The Byrds

The Byrds
	The Byrds in 1965: v.l.n.r. Chris Hillman, Gene Clark, Roger McGuinn, Michael Clarke, David Crosby
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1964-1973, 1989-1991, 2000
Oorsprong	Los Angeles, Verenigde Staten
Genre(s)	Rock, pop, folkrock, psychedelische rock, raga rock, countryrock
Label(s)	Columbia, Asylum, Elektra
Bezetting
Oud-leden	Roger McGuinn; Gene Clark; David Crosby; Michael Clarke; Chris Hillman; Kevin Kelley; Gram Parsons; Clarence White; Gene Parsons; John York; Skip Battin
	Officiële website
	(en) IMDb-profiel
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Last.fm-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

The Byrds was een Amerikaanse popgroep in de jaren 60 en 70 van de twintigste eeuw.

Biografie

Beginperiode

In de lente van 1964 speelde Roger McGuinn in folk café de Troubadour te Los Angeles nummers van The Beatles en werd daarbij gadegeslagen door Gene Clark, die hem voorstelde een duo te vormen. Samen met David Crosby begonnen ze nog hetzelfde jaar een groep die aanvankelijk The Jet Set heette, met Crosby op bas, McGuinn op 12-snarige gitaar en Clark op rhythm gitaar. Na enkele demo's en een geflopte single onder de naam The Beefeaters besloten ze een bassist en een drummer aan de groep toe te voegen. Op aanbeveling van producer Jim Dickinson werd Chris Hillman aan de groep toegevoegd en Crosby suggereerde drummer Michael Clarke aan te trekken; Clarke speelde destijds conga's, omdat hij nog geen eigen drumstel had. Laat in 1964 vond de groep haar definitieve naam: in navolging van de Beatles werd gekozenen voor een diersoort (birds, vogels) met in de spelling een afwijkende klinker.

Folkrock

The Byrds wilden, vanwege de "Britse invasie", een Amerikaanse tegenhanger vormen van The Beatles en The Rolling Stones. De muziek kenmerkt zich door verschillende stromingen die samengebracht worden, vooral folk en rock, hetgeen folkrock opleverde. Veel van de nummers die de band uitbracht waren dan ook oorspronkelijk van folkartiesten als Pete Seeger en vooral Bob Dylan. De sound van The Byrds is voornamelijk geïnspireerd door de verfijnde samenzang en de typische 12-snarige gitaarsound van de Britse groep The Searchers.

Psychedelica en bezettingwijzigingen

Vanaf 1966 ging de groep zijn eigen weg en begon de originele bezetting uiteen te vallen. Kort voor het uitkomen van de 'psychedelische' single Eight Miles High, vertrok Gene Clark wegens vliegangst, wat hem volgens McGuinn ongeschikt maakte als Byrd (niet alleen vanwege de naam van de groep, maar vooral, omdat hij niet meekon met tournees). Chris Hillman trad naar voren als derde zanger.

Medio 1967 veranderde McGuinn zijn voornaam van het 'aardse' Jim naar het spirituele 'Roger' en speelde de band op het Monterey Pop Festival. David Crosby sprak er zich uit tegen het politieke klimaat in Amerika en trad tevens op met Buffalo Springfield als invaller voor ex-lid Neil Young. Deze acties en een poging om de band naar zijn hand te zetten, leidden ertoe dat Crosby drie maanden later uit de Byrds werd gezet. Anderhalf jaar later begon hij met Stephen Stills, Graham Nash en Neil Young de supergroep Crosby, Stills, Nash and Young. Ondertussen was ook Michael Clarke vertrokken en vonden de opnamen van The Notorious Byrd Brothers plaats.

Countryrock

McGuinn en Hilmann gingen verder met vervangers onder wie Gram Parsons die begin 1968 tot de groep toetrad en country-invloeden met zich meebracht. Dit resulteerde in het album Sweetheart Of The Rodeo dat aanvankelijk matig werd ontvangen. Nashville, het middelpunt van de countrymuziek in de VS, was geschokt dat een popgroep in staat bleek om een dergelijk album uit te brengen. Pas in de jaren daarna werd duidelijk dat de groep hiermee in feite de grondlegger is geweest van het country-rock genre.

Gram Parsons vertrok echter binnen de kortste keren; hij weigerde door Zuid-Afrika te toeren vanwege het toen nog heersende apartheidsregime. Parsons stapte over naar The Flying Burrito Brothers, een voorbeeld dat gevolgd werd door Hillman. McGuinn bleef tot 1973 actief met een gewijzigde Byrds, maar de band had veel van zijn glans verloren.

Breuk

In 1972 kwamen de oorspronkelijke leden weer bij elkaar voor plaatopnamen. Het album, simpelweg getiteld Byrds kwam in 1973 uit, vlak na de opheffing van de actuele Byrds en was geproduceerd door Crosby. Het was geen succes, omdat de eenheid in de songs en het typische Byrds-geluid ontbraken. Plannen voor een tournee en een duoalbum van McGuinn en Crosby werden afgeblazen.

McGuinn, Clark & Hillman

Naar aanleiding van een gezamenlijke tournee (als soloartiesten) besloten McGuinn, Clark en Hillman als trio verder te gaan. Hun debuutalbum, McGuinn, Clark & Hillman, werd in 1979 uitgebracht en riep vergelijkingen met op met Crosby, Stills & Nash en in mindere mate de Eagles. Don't You Write Her Off haalde de hitlijsten. Gene Clark trok zich terug tijdens de opnamen van het vervolgalbum City en kreeg een vermelding als gastmuzikant. McGuinn en Hillman brachten als duo nog een album uit, voordat ze in 1981 uit elkaar gingen.

Tributebands en rechtszaak

Ter gelegenheid van het twintigjarig jubileum van de single Hey Mr. Tambourine Man toerden Gene Clark en Michael Clarke in 1985 door Amerika met een tribute-band. Bij concerten werden ze al snel als The Byrds aangekondigd. Vervolgens kocht Michael Clarke de rechten op de groepsnaam en begon hij zijn eigen Byrds. McGuinn, Crosby en Hillman vonden dit publieksbedrog en besloten - tevergeefs - juridische stappen te ondernemen. In de aanloop naar de rechtszaak gaven ze in 1989 een aantal concerten als The Original Byrds.

Epiloog

Ondanks alle verwikkelingen kwam de originele bezetting in 1991 nog een keer bij elkaar om in de Rock & Roll Hall of Fame te worden ingehuldigd en een paar nummers te spelen. Kort daarna overleden Gene Clark (1991) en Michael Clarke (1993). McGuinn, Crosby & Hillman gaven in 2000 een laatste gezamenlijk concert. Crosby verwierf alsnog de rechten op de naam, maar McGuinn liet weten zijn Byrds-periode te hebben afgesloten. Op 19 januari 2023 overleed David Crosby op 81-jarige leeftijd.

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Mr. Tambourine Man	1965	3 juli 1965	3	18
All I Really Want to Do	1965	4 september 1965	15	9
Turn! Turn! Turn!	1965	11 december 1965	15	10
Set You Free This Time	1966	26 maart 1966	33	2
Eight Miles High	1966	11 juni 1966	23	5
Fifth Dimension	1966	6 augustus 1966	33	2
Mr. Spaceman	1966	22 oktober 1966	22	6
So You Want To Be A Rock 'N Roll Star	1967	18 maart 1967	40	1
My Back Pages	1967	27 juni 1967	19	6
Jesus Is Just Alright	1970	21 februari 1970	15	5
Chestnut Mare	1970	18 december 1970	15	5
I Trust	1971	19 juni 1971	22	4
America's Great National Pastime	1972	29 januari 1972	34	2	Alarmschijf

Albums

Mr. Tambourine Man (1965)
Turn! Turn! Turn! (1965)
Fifth Dimension (1967)
Younger than yesterday (1967)
The Notorious Byrd Brothers (1968)
Sweetheart of the Rodeo (1968)
Dr. Byrds & Mr. Hyde (1969)
Ballad of Easy Rider (1969)
(Untitled) (1970)
Byrdmaniax (1971)
Farther Along (1971)
Byrds (1973)

NPO Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
All I Really Want to Do	-	-	-	1976	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Eight Miles High	565	550	803	451	799	751	728	979	1007	821	1177	1226	1326	1718	1682	1954	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Jesus Is Just Alright	1445	-	1786	-	1948	-	-	-	1778	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Mr. Spaceman	-	1570	-	1748	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Mr. Tambourine Man	302	277	323	324	349	281	365	472	439	375	696	485	707	1512	1009	1310	1720	1345	1586	-	1840	-	-	-	-
My Back Pages	-	964	1118	960	960	895	1112	1267	1607	1191	1772	1647	1670	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Turn! Turn! Turn!	594	625	748	833	1031	907	1062	1137	1101	1025	1468	1285	1364	1468	1370	1676	1872	1940	-	-	-	-	-	-	-

Bezetting

1964–1966	Gene Clark – tamboerijn, zang, harmonica	Roger McGuinn – gitaar, zang	David Crosby – gitaar, zang	Chris Hillman – bas, zang	Michael Clarke – drums
1966–1967			David Crosby – gitaar, zang
1967	Gene Clark - gitaar, zang, harmonica
1967–1968
1968					Kevin Kelley - drums
1968	Gram Parsons – gitaar, piano, zang
1968			Clarence White - gitaar, zang
1968–1969				John York – bas, zang	Gene Parsons – drums, zang
1969–1972				Skip Battin – bas, zang	Gene Parsons – drums, zang
1972–1973				Skip Battin – bas, zang	John Guerin – drums
1973				Chris Hillman - bas, zang	Joe Lala - drums
1973	Gene Clark – tamboerijn, zang, harmonica		David Crosby – gitaar, zang		Michael Clarke – drums
1989-1990			David Crosby – gitaar, zang

Zie de categorie The Byrds van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.