Naar inhoud springen

Benedictijnen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Benedictinessen)
Orde der Benedictijnen
Ordo Sancti Benedicti
Wapen van de Benedictijnerorde
Wapen van de Benedictijnerorde
Basisgegevens
Abt-primaat Gregory Polan
Regel Regel van Benedictus
Motto Latijn Ora et Labora
Motto Nederlands Bid en Werk
Gesticht ca. 529 te Subiaco
Stichter Benedictus van Nursia
Website http://www.osb.org/
Habijt van de Benedictijnerorde
Habijt van de Benedictijnerorde
Portaal  Portaalicoon   Christendom
Deel van de serie over
kloosters
en het christelijke monastieke leven
Carlo Crivelli 052.jpg

De benedictijnen en benedictinessen zijn leden van een kloosterorde die de regel van Sint-Benedictus (480-547) volgt (de Orde der Benedictijnen, Latijn Ordo Sancti Benedicti, afgekort O.S.B.). De orde rekent zich, in tegenstelling tot de latere bedelorden, tot de "stabilitas loci" (plaatsgebondenheid). Wereldwijd zijn er meer dan 8.000 benedictijnen en 17.000 benedictinessen.

De dagindeling van de benedictijnen bestaat uit contemplatie en arbeid (ora et labora) en draait rond het gemeenschappelijk gevierde en op te dragen Misoffer en het officie: de lauden, primen, terts, sext, none, vespers en completen. Gewoonlijk wordt ook de vigilie of nachtwake tot het officie gerekend.

De kloosters die de regel van Sint-Benedictus volgden, waren aanvankelijk autonoom en stonden niet onder toezicht van buitenaf. Een aantal van hen voegde zich vanaf de tiende eeuw in kloosterorden of congregaties samen. Paus Benedictus XII schreef in 1336 in Summa magistri voor dat alle benedictijnenabdijen moesten worden samengevoegd in provincies onder leiding van provinciale kapittels. Daaruit ontstonden nieuwe congregaties. Het Concilie van Konstanz (1414-1418) legde de benedictijnen ten slotte een organisatie naar het voorbeeld van de Cisterciënzer Orde op.

De Orde der Benedictijnen (Confoederatio Benedictina) is in feite een federatie van congregaties en zelfstandige kloosters. Iedere congregatie is op zijn beurt weer een federatie, vaak uitgaand van een historisch belangrijk klooster dat voor andere aangesloten kloosters een soort moederklooster vormt. Er zijn ruim twintig benedictijnse congregaties. Deze congregaties moeten niet verward worden met congregaties in kerkrechtelijke zin (monastieke gemeenschappen die niet tot de kloosterorden in engere zin horen).

Lijst van benedictijnse congregaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Uit de regel van Benedictus

[bewerken | brontekst bewerken]

De Italiaanse kluizenaar Benedictus van Nursia kreeg heel veel volgelingen. Hij stelde in 529 voor hen een kloosterregel op. Vanaf de Karolingische periode (8e-9e eeuw) werd de regel van Benedictus in steeds meer abdijen toegepast.

  • Het getal zeven is heilig (zie ook Psalm 119,164, Vulgata Psalm 118). Daarom gaan monniken zevenmaal per dag bidden in de kerk. Ook ’s nachts staan ze op, om 'onze Schepper te loven' (Regel van Benedictus, hfdst. 16).
  • Van Pasen tot 1 oktober zullen de monniken handwerk verrichten van 7 tot 10 uur (Regel, hfdst. 48).
  • Het klooster moet, indien mogelijk, zo ingericht worden dat al het noodzakelijke ter plaatse is; water, een molen, een tuin en een bakkerij. Zo hoeven de monniken het klooster nooit te verlaten.

Benedictijnen in België en Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]
Benedictijnerklooster in Malgarten
Sint Benedictus en zijn zuster, Scholastica

In België treft men de volgende benedictijnse kloosters aan:

In Nederland treft men de volgende benedictijnse kloosters aan:

De Sint-Paulusabdij in Oosterhout werd in 2006 verlaten. Het complex is nu in gebruik bij de lekenbeweging Chemin Neuf. Ook de Benedictijnenabdij Heilige Maria in Ruinen en haar voortzetting in Dickninge zijn verlaten.

Enige bekende benedictijnen (m/v)

[bewerken | brontekst bewerken]

Abt-primaat van de Benedictijnen

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Order of Saint Benedict van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.