Wim van Est

Wim van Est
	Wim van Est in 1956
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Willem van Est
Bijnaam	De Locomotief, IJzeren Willem, de Knoest en de Beul van het Heike
Geboortedatum	25 maart 1923
Geboorteplaats	Fijnaart, Nederland
Overlijdensdatum	1 mei 2003
Overlijdensplaats	Roosendaal, Nederland
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Ploegen
1949; 1949; 1949 - 1951; 1951; 1952; 1952; 1953; ; 1953; 1954; 1954; 1955; 1955 - 1956; 1956; 1956; 1956; 1957; 1957; 1958 - 1959; ; 1960; 1960; 1961; 1961; 1962 - 1963; 1963; 1964; 1965; 1965	Wilco Warfum; Joca Fa Ma de Jonge & Co; Garin-Wolber; Ceylon; Locomotief-Wego; Garin-Wolber; Locomotief-Remington-Pontiac; Garin; Locomotief-Vredestein; Touring-Pirelli; Alcyon-Dunlop; Locomotief-Vredestein; Girardengo-Icep; Faema-Guerra; Mars vanaf 06-05 tot 13-05; Locomotief-Vredestein; Girardengo-E.R.G. vanaf 18-05 tot 09-06; Locomotief-Vredestein; Bluna; Philco; Afri Cola-Rabeneick; Houthandel Brabant; Dr. Mann; Rijnbende; Dr. Mann; Sunkist Fruits; Acifit-Avaros
Beste prestaties
Milaan-San Remo	18e (1953)
Ronde van Vlaanderen	1e (1953)
Luik-Bastenaken-Luik	7e (1952)
Ronde van Italië	13e (1953) ; 1 etappezege
Ronde van Frankrijk	8e (1957) ; 4 etappezeges
Ronde van Spanje	17e (1964)
WK op de weg	13e (1952)
Portaal	Wielersport

Willem (Wim) van Est (Fijnaart, 25 maart 1923 - Roosendaal, 1 mei 2003^[1]) was een Nederlands wielrenner die als eerste Nederlander in de Tour (de France) de gele trui droeg als leider van het algemeen klassement en de Ronde van Vlaanderen won.

Bioscoopjournaal uit 1949. In en rond Valkenburg wordt het NK wielrennen op de weg voor amateurs (160km) en profs (210km) gehouden. Wim van Est gaat als eerste over de streep, maar hindert daarbij Sjef Janssen; de aanvankelijk breed lachende Van Est beschouwt zichzelf als winnaar, maar als de jury de protesterende Jansen tot winnaar uitroept, protesteren een huilende Van Est en zijn supporters op hun beurt bij de jury; een lachende Jansen kijkt toe.

Bijnamen van Wim van Est waren: "De Locomotief", "IJzeren Willem", "de Knoest" en "de Beul van het Heike". Hij was een broer van de renners Piet, Kees, Toon, Leen en Nico van Est.

Biografie

Wim van Est in 1960

Voordat Van Est wielrenner werd, was hij smokkelaar van tabak tot hij gegrepen werd door de politie en zes maanden de cel in moest. Hij begon zijn wielercarrière als amateur in 1946 op 23-jarige leeftijd.

Zijn eerste grote overwinning was de enorm lange (meer dan 550 km) eendagswedstrijd Bordeaux-Parijs in 1950. Deze inmiddels niet meer bestaande klassieker lag hem goed: hij won hem ook in 1952 en in 1961, en stond daar in totaal zes maal op het podium.

Op 16 juli 1951 behaalde hij een etappezege plus de gele trui in de Ronde van Frankrijk. Markant mag genoemd worden dat dit in de Pyreneeën gebeurde, want hij was geen klimmer.^[2] Dat plezier duurde voor Van Est echter niet lang. De dag na zijn overwinning viel hij namelijk tijdens de afdaling van de Col d'Aubisque in een ravijn. Op een filmpje, dat pas in 1992 voor het eerst opdook, is te zien hoe een huilende Van Est aan een ketting van fietsbanden omhoog wordt gehesen.^[3] Hoewel hij zeventig meter naar beneden viel, bleef hij vrijwel ongedeerd, maar zijn Tour was wel voorbij. Hij heeft in de rest van zijn carrière nog twee keer een etappe in de Tour de France gewonnen.

Van Ests faam groeide nog meer toen Pontiac, dat de horloges voor het Nederlandse team had gesponsord, een advertentiecampagne op touw zette met de tekst: "Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep ... ." Kort voor zijn dood werd er, in zijn bijzijn, een plakkaat onthuld op de Aubisque dat verwijst naar zijn val. De compleet verwrongen fiets is nog steeds te zien in het Velorama.

Van Est was niet alleen de eerste Nederlander in de gele trui, maar twee jaar later, in 1953, ook de eerste Nederlander die in de Ronde van Italië (Giro) een etappe won. Het was de eerste etappe en zo droeg hij ook, voor één dag toch, de roze trui als leider van deze ronde.

Tevens won hij datzelfde jaar eveneens als eerste Nederlander de Ronde van Vlaanderen.

Hij was ook succesvol als baanwielrenner, in het bijzonder op de achtervolging. In 1949, 1952, 1953 en 1955 werd hij Nederlands kampioen op dat onderdeel. Hij haalde ook drie keer het podium op het wereldkampioenschap achtervolging: hij werd 3e in 1949, 2e in 1950 en nogmaals 3e in 1955.

In 1958 nam hij, samen met medewielrenner Wout Wagtmans, de single Tour de France op. De tekst was van Gerrit den Braber.

Na zijn wielercarrière had Wim van Est enkele jaren een snackbar in Princenhage.

In zijn woonplaats St. Willebrord werd op 19 september 2007 een reliëf met afbeelding van Wim van Est onthuld. Het staat in de straat die op diezelfde dag naar de wielrenner vernoemd werd.^[4]

Belangrijkste overwinningen

1949: Nederlands kampioen achtervolging, Elite; 5e etappe Ronde van Nederland

1950: Bordeaux-Parijs

1951: 12e etappe Ronde van Frankrijk

1952: Bordeaux-Parijs; Nederlands kampioen achtervolging, Elite; Nokere Koerse; 4e etappe deel A Ronde van Nederland; 7e etappe Ronde van Nederland; Eindklassement Ronde van Nederland

1953: Acht van Chaam; 2e etappe deel B Dwars door België; 1e etappe Ronde van Italië; Nederlands kampioen achtervolging, Elite; Ronde van Vlaanderen; 16e etappe Ronde van Frankrijk

1954: Eindklassement Driedaagse van Antwerpen; 3e etappe Ronde van Nederland; 4e etappe Ronde van Nederland; 7e etappe Ronde van Nederland; Eindklassement Ronde van Nederland; 4e etappe deel B Ronde van Frankrijk

1955: Acht van Chaam; Omloop Mandel-Leie-Schelde; Nederlands kampioen achtervolging, Elite; 2e etappe Ronde van Nederland; 7e etappe Ronde van Nederland; 1e etappe deel B Ronde van Frankrijk

1956: 3e etappe deel A Driedaagse van Antwerpen; GP Stad Vilvoorde; Nederlands kampioen stayeren, Elite; Nederlands kampioen op de weg, Elite; 8e etappe deel A Ronde van Nederland

1957: Nederlands kampioen op de weg, Elite; 4e etappe Ronde van Nederland; 6e etappe deel B Ronde van Nederland

1958: Nederlands kampioen stayeren, Elite

1960: 7e etappe Ronde van Nederland

1961: Bordeaux-Parijs

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1951		opgave (1)
1952		17e
1953	13e (1)	13e (1)
1954	19e	16e (1)
1955		15e (1)
1956
1957	16e	8e
1958		46e	23e
1959
1960	32e	39e
1962
1963
1964			17e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Luik-Bast.‑Luik	Omloop Het Volk	Waalse Pijl	Parijs-Brussel	WK op de weg
1951					35e				17e
1952	26e	23e	4e		7e	39e			13e
1953	18e	2	1 ↑	37e
1954							21e
1955				41e
1956		16e	11e	47e	10e	5e		5e
1957				33e		36e	15e		22e
1958			26e
1959		41e	31e			13e	33e
1960					31e
1962		21e	47e	62e	29e	53e		58e
1963		52e
1964						35e

Literatuur

Karel Hubert, Wim van Est zijn hart stond stil. ISBN 9789059110090
Peter Heerkens en Frans van Schoonderwalt, Op karakter: St. Willebrord van paarse hei tot gele trui. ISBN 9789043908511

Externe links

Commons heeft mediabestanden in de categorie Wim van Est.

(en) Profiel van Wim van Est op ProCyclingStats
(fr) Filmpje van de val in 1951

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Ex-wielrenner Wim van Est overleden, De Standaard, 2 mei 2003
↑ Wim van Est overleden, Wielercentrum, 1 mei 2003
↑ 17 juli Wim van Est (1951) Youtube
↑ Monument voor Wim van Est onthuld, NU.nl, 19-09-2007

Voorganger:
Thijs Roks
1955

Nederlands kampioen wielrennen
Wim van Est
1956

Opvolger:
Wim van Est
1957

Voorganger:
Wim van Est
1956

Nederlands kampioen wielrennen
Wim van Est
1957

Opvolger:
Jef Lahaye
1958

[1] Ex-wielrenner Wim van Est overleden, De Standaard, 2 mei 2003

[2] Wim van Est overleden, Wielercentrum, 1 mei 2003

[3] 17 juli Wim van Est (1951) Youtube

[4] Monument voor Wim van Est onthuld, NU.nl, 19-09-2007

[1]

[2]

[3]

[4]