Rush-Bagotverdrag: verschil tussen versies
k Z&V: maximum aantal |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Bestand:Rush-Bagot-treaty-marker.jpg|thumb|240px|Monument in [[Washington D.C.]]]] |
[[Bestand:Rush-Bagot-treaty-marker.jpg|thumb|240px|Monument in [[Washington D.C.]]]] |
||
Het '''Rush-Bagotverdrag''' is een [[verdrag]] tussen de [[Verenigde Staten]] en het [[Verenigd Koninkrijk]] waarin beide landen verklaarden de gedeelde grens op de [[Grote Meren]] en het [[Champlainmeer]] grotendeels te demilitariseren. Het verdrag is genoemd naar de Amerikaanse waarnemend Minister van Buitenlandse Zaken [[Richard Rush]] en de Britse gezant [[Charles Bagot]]. Het werd ondertekend op [[16 april]] [[1818]]. |
Het '''Rush-Bagotverdrag''' is een [[verdrag]] tussen de [[Verenigde Staten]] en het [[Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland|Verenigd Koninkrijk]] waarin beide landen verklaarden de gedeelde grens op de [[Grote Meren]] en het [[Champlainmeer]] grotendeels te demilitariseren. Het verdrag is genoemd naar de Amerikaanse waarnemend Minister van Buitenlandse Zaken [[Richard Rush]] en de Britse gezant [[Charles Bagot]]. Het werd ondertekend op [[16 april]] [[1818]]. |
||
De belangrijkste bepaling van het verdrag was dat er een maximumaantal oorlogsschepen werd vastgelegd dat op de meren mocht varen. Op het [[Ontariomeer]] mochten beide landen één boot van maximaal 100 ton met één kanon van 18 pond hebben. Op de andere Grote Meren mochten twee boten met dezelfde beperkingen varen. Op het Champlainmeer was weer één boot toegestaan die ook aan dezelfde eisen diende te voldoen. |
De belangrijkste bepaling van het verdrag was dat er een maximumaantal oorlogsschepen werd vastgelegd dat op de meren mocht varen. Op het [[Ontariomeer]] mochten beide landen één boot van maximaal 100 ton met één kanon van 18 pond hebben. Op de andere Grote Meren mochten twee boten met dezelfde beperkingen varen. Op het Champlainmeer was weer één boot toegestaan die ook aan dezelfde eisen diende te voldoen. |
||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
}} |
}} |
||
[[Categorie: |
[[Categorie:Grensverdrag]] |
||
[[Categorie:Geschiedenis van de Verenigde Staten (1789-1849)]] |
[[Categorie:Geschiedenis van de Verenigde Staten (1789-1849)]] |
||
[[Categorie:Verdrag in de 19e eeuw]] |
|||
[[Categorie:1818]] |
|||
Huidige versie van 14 apr 2020 om 21:50
Het Rush-Bagotverdrag is een verdrag tussen de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk waarin beide landen verklaarden de gedeelde grens op de Grote Meren en het Champlainmeer grotendeels te demilitariseren. Het verdrag is genoemd naar de Amerikaanse waarnemend Minister van Buitenlandse Zaken Richard Rush en de Britse gezant Charles Bagot. Het werd ondertekend op 16 april 1818.
De belangrijkste bepaling van het verdrag was dat er een maximumaantal oorlogsschepen werd vastgelegd dat op de meren mocht varen. Op het Ontariomeer mochten beide landen één boot van maximaal 100 ton met één kanon van 18 pond hebben. Op de andere Grote Meren mochten twee boten met dezelfde beperkingen varen. Op het Champlainmeer was weer één boot toegestaan die ook aan dezelfde eisen diende te voldoen.