Naar inhoud springen

Federica Mogherini: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerking
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
AGL (overleg | bijdragen)
330.279 bewerkingen
kGeen bewerkingssamenvatting
→Studie: aanvulling
 
(31 tussenliggende versies door 15 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox ambtsbekleder
{{Infobox ambtsbekleder
| naam = Federica Mogherini
| naam = Federica Mogherini
| nationaliteit = [[Italië|Italiaanse]]
| nationaliteit = [[Italië (hoofdbetekenis)|Italiaanse]]
| afbeelding = Federica Mogherini daticamera.jpg
| afbeelding = Federica Mogherini Official.jpg
| opvolging = {{EU-VLAG}} [[Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid]]<br /><small>(tevens vicevoorzitter)</small>
| opvolging = {{EU-VLAG}} [[Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid]]<br /><small>(tevens vicevoorzitter)</small>
| start_periode = [[1 november]] [[2014]]
| start_periode = [[1 november]] [[2014]]
| eind_periode =
| eind_periode = [[30 november]] [[2019]]
| voorganger = [[Catherine Ashton]]
| voorganger = [[Catherine Ashton]]
| opvolger =
| opvolger = [[Josep Borrell]]
| president = [[Jean Claude Juncker]]<br/><small>[[Voorzitter van de Europese Commissie]]</small>
| president = [[Jean-Claude Juncker]]<br/><small>[[Voorzitter van de Europese Commissie]]</small>
| opvolging2 = Minister van Buitenlandse Zaken
| opvolging2 = {{EU-VLAG}} 23e [[Lijst van Italiaanse Eurocommissarissen|Europees Commissaris namens Italië]]
| start_periode2 = [[21 februari]] [[2014]]
| start_periode2= [[1 november]] [[2014]]
| eind_periode2 = [[30 oktober]] [[2014]]
| eind_periode2 =
| voorganger2 = [[Emma Bonino]]
| voorganger2 = [[Ferdinando Nelli Feroci]]
| opvolger2 = [[Paolo Gentiloni]]
| opvolger2 =
| president2 = [[Jean-Claude Juncker]]
| opvolging3 = {{IT-VLAG}} Minister van Buitenlandse Zaken
| start_periode3= [[21 februari]] [[2014]]
| eind_periode3 = [[30 oktober]] [[2014]]
| president3 = [[Giorgio Napolitano]]
| premier3 = [[Matteo Renzi]]
| voorganger3 = [[Emma Bonino]]
| opvolger3 = [[Paolo Gentiloni]]
| geboren = [[16 juni]] [[1973]]
| geboren = [[16 juni]] [[1973]]
| geboren_in = [[Rome (stad)|Rome]], {{IT}}
| geboren_in = [[Rome (stad)|Rome]], {{IT}}
Regel 23: Regel 31:
}}
}}


'''Federica Mogherini''' ([[Rome (stad)|Rome]], [[16 juni]] [[1973]]) is een [[Italië|Italiaanse]] politica en lid van de [[Europese Commissie]]. Ze was van 22 februari 2014 tot 30 oktober 2014 minister van Buitenlandse Zaken van Italië en was na [[Emma Bonino]] en [[Susanna Agnelli]] de derde vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken van Italië.
'''Federica Mogherini''' ([[Rome (stad)|Rome]], [[16 juni]] [[1973]]) is een [[Italië (hoofdbetekenis)|Italiaanse]] politica. Ze was van 22 februari 2014 tot 30 oktober 2014 minister van Buitenlandse Zaken van Italië en was na [[Emma Bonino]] en [[Susanna Agnelli]] de derde vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken van Italië. Van 1 november 2014 t/m 30 november 2019 bekleedde ze de functie van [[Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid|hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid]] van de [[Europese Unie]] en was ze vicevoorzitter van de [[Europese Commissie]].


== Biografie ==
== Biografie ==
=== Studie ===
=== Studie ===
Mogherini studeerde [[politicologie]] aan de [[Universiteit Sapienza Rome|Sapienza-universiteit]] in Rome waar ze afstudeerde op een scriptie over de relatie tussen religie en politiek binnen de [[islam]].
Mogherini studeerde [[politicologie]] aan de [[Universiteit Sapienza Rome|Sapienza-universiteit]] in Rome waar ze afstudeerde op een scriptie over de relatie tussen religie en politiek binnen de [[islam]]. Daarna studeerde ze aan het prestigieuze [[Institut d'études politiques d'Aix-en-Provence]] (Sciences Po Aix).


=== Politieke carrière ===
=== Politieke carrière ===
In 1996 werd Mogherini lid van de linkse jongerenorganisatie ''Sinistra giovanile''. In 2001 werd ze lid van de Nationale Raad van de [[Democratici di Sinistra]], een linkse Italiaanse politieke partij. Later werd ze lid van het Nationaal Bestuur en het Politiek Comité van de partij. In 2003 ging ze werken bij het buitenlanddepartement van de partij, eerst als hoofd van de betrekkingen met bewegingen, daarna als coördinator van het departement en uiteindelijk als hoofd Internationale Relaties. Ze volgde in het bijzonder de dossiers rondom [[Irak]], [[Afghanistan]] en het [[Arabisch-Israëlisch conflict|vredesproces in het Midden-Oosten]].
In 1996 werd Mogherini lid van de linkse jongerenorganisatie ''Sinistra giovanile''. In 2001 werd ze lid van de Nationale Raad van de [[Democratici di Sinistra]], een linkse Italiaanse politieke partij. Later werd ze lid van het Nationaal Bestuur en het Politiek Comité van de partij. In 2003 ging ze werken bij het buitenlanddepartement van de partij, eerst als hoofd van de betrekkingen met bewegingen, daarna als coördinator van het departement en uiteindelijk als hoofd Internationale Relaties. Ze volgde in het bijzonder de dossiers rondom [[Irak]], [[Afghanistan]] en het [[Arabisch-Israëlisch conflict|vredesproces in het Midden-Oosten]].


Ze onderhield contacten met de [[Partij van de Europese Sociaaldemocraten]], de [[Socialistische Internationale (1951)|Socialistische Internationale]] en partijen die daar deel van uit maken. Ze focuste zich voornamelijk op de relatie met de [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[Democratische Partij (Verenigde Staten)|Democratische Partij]].
Ze onderhield contacten met de [[Partij van de Europese Sociaaldemocraten]], de [[Socialistische Internationale (1951)|Socialistische Internationale]] en partijen die daar deel van uitmaken. Ze focuste zich voornamelijk op de relatie met de [[Verenigde Staten (hoofdbetekenis)|Amerikaanse]] [[Democratische Partij (Verenigde Staten)|Democratische Partij]].


Vanaf de oprichting van de Italiaanse Democratische Partij ([[Democratische Partij (Italië)|Partito Democratico]]) in oktober 2007 tot aan april 2008 en later van februari tot november 2009 was ze werkzaam als leidinggevende bij de partij. In 2008 werd ze verkozen tot lid van de [[Kamer van Afgevaardigden (Italië)|Kamer van Afgevaardigden]] van het [[Parlement van Italië|Italiaanse parlement]] waar ze onder meer werkzaam was als secretaris van de commissie Defensie.
Vanaf de oprichting van de Italiaanse Democratische Partij ([[Democratische Partij (Italië)|Partito Democratico]]) in oktober 2007 tot aan april 2008 en later van februari tot november 2009 was ze werkzaam als leidinggevende bij de partij. In 2008 werd ze verkozen tot lid van de [[Kamer van Afgevaardigden (Italië)|Kamer van Afgevaardigden]] van het [[Parlement van Italië|Italiaanse parlement]] waar ze onder meer werkzaam was als secretaris van de commissie Defensie.
Regel 43: Regel 51:


==== Minister van Buitenlandse Zaken ====
==== Minister van Buitenlandse Zaken ====
Op 21 februari 2014 maakte Matteo Renzi de aanstelling van Mogherini als minster van Buitenlandse Zaken in zijn eerste regering bekend. De volgende dag legde ze een eed af nam ze officieel de ministerspost aan. Haar eerste officiële optreden als minister van Buitenlandse Zaken was de ontmoeting met de echtgenotes van twee [[onderofficier]]en die waren opgepakt door de [[India]]se kustwacht na een schietincident voor de Indiase kust.
Op 21 februari 2014 maakte Matteo Renzi de aanstelling van Mogherini als minister van Buitenlandse Zaken in zijn eerste regering bekend. De volgende dag legde ze een eed af en nam ze officieel de ministerspost aan.


==== Hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid ====
==== Hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid ====
Na de grote overwinning van de Italiaanse fractie van de [[Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten]] in de [[Europese Parlementsverkiezingen 2014|Europese Parlementsverkiezingen van 2014]] werd Mogherini genoemd als opvolger van [[Catherine Ashton]] als [[Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid|hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid]] van de [[Europese Unie]].<ref>[http://nos.nl/artikel/675746-euleiders-met-vertraging-aan-tafel.html EU-leiders met vertraging aan tafel] NOS.nl</ref><ref>{{en}} [http://online.wsj.com/articles/federica-mogherini-isnt-ready-to-succeed-catherine-ashton-1405456401 Have Passport, Will Appease] The Wall Street Journal</ref><ref>{{en}} [http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/italy/10971463/Italy-pushes-inexperienced-minister-as-successor-to-Catherine-Ashton.html Italy pushes inexperienced minister as successor to Catherine Ashton] The Telegraph</ref> Op 30 augustus 2014 benoemde de [[Europese Raad]] haar met ingang van 1 november 2014 in die functie.<ref>{{en}} [http://www.bbc.com/news/world-europe-28989875 Italy's Mogherini and Poland's Tusk get top EU jobs], ''BBC News'' 30 augustus 2014, laatst geraadpleegd op 30 augustus 2014.</ref> In die hoedanigheid liet zij weten ''met de hele EU'' te willen streven naar de erkenning van ''[[Palestijnse Autoriteit|Palestina]]''<ref>[http://www.elsevier.nl/Politiek/achtergrond/2014/11/PvdA-wil-debat-over-Palestina-nog-eens-flink-aanzwengelen-1647142W/?cmpid=NLC|elsevier_dagelijks|2014-11-19|PvdA_wil_debat_over_'Palestina'_eens_flink_aanzwengelen "PvdA wil debat over 'Palestina' eens flink aanzwengelen"] Elsevier, 18 november 2014</ref>.
Na de grote overwinning van de Italiaanse fractie van de [[Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten]] in de [[Europese Parlementsverkiezingen 2014|Europese Parlementsverkiezingen van 2014]] werd Mogherini genoemd als opvolger van [[Catherine Ashton]] als [[Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid|hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid]] van de [[Europese Unie]].<ref>[https://nos.nl/artikel/675746-euleiders-met-vertraging-aan-tafel.html EU-leiders met vertraging aan tafel] NOS.nl</ref><ref>{{en}} [http://online.wsj.com/articles/federica-mogherini-isnt-ready-to-succeed-catherine-ashton-1405456401 Have Passport, Will Appease] The Wall Street Journal</ref><ref>{{en}} [https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/italy/10971463/Italy-pushes-inexperienced-minister-as-successor-to-Catherine-Ashton.html Italy pushes inexperienced minister as successor to Catherine Ashton] The Telegraph. [https://web.archive.org/web/20220705203854/https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/italy/10971463/Italy-pushes-inexperienced-minister-as-successor-to-Catherine-Ashton.html Gearchiveerd] op 5 juli 2022.</ref> Op 30 augustus 2014 benoemde de [[Europese Raad]] haar met ingang van 1 november 2014 in die functie.<ref>{{en}} [http://www.bbc.com/news/world-europe-28989875 Italy's Mogherini and Poland's Tusk get top EU jobs], ''BBC News'' 30 augustus 2014, laatst geraadpleegd op 30 augustus 2014. [https://web.archive.org/web/20140831010253/http://www.bbc.com/news/world-europe-28989875 Gearchiveerd] op 31 augustus 2014.</ref> In die hoedanigheid liet zij weten met de hele EU te willen streven naar de erkenning van [[Palestijnse Autoriteit|Palestina]]<ref>[http://www.elsevier.nl/Politiek/achtergrond/2014/11/PvdA-wil-debat-over-Palestina-nog-eens-flink-aanzwengelen-1647142W/?cmpid=NLC|elsevier_dagelijks|2014-11-19|PvdA_wil_debat_over_'Palestina'_eens_flink_aanzwengelen "PvdA wil debat over 'Palestina' eens flink aanzwengelen"] Elsevier, 18 november 2014</ref>. Ook vindt zij dat de politieke islam een plaats in de Europese politiek verdient.<ref>{{en}} [http://eeas.europa.eu/statements-eeas/docs/150624islamfepsdeliv.pdf Federica Mogherini’s remarks at “Call to Europe V: Islam in Europe” conference], 24 juni 2015. [https://web.archive.org/web/20161125224551/http://eeas.europa.eu/statements-eeas/docs/150624islamfepsdeliv.pdf Gearchiveerd] op 25 november 2016.</ref>

In 2015 ontving Mogherini lof voor haar rol tijdens de onderhandelingen van het [[Joint Comprehensive Plan of Action|Gezamenlijk Alomvattend Actieplan]] (JCPOA), een internationale overeenkomst met betrekking tot het [[Nucleair programma van Iran|Iraanse nucleaire programma]]. Samen met de Iraanse Minister van Buitenlandse Zaken, [[Mohammad Javad Zarif]], kondigde zij het akkoord aan aan de rest van de wereld.<ref>{{Citeer web|url=https://www.politico.eu/article/the-women-behind-the-nuclear-deal/|titel=The women behind the Iran nuclear deal|bezochtdatum=2019-02-19|auteur=Maïa de La Baume|datum=2015-07-17|werk=POLITICO|archiefurl=https://web.archive.org/web/20190219183417/https://www.politico.eu/article/the-women-behind-the-nuclear-deal/|archiefdatum=2019-02-19}}</ref>

===Academische carrière ===
Bij de aanvang van het academiejaar 2020-2021 werd Federica Mogherini rector van het [[Europacollege]] in [[Brugge (hoofdbetekenis)|Brugge]] en [[Natolin]].
== Politieke standpunten ==

=== China ===
Op 11 september 2018 kaartte Mogherini een aantal kwesties aan in het Europees Parlement, namelijk de [[Xinjian heropvoedingskampen]] en mensenrechtenschendingen tegen de [[Oeigoeren]].<ref>{{Citeer web|url=https://eeas.europa.eu/headquarters/headquarters-homepage_en/50337/Speech%20by%20HR/VP%20Mogherini%20at%20the%20plenary%20session%20of%20the%20European%20Parliament%20on%20the%20state%20of%20the%20EU-China%20relations|titel=Speech by HR/VP Mogherini at the plenary session of the European Parliament on the state of the EU-China relations - EEAS - European External Action Service - European Commission|bezochtdatum=2019-02-05|werk=EEAS - European External Action Service|taal=en|archiefurl=https://web.archive.org/web/20190109173239/https://eeas.europa.eu/headquarters/headquarters-homepage_en/50337/Speech%20by%20HR/VP%20Mogherini%20at%20the%20plenary%20session%20of%20the%20European%20Parliament%20on%20the%20state%20of%20the%20EU-China%20relations|archiefdatum=2019-01-09}}</ref>

=== Iran ===
Tijdens een briefing met de Nieuw-Zeelandse Minister van Buitenlandse Zaken [[Winston Peters]], haar eerste officiële bezoek als Hoge Vertegenwoordiger, plaatste Mogherini vraagtekens achter de Amerikaanse sancties jegens Iran. Zij stelde dat de EU kleine en middelgrote bedrijven juist aanmoedigt om meer handel te bedrijven ''met'' en ''in'' [[Iran]] als onderdeel van de EU's veiligheidsprioriteiten.<ref>{{Citeer web|url=https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/event/eu-new-zealand-14f60/eu-hr-mogherini-meets-mfa-of-new-zealand-press-point-part-2--1bb7e|titel=Council of EU - Newsroom|bezochtdatum=2019-01-25|werk=tvnewsroom.consilium.europa.eu|taal=en|archiefurl=https://web.archive.org/web/20181115220746/https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/event/eu-new-zealand-14f60/eu-hr-mogherini-meets-mfa-of-new-zealand-press-point-part-2--1bb7e|archiefdatum=2018-11-15}}</ref>

=== Rusland ===
Op 27 april 2017 bracht Mogherini haar eerste officiële bezoek aan Rusland. Zij sprak daar met [[Sergej Lavrov|Sergei Lavrov]] over onder anderen de annexatie van de Krim en discriminatie van homoseksuelen in [[Tsjetsjenië]]. Mogherini gaf te kennen dat zij de voorkeur gaf aan samenwerking boven confrontatie.<ref>{{Citeer web|url=https://www.kommersant.ru/doc/3281086|titel=«В условиях взаимных санкций абсурдно считать друг друга партнерами»|bezochtdatum=2019-02-13|werk=Коммерсантъ|archiefurl=https://web.archive.org/web/20190211230705/https://www.kommersant.ru/doc/3281086|archiefdatum=2019-02-11}}</ref>


== Privé ==
== Privé ==
Ze was van 2007 tot 2017 getrouwd met Matteo Rebesani. Samen kregen ze twee dochters.
Ze is getrouwd en heeft twee dochters.<ref>{{en}} [http://www.esteri.it/mae/en/ministero/ministro/ Profiel op de website van het Italiaanse ministerie van Buitenlandse Zaken]</ref>


{{Appendix|1=Bronvermelding en referenties|2=
{{Appendix|1=Bronvermelding en referenties|2=
Regel 57: Regel 80:
}}
}}
{{Navigatie Commissie-Juncker}}
{{Navigatie Commissie-Juncker}}
{{Navigatie Raad Buitenlandse Zaken}}


{{Commonscat|Federica Mogherini}}
{{Commonscat|Federica Mogherini}}

{{DEFAULTSORT:Mogherini, Federica}}
{{DEFAULTSORT:Mogherini, Federica}}
[[Categorie:Italiaans afgevaardigde]]
[[Categorie:Italiaans afgevaardigde]]
[[Categorie:Italiaans minister van Buitenlandse Zaken]]
[[Categorie:Italiaans minister van Buitenlandse Zaken]]
[[Categorie:Europese Commissie-Juncker]]
[[Categorie:Europese Commissie-Juncker]]
[[Categorie:Italiaans eurocommissaris]]
[[Categorie:Italiaans Eurocommissaris]]

Huidige versie van 4 aug 2024 om 21:11

Federica Mogherini
Federica Mogherini
Geboren 16 juni 1973
Rome, Vlag van Italië Italië
Politieke partij PD
Handtekening Handtekening
Vlag van Europa Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid
(tevens vicevoorzitter)
Aangetreden 1 november 2014
Einde termijn 30 november 2019
President Jean-Claude Juncker
Voorzitter van de Europese Commissie
Voorganger Catherine Ashton
Opvolger Josep Borrell
Vlag van Europa 23e Europees Commissaris namens Italië
Huidige functie
Aangetreden 1 november 2014
President Jean-Claude Juncker
Voorganger Ferdinando Nelli Feroci
Vlag van Italië Minister van Buitenlandse Zaken
Aangetreden 21 februari 2014
Einde termijn 30 oktober 2014
President Giorgio Napolitano
Premier Matteo Renzi
Voorganger Emma Bonino
Opvolger Paolo Gentiloni
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Federica Mogherini (Rome, 16 juni 1973) is een Italiaanse politica. Ze was van 22 februari 2014 tot 30 oktober 2014 minister van Buitenlandse Zaken van Italië en was na Emma Bonino en Susanna Agnelli de derde vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken van Italië. Van 1 november 2014 t/m 30 november 2019 bekleedde ze de functie van hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de Europese Unie en was ze vicevoorzitter van de Europese Commissie.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Studie

[bewerken | brontekst bewerken]

Mogherini studeerde politicologie aan de Sapienza-universiteit in Rome waar ze afstudeerde op een scriptie over de relatie tussen religie en politiek binnen de islam. Daarna studeerde ze aan het prestigieuze Institut d'études politiques d'Aix-en-Provence (Sciences Po Aix).

Politieke carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1996 werd Mogherini lid van de linkse jongerenorganisatie Sinistra giovanile. In 2001 werd ze lid van de Nationale Raad van de Democratici di Sinistra, een linkse Italiaanse politieke partij. Later werd ze lid van het Nationaal Bestuur en het Politiek Comité van de partij. In 2003 ging ze werken bij het buitenlanddepartement van de partij, eerst als hoofd van de betrekkingen met bewegingen, daarna als coördinator van het departement en uiteindelijk als hoofd Internationale Relaties. Ze volgde in het bijzonder de dossiers rondom Irak, Afghanistan en het vredesproces in het Midden-Oosten.

Ze onderhield contacten met de Partij van de Europese Sociaaldemocraten, de Socialistische Internationale en partijen die daar deel van uitmaken. Ze focuste zich voornamelijk op de relatie met de Amerikaanse Democratische Partij.

Vanaf de oprichting van de Italiaanse Democratische Partij (Partito Democratico) in oktober 2007 tot aan april 2008 en later van februari tot november 2009 was ze werkzaam als leidinggevende bij de partij. In 2008 werd ze verkozen tot lid van de Kamer van Afgevaardigden van het Italiaanse parlement waar ze onder meer werkzaam was als secretaris van de commissie Defensie.

Op 24 februari 2009 benoemde Dario Franceschini, secretaris van de Democratische Partij, haar tot hoofd Gelijke Kansen in het nieuwe partijsecretariaat. Ze is een van de leiders van de Area Democratica van Dario Franceschini, een stroming binnen de partij.

In februari 2013 werd ze herkozen als lid van de Kamer van Afgevaardigden. Sinds haar herverkiezing behaalde ze een aanwezigheidspercentage in het parlement van 98,2%.[1]

Op 9 december 2013 werd ze hoofd Europese Zaken in het nieuwe partijsecretariaat onder leiding van de nieuwe partijsecretaris Matteo Renzi.

Minister van Buitenlandse Zaken

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 21 februari 2014 maakte Matteo Renzi de aanstelling van Mogherini als minister van Buitenlandse Zaken in zijn eerste regering bekend. De volgende dag legde ze een eed af en nam ze officieel de ministerspost aan.

Hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid

[bewerken | brontekst bewerken]

Na de grote overwinning van de Italiaanse fractie van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten in de Europese Parlementsverkiezingen van 2014 werd Mogherini genoemd als opvolger van Catherine Ashton als hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de Europese Unie.[2][3][4] Op 30 augustus 2014 benoemde de Europese Raad haar met ingang van 1 november 2014 in die functie.[5] In die hoedanigheid liet zij weten met de hele EU te willen streven naar de erkenning van Palestina[6]. Ook vindt zij dat de politieke islam een plaats in de Europese politiek verdient.[7]

In 2015 ontving Mogherini lof voor haar rol tijdens de onderhandelingen van het Gezamenlijk Alomvattend Actieplan (JCPOA), een internationale overeenkomst met betrekking tot het Iraanse nucleaire programma. Samen met de Iraanse Minister van Buitenlandse Zaken, Mohammad Javad Zarif, kondigde zij het akkoord aan aan de rest van de wereld.[8]

Academische carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de aanvang van het academiejaar 2020-2021 werd Federica Mogherini rector van het Europacollege in Brugge en Natolin.

Politieke standpunten

[bewerken | brontekst bewerken]

China

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 11 september 2018 kaartte Mogherini een aantal kwesties aan in het Europees Parlement, namelijk de Xinjian heropvoedingskampen en mensenrechtenschendingen tegen de Oeigoeren.[9]

Iran

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens een briefing met de Nieuw-Zeelandse Minister van Buitenlandse Zaken Winston Peters, haar eerste officiële bezoek als Hoge Vertegenwoordiger, plaatste Mogherini vraagtekens achter de Amerikaanse sancties jegens Iran. Zij stelde dat de EU kleine en middelgrote bedrijven juist aanmoedigt om meer handel te bedrijven met en in Iran als onderdeel van de EU's veiligheidsprioriteiten.[10]

Rusland

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 27 april 2017 bracht Mogherini haar eerste officiële bezoek aan Rusland. Zij sprak daar met Sergei Lavrov over onder anderen de annexatie van de Krim en discriminatie van homoseksuelen in Tsjetsjenië. Mogherini gaf te kennen dat zij de voorkeur gaf aan samenwerking boven confrontatie.[11]

Privé

[bewerken | brontekst bewerken]

Ze was van 2007 tot 2017 getrouwd met Matteo Rebesani. Samen kregen ze twee dochters.

Zie de categorie Federica Mogherini van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Federica_Mogherini&oldid=67923216"