Elektroakoestische muziek

Elektroakoestische muziek is muziek die zich concentreert op de akoestische eigenschappen van elektrische muziekinstrumenten.

Er is ook een muziekstijl die electronic acoustic improvisation (EAI) wordt genoemd en die ook om de textuur en eigenschappen van het geluid draait, veelal in een improvisatiecontext. De stroming is onder andere beïnvloed door musique concrète, avant garde jazz, noise, elektroakoestische muziek, het Japanse Onkyo, experimentele componisten zoals John Cage, Morton Feldman en David Tudor en de britse vrije improvisatie groep AMM, in het bijzonder hun gitarist Keith Rowe. Erstwhile Records heeft belangrijke EAI-albums uitgebracht.

Veelgebruikte voorbeelden van een elektroakoestische muzikale techniek zijn het opzettelijk gebruik van feedback via een gitaarversterker en glitch.

Technieken

Geprepareerde gitaar

Zie Geprepareerde gitaar voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het prepareren van een elektrische gitaar met diverse objecten is een vorm van elektroakoestisch onderzoek.

3rd bridge-gitaar

Moodswinger, een 3rd bridge-zither

Zie 3rd bridge-gitaar voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Een 3rd bridge-gitaar is een elektrische gitaar met een toegevoegde derde brug. Meestal is de derde brug een drumstok, schroevendraaier, balpen of Japans eetstokje. Een 3rd bridge-gitaar kan een normale elektrische gitaar zijn die aangepast is, een prepared gitaar, of het kan een ander, eventueel zelf ontworpen, elektrisch snaarinstrument zijn.

Circuit bending

Een experimentele vorm van elektronisch musiceren is circuit bending. Door in elektronische velden kortsluitingen te solderen kunnen bijzondere klankvervormingen optreden.

Computers

Ook het gebruik van laptops en computers, geregeld ook met zelf geschreven software, komt vaak voor.

Elektroakoestische componisten en muzikanten

Milton Babbitt Luciano Berio Boris Blacher Pierre Boulez John Cage Peter Eötvös

Luc Ferrari Karel Goeyvaerts Ernst Krenek György Ligeti Bruno Maderna Toshiro Mayuzumi

Olivier Messiaen Steve Reich Keith Rowe Karlheinz Stockhausen Toru Takemitsu

Edgard Varèse Iannis Xenakis La Monte Young Hans Zender

EAI-muzikanten

Peter van Bergen Axel Dörner Christian Fennezs Cor Fuhler Will Guthrie Thomas Lehn Jason Lescalleet

Christof Kurzmann Sachiko M Radu Malfatti Mattin Günter Müller Toshimara Nakamura

Graham Lambkin Eddie Prévost Gert-Jan Prins Keith Rowe Taku Sugimoto John Tilbury Taku Unami

Mark Wastell Seymour Wright Ami Yoshida Otomo Yoshihide Mitsuhiro Yoshimura

Zie ook

• Akoestische kortsluiting
• Buizenversterker
• Experimentele muziek
• Elektroakoestiek
• Sound art

Referenties

• Chadabe, J. 1997. Electric Sound: The Past and Promise of Electronic Music. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
• Eimert, H. 1957. “What is Electronic Music?” Die Reihe 1 [English edition] (“Electronic Music”): 1–10.
• Emmerson, S. (ed.) 1986. The Language of Electroacoustic Music, London: Macmillan.
• Emmerson, S. (ed.) 2000. Music, Electronic Media and Culture. Aldershot (UK) and Burlington, Vermont (USA): Ashgate Publishing.
• Griffiths, P. 1995. Modern Music and After: Directions Since 1945. Oxford: Oxford University Press.
• Heifetz, R.J. 1989. On the Wires of Our Nerves:The Art of Electroacoustic Music. Cranbury, NJ: Associated University Presses Inc.
• Kahn, D. 1999. Noise, Water, Meat: A History of Sound in the Arts. Cambridge, Mass.: MIT Press.
• Licata, T. (ed.). 2002. Electroacoustic Music: Analytical Perspectives. Westport, Conn.: Greenwood Press.
• Manning, P. 2004. Electronic and Computer Music. Oxford and New York: Oxford University Press.
• Morawska-Büngeler, M. 1988. Schwingende Elektronen: Eine Dokumentation über das Studio für Elektronische Musik des Westdeutschen Rundfunk in Köln 1951–1986. Keulen-Rodenkirchen: P. J. Tonger Musikverlag.
• Roads, C. 1996. The Computer Music Tutorial. Cambridge, Mass.: MIT Press.
• Stockhausen, K. 1996. "Electroacoustic Performance Practice." Perspectives of New Music 34, no 1 (Fall): 74-105.
• Ungeheuer, E. 1992. Wie die elektronische Musik “erfunden” wurde…: Quellenstudie zu Werner Meyer-Epplers musikalische Entwurf zwischen 1949 und 1953. Kölner Schriften zur Neuen Musik 2, edited by Johannes Fritsch and Dieter Kämper. Mainz: B. Schott’s Söhne.
• Wishart, T. 1996. On Sonic Art. Amsterdam: Harwood Academic Publishers.

Externe links

National Associations

• GRM — Groupe de recherches musicales / Musical Research Group, based in the National Audiovisual Institute (INA) (Paris)
• CEC — Canadian Electroacoustic Community / Communauté électroacoustique canadienne
• HELMCA – Hellenic Electroacoustic Music Composers Association
• SEAMUS — Society for Electro-Acoustic Music in the United States

Andere institituten

• IRCAM — Institut de recherche et coordination acoustique/musique / Acoustic/Music Research and Coordination Institute (Parijs)
• CECH — Electroacoustic Community of Chile
• empreintes DIGITALes — Montréal-based label for recordings of musique concrète, acousmatic music, electroacoustic music
• EMS — Electroacoustic Music in Sweden
• Musiques & Recherches — Belgian association dedicated to the development of electroacoustic music
• CCRMA — Center for Computer Research in Music and Acoustics (Stanford CA USA)
• EMF — Electronic Music Foundation
• EMM — Electronic Music Midwest
• NEAR, het Nederlands Elektro-Akoestisch Repertoirecentrum is in Nederland een centrum dat zich bezighoudt met deze muzikale ontwikkeling.

Bronnen

• EARS — the ElectroAcoustic Resource Site
• eContact! — The CEC’s web journal for electroacoustics
• Electroacoustic Music — Style reference at Synthtopia
• NIME — Conference on New Interfaces for Musical Expression
• VIBRÖ — Chronicles of contemporary sound experiments
• Art of the States: electroacoustic — Electroacoustic works by American composers
• Mexican electroacoustic music
• SONUS — The CEC’s online listening library (jukebox) of 2000+ electroacoustic works
• Ressources.electro(fr) (ook (en) )
• 60x60 - 60x60 project at Vox Novus

· ·

Experimentele muziek