder in infanterie-eenheden, en als compagniescommandant en als stafofficier. Hij werd met de beide klassen van het IJzeren Kruis 1914 onderscheiden.

In de Reichswehr en Wehrmacht diende hij in verschillende functies, vooral als stafofficier. Op 1 juni 1937 werd hij tot chef van de Heeresdienststelle 2 (Deutsch Krone) en op 10 november 1938 tot chef van de Heeresdienststelle 6 (Regensburg) benoemd. Aansluitend was Denecke de opvolger van de Generalmajor Ludwig Müller als Landwehr-Kommandeur Darmstadt, deze functie vervulde hij tot 26 augustus 1939.

Tweede Wereldoorlog

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 1 september 1939 werd hij tot commandant van het nieuw opgerichte 246. Infanterie-Division (246e Infanteriedivisie) benoemd.[4] Op 1 december 1939 werd Denecke tot Generalleutnant bevorderd. Hij werd als commandant van de 246e Infanteriedivisie op 13 december 1941 door de Generalleutnant Maximilian Siry weer afgelost. Hierna werd hij in de Führerreserve (OKH) geplaatst. Van 29 december 1941 tot 10 juli 1942 was hij commandant van Smolensk. Denecke nam ziekteverlof op, en werd weer in het Führerreserve geplaatst. Vanaf 28 september 1942 tot 23 januari 1945 voerde hij het commando over de 471. Division (471e Divisie), een militaire eenheid in het Wehrkreis XI (vrij vertaling: 11e militair district) in Hannover. Deze divisie werd later gewijzigd in Infanterie-Division Denecke. Aansluitend zat hij voor een korte tijd in het Führerreserve. Kort voor het einde van de oorlog werd Denecke als Korück (vrij vertaald: commandant van het in de achterhoede gelegen legergebied) van Panzergruppe 3 (3e Pantsergroep) benoemd, die onder het bevel van het 3. Panzerarmee (3e Pantserleger) aan het Oostfront stond.

Denecke kwam na de onvoorwaardelijke capitulatie van nazi-Duitsland in Brits krijgsgevangenschap, en kwam in het krijgsgevangenkamp Island Farm terecht. In oktober 1947 werd hij daar weer uit vrijgelaten.

Over het verdere verloop van zijn leven is niks bekend. Op 7 maart 1963 overleed hij in Darmstadt.

Militaire carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]