Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie CONCACAF)

kwalificatie CONCACAF
WK voetbal kwalificatie 2014
Kwalificatie CONCACAF
landen van de CONCACAF
landen van de CONCACAF
Toernooi-informatie
Datum 15 juni 2011 – 20 november 2013
Teams 35 (van 1 confederatie)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 144
Doelpunten 441  (3,06 per wedstrijd)
Toeschouwers 2.205.645  (15.317 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Belize Deon McCaulay
(11 doelpunten)
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Namens de Noord-Amerikaanse voetbalbond CONCACAF namen alle 35 FIFA-leden deel aan de kwalificatie om drie of vier beschikbare plaatsen in de eindronde van het wereldkampioenschap voetbal 2014.

De vierde plaats hing af van de intercontinentale play-off tussen de nummer 4 van de CONCACAF en de winnaar van de OFC-groep. Hierin won Mexico het van Nieuw-Zeeland (5–1 thuis, 4–2 uit).

 Gekwalificeerde landen
 Landen die niet gekwalificeerd zijn

Gekwalificeerde landen

bewerken
FIFA-lid Kwalificatie Kwal.
datum
Aantal dln.
(incl. 2014)
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Dln.
op rij
Titels
(excl. 2014)
Beste
prestatie
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Nr. 1 CONCACAF 10/09/2013 10 1930 2010 7 0 Halve finale
Vlag van Costa Rica Costa Rica Nr. 2 CONCACAF 10/09/2013 4 1990 2006 1 0 Achtste finale
Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Nr. 3 CONCACAF 16/10/2013 3 1982 2010 2 0 Eerste ronde
Vlag van Mexico Mexico Winnaar play-off OFC/CONCACAF 20/11/2013 15 1930 2010 6 0 Kwartfinale

De loting voor de eerste drie rondes werd gebaseerd op de FIFA-ranglijst van maart 2011. De opzet van het kwalificatietoernooi was als volgt.[1]

  1. Eerste ronde: de tien laagst genoteerde landen op de FIFA-ranglijst speelden om vijf plaatsen in de tweede ronde (15 juni – 12 juli 2011).
  2. Tweede ronde: de vijf winnaars van de eerste ronde speelden met 19 landen, de nummers 7 t/m 25 van de FIFA-ranglijst in zes groepen van vier teams om zes plaatsen in de derde ronde (2 september 2011 – 15 november 2011)
  3. Derde ronde: de zes groepswinnaars speelden met de top zes landen op de FIFA-ranglijst in drie groepen van vier teams. De nummers 1 en 2 van de groepen plaatsen zich voor de vierde ronde (8 juni 2012 – 16 oktober 2012).
  4. Vierde ronde: De zes gekwalificeerde teams speelden in een groep. De nummers een, twee en drie plaatsen zich rechtstreeks voor de WK eindronde, de nummer vier kwalificeerde zich voor de play-off tegen de winnaar van de OFC-groep (6 februari 2013 – 15 oktober 2013).

Deelnemende landen

bewerken
Beginnen in de 3e ronde
(nr. 1 t/m 6)
Beginnen in de 2e ronde
(nr. 7 t/m 25)
Beginnen in de 1e ronde
(nr. 26 t/m 35)
  1. Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (19)
  2. Vlag van Mexico Mexico (27)
  3. Vlag van Honduras HON (38)
  4. Vlag van Jamaica Jamaica (48)
  5. Vlag van Costa Rica Costa Rica (53)
  6. Vlag van Cuba Cuba (64)
  1. Vlag van Panama Panama (68)
  2. Vlag van Canada Canada (84)
  3. Vlag van El Salvador El Salvador (92)
  4. Vlag van Grenada Grenada (94)
  5. Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago (95)
  6. Vlag van Haïti Haïti (99)
  7. Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda (101)
  8. Vlag van Guyana Guyana (109)
  9. Vlag van Suriname Suriname (114)
  10. Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis (119)
  11. Vlag van Guatemala Guatemala (125)
  12. Vlag van Dominica Dominica (130)
  13. Vlag van Puerto Rico Puerto Rico (131)
  14. Vlag van Barbados Barbados (137)
  15. Vlag van Curaçao Curaçao (146)
  16. Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines (148)
  17. Vlag van Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden (158)
  18. Vlag van Nicaragua Nicaragua (164)
  19. Vlag van Bermuda Bermuda (165)
  1. Vlag van Belize Belize (166)
  2. Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek (166)
  3. Vlag van Britse Maagdeneilanden Britse Maagdeneilanden (177)
  4. Vlag van Saint Lucia Saint Lucia (182)
  5. Vlag van Turks- en Caicoseilanden Turks- en Caicoseilanden (193)
  6. Vlag van Bahama's Bahama's (193)
  7. Vlag van Aruba Aruba (199)
  8. Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden (200)
  9. Vlag van Anguilla Anguilla (202)
  10. Vlag van Montserrat Montserrat (202)

De wedstrijden werden gepland op de data in het schema.[2][3]

Ronde Wedstrijddag Datum
Eerste ronde Eerste wedstrijd 15 juni – 17 juli 2011
Tweede wedstrijd
Tweede ronde Wedstrijddag 1 2–18 september 2011
Wedstrijddag 2
Wedstrijddag 3 7–15 oktober 2011
Wedstrijddag 4
Wedstrijddag 5 11–15 november 2011
Wedstrijddag 6
Derde ronde Wedstrijddag 1 8–12 juni 2012
Wedstrijddag 2
Wedstrijddag 3 7–11 september 2012
Wedstrijddag 4
Wedstrijddag 5 12–16 oktober 2012
Wedstrijddag 6
Ronde Wedstrijddag Datum
Vierde ronde Wedstrijddag 1 6 februari 2013
Wedstrijddag 2 22–26 maart 2013
Wedstrijddag 3
Wedstrijddag 4 4–18 juni 2013
Wedstrijddag 5
Wedstrijddag 6
Wedstrijddag 7 6–10 september 2013
Wedstrijddag 8
Wedstrijddag 9 11–15 oktober 2013
Wedstrijddag 10

Eerste ronde

bewerken

Tijdens de loting in de eerste ronde werden er steeds twee van de 10 deelnemende landen aan elkaar gekoppeld. De twee aan elkaar gekoppelde landen speelden twee keer tegen elkaar, een uit- en thuiswedstrijd. De winnaars over twee wedstrijden kwalificeert zich voor de tweede ronde. De wedstrijden in de eerste ronde vonden in juni en juli 2011 plaats.[4][5]

Wedstrijden

bewerken
Team 1 Tot. Team 2 1e wedstr. 2e wedstr.
Turks- en Caicoseilanden Vlag van Turks- en Caicoseilanden 0–10 Vlag van Bahama's Bahama's 0 – 4 0 – 6
Amerikaanse Maagdeneilanden Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden 4–1 Vlag van Britse Maagdeneilanden Britse Maagdeneilanden 2 – 0 2 – 1
Anguilla Vlag van Anguilla 0–6 Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek 0 – 2 0 – 4
Aruba Vlag van Aruba 6–6 Vlag van Saint Lucia Saint Lucia 4 – 2 2 – 4
Montserrat Vlag van Montserrat 3–8 Vlag van Belize (1981–2019) Belize[6] 2 – 5 1 – 3
15 juni 2011
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
Montserrat Vlag van Montserrat 2 – 5 Vlag van Belize (1981–2019) Belize Ato Boldonstadion, Couva (Trinidad en Tobago)[noot 1]
Toeschouwers: 100
Scheidsrechter: Vlag van Antigua en Barbuda Bryan Willett
Hodgson Goal 44'Goal 86' Verslag McCaulay Goal 24'Goal 75'Goal 83'
Róches Goal 50'
Kuylen Goal 53'
17 juli 2011[noot 2]
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−6)
Belize Vlag van Belize (1981–2019) 3 – 1 Vlag van Montserrat Montserrat Estadio Olímpico, San Pedro Sula (Honduras)
Toeschouwers: 150
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Oscar Reyna
Jiménez Goal 23'
McCaulay Goal 59'
Méndez Goal 61'
Verslag Hodgson Goal 58'

Belize wint met 8–3 over twee wedstrijden en kwalificeert zich voor de tweede ronde.


8 juli 2011
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−4)
Anguilla Vlag van Anguilla 0 – 2 Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek Estadio Panamericano, San Cristóbal (Dominicaanse Republiek)[noot 3]
Toeschouwers: 1.000
Scheidsrechter: Vlag van Trinidad en Tobago Neal Brizan
Verslag Peralta Goal 7'
Faña Goal 42'
10 juli 2011
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−4)
Dominicaanse Republiek Vlag van Dominicaanse Republiek 4 – 0 Vlag van Anguilla Anguilla Estadio Panamericano, San Cristóbal
Toeschouwers: 1.500
Scheidsrechter: Vlag van Cuba Marcos Brea
Navarro Goal 18'Goal 42'
Sánchez Goal 27'
Faña Goal 58'
Verslag

Dominicaanse Republiek wint met 5–0 over twee wedstrijden en kwalificeert zich voor de tweede ronde.


3 juli 2011
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Amerikaanse Maagdeneilanden Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden 2 – 0 Vlag van Britse Maagdeneilanden Britse Maagdeneilanden Lionel Roberts Park, Charlotte Amalie
Toeschouwers: 350
Scheidsrechter: Vlag van Canada Mauricio Navarro
Lesmond Goal 7'
Klopp Goal 57'
Verslag
10 juli 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Britse Maagdeneilanden Vlag van Britse Maagdeneilanden 1 – 2 Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden Sherly Ground, Road Town
Toeschouwers: 600
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Kevin Morrison
Peters Goal 38' Verslag Thomas Goal 2'
Klopp Goal 90+3'

Amerikaanse Maagdeneilanden wint met 4–1 over twee wedstrijden en kwalificeert zich voor de tweede ronde.


9 juli 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Aruba Vlag van Aruba 4 – 2 Vlag van Saint Lucia Saint Lucia Trinidadstadion, Oranjestad
Toeschouwers: 300
Scheidsrechter: Vlag van Kaaimaneilanden Nolan Foster
Santos de Gouveia Goal 13'
Escalona Goal 48'
Gomez Goal 76'
D. Abdul Goal 85'
Verslag Edward Goal 20'
Valcin Goal 46'
12 juli 2011
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−4)
Saint Lucia Vlag van Saint Lucia 4 – 2 (n.v.) Vlag van Aruba Aruba Mindoo Philip Park, Castries
Toeschouwers: 500
Scheidsrechter: Vlag van Guyana Stanley Lancaster
J. Joseph Goal 14'Goal 29'Goal 71'
Frederick Goal 74'
Verslag Gomez Goal 44'
Barradas Goal 76'
  Strafschoppen  
Pierre Gescoord met penalty
Justin Gescoord met penalty
Frederick Gescoord met penalty
Edward Gescoord met penalty
Williams Gescoord met penalty
5–4 Gescoord met penalty Bergen
Gescoord met penalty Baten
Gescoord met penalty Barradas
Gescoord met penalty Gomez
Gemiste strafschop Cruden

Over twee wedstrijden stond het 6–6, Sint Lucia kwalificeert zich na strafschoppen voor de tweede ronde.


2 juli 2011
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−4)
Turks- en Caicoseilanden Vlag van Turks- en Caicoseilanden 0 – 4 Vlag van Bahama's Bahama's Nationaal Stadion, Providenciales
Toeschouwers: 1.021
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Hugo Cruz
Verslag Jean Goal 32'Goal 61'
Hepple Goal 36' (pen.)
Louis Goal 90+2'
9 juli 2011
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Bahama's Vlag van Bahama's 6 – 0 Vlag van Turks- en Caicoseilanden Turks- en Caicoseilanden Roscow A. L. Davies Soccer Field, Nassau
Toeschouwers: 1.600
Scheidsrechter: Vlag van Puerto Rico Javier Santos
Gibson Goal 4' (e.d.)
St. Fleur Goal 17'Goal 64'Goal 73'Goal 84'Goal 90'
Verslag

Bahama's wint met 10–0 over twee wedstrijden en kwalificeert zich voor de tweede ronde.

Tweede ronde

bewerken

Hierin speelden de vijf winnaars van de eerste ronde met 19 landen (de nummers 7 t/m 25 van de FIFA-ranglijst) in zes groepen van vier teams. De loting vond plaats in Brazilië op 31 juli 2011. De groepswinnaars plaatsten zich voor de derde ronde. De wedstrijden werden tussen 2 september en 15 november gespeeld. Tussen haakjes de FIFA-ranking van maart 2011.

In vergelijking met het vorige WK plaatsten alleen drie van de twaalf zich niet voor de tweede ronde, Haïti en Trinidad en Tobago werden respectievelijk uitgeschakeld door Antigua en Barbuda en Guyana, Panama nam de plaats in van Suriname.

Pot 4 Pot 5 Pot 6 Pot 7
  1. Vlag van Panama Panama (68)
  2. Vlag van Canada Canada (84)
  3. Vlag van El Salvador El Salvador (92)
  4. Vlag van Grenada Grenada (94)
  5. Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago (95)
  6. Vlag van Haïti Haïti (99)
  1. Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda (101)
  2. Vlag van Guyana Guyana (109)
  3. Vlag van Suriname Suriname (114)
  4. Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis (119)
  5. Vlag van Guatemala Guatemala (125)
  6. Vlag van Dominica Dominica (130)
  1. Vlag van Puerto Rico Puerto Rico (131)
  2. Vlag van Barbados Barbados (137)
  3. Vlag van Curaçao Curaçao (146)
  4. Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines (148)
  5. Vlag van Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden (158)
  6. Vlag van Nicaragua Nicaragua (164)
  1. Vlag van Bermuda Bermuda (165)

Winnaars uit de eerste ronde.

Groep A

bewerken

El Salvador had al voor de twee confrontaties met Suriname een ruime voorsprong van vijf punten, Suriname haalde slechts één punt tegen de Dominicaanse Republiek, terwijl El Salvador beide wedstrijden van de Dominicaanse Republiek won. De minimale kans op plaatsing voor Suriname ging verloren door een 1-3 nederlaag tegen El Salvador.[11]

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van El Salvador El Salvador 6 6 0 0 20 5 +15 18 Naar de derde ronde.
2 Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek 6 2 2 2 12 8 +4 8
3 Vlag van Suriname Suriname 6 2 1 3 5 11 −6 7
4 Vlag van Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden 6 0 1 5 2 15 −13 1
2 september 2011
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−3)
Suriname Vlag van Suriname 1 – 0 Vlag van Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden André Kamperveenstadion, Paramaribo
Toeschouwers: 1.000
Scheidsrechter: Vlag van Barbados Adrian Skeete
Mando Goal 11' (pen.) Verslag
2 september 2011
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−6)
El Salvador Vlag van El Salvador 3 – 2 Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek Estadio Cuscatlán, San Salvador
Toeschouwers: 25.272
Scheidsrechter: Vlag van Panama José Luis Rodríguez
Zelaya Goal 54'Goal 77'
Bautista Goal 63'
Verslag Goal 66' Cruz
Goal 89' Peralta

6 september 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Dominicaanse Republiek Vlag van Dominicaanse Republiek 1 – 1 Vlag van Suriname Suriname Estadio Panamericano, San Cristóbal
Toeschouwers: 2.300
Scheidsrechter: Vlag van Honduras (1949-2022) Raúl Castro
Ozuna Goal 68' Verslag Goal 25' (pen.) Mando
6 september 2011
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−5)
Kaaimaneilanden Vlag van Kaaimaneilanden 1 – 4 Vlag van El Salvador El Salvador Truman Boddenstadion, George Town
Toeschouwers: 2.200
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Elmar Rodas
M. Ebanks Goal 73' (pen.) Verslag Goal 49' Bautista
Goal 62'Goal 80' Anaya
Goal 90+3' García

7 oktober 2011
«onderlinge duels»
15:05 (UTC−4)
Dominicaanse Republiek Vlag van Dominicaanse Republiek 1 – 2 Vlag van El Salvador El Salvador Estadio Panamericano, San Cristóbal
Toeschouwers: 2.323
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Ricardo Cerdas
Ozuna Goal 54' Verslag Goal 37' (pen.) Romero
Goal 67' Blanco
7 oktober 2011
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−5)
Kaaimaneilanden Vlag van Kaaimaneilanden 0 – 1 Vlag van Suriname Suriname Truman Boddenstadion, George Town
Toeschouwers: 2.100
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Edvin Jurisevic
Verslag Goal 57' Drenthe

11 oktober 2011
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−3)
Suriname Vlag van Suriname 1 – 3 Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek André Kamperveenstadion, Paramaribo
Toeschouwers: 1.200
Scheidsrechter: Vlag van Canada Paul Ward
Kwasie Goal 81' Verslag Goal 9' Faña
Goal 47'Goal 76' Ozuna
11 oktober 2011
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−6)
El Salvador Vlag van El Salvador 4 – 0 Vlag van Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden Estadio Cuscatlán, San Salvador
Toeschouwers: 17.570
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Hugo Cruz
Turcios Goal 6'
Purdy Goal 13'
J. Alas Goal 45'
Sosa Goal 88' (pen.)
Verslag

11 november 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Dominicaanse Republiek Vlag van Dominicaanse Republiek 4 – 0 Vlag van Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden Estadio Panamericano, San Cristóbal
Toeschouwers: 1.000
Scheidsrechter: Vlag van Nicaragua José Guerrero
Navarro Goal 17'
Ozuna Goal 38'
Rodríguez Goal 64'
Morillo Goal 79'
Verslag
11 november 2011
«onderlinge duels»
20:03 (UTC−3)
Suriname Vlag van Suriname 1 – 3 Vlag van El Salvador El Salvador André Kamperveenstadion, Paramaribo
Toeschouwers: 500
Scheidsrechter: Vlag van Cuba Marcos Brea
Esperance Goal 81' Verslag Goal 21'Goal 58' Blanco
Goal 78' Sánchez

14 november 2011
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−5)
Kaaimaneilanden Vlag van Kaaimaneilanden 1 – 1 Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek Truman Boddenstadion, George Town
Toeschouwers: 1.750
Scheidsrechter: Vlag van Saint Kitts en Nevis James Matthew
M. Ebanks Goal 72' Verslag Goal 41' García
15 november 2011
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−5)
El Salvador Vlag van El Salvador 4 – 0 Vlag van Suriname Suriname Estadio Cuscatlán, San Salvador
Toeschouwers: 9.659
Scheidsrechter: Vlag van Puerto Rico Javier Santos
Romero Goal 33'Goal 62'
Burgos Goal 76'Goal 83'
Verslag

Groep B

bewerken

Trinidad en Tobago was jarenlang een toonaangevend land in de Caribische sector, het plaatste zich de laatste drie toernooien steeds voor de finale-poule en zelfs in 2006 voor het eindtoernooi. Door een onverwachte nederlaag tegen Bermuda nam het internationaal weinig succesvolle Guyana na drie wedstrijden de leiding in de groep over. Na een late gelijkmaker van de Guyaan Shakes in de wedstrijd tegen Bermuda was Bermuda uitgeschakeld en had Guyana één punt voorsprong op Trinidad en Tobago. Voor 18.000 toeschouwers zorgde Guyana voor een hoogtepunt in de nationale voetbalhistorie door met 2-1 te winnen en zich te plaatsen voor de tweede ronde.[12]

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Guyana Guyana 6 4 1 1 9 6 +3 13 Naar de derde ronde.
2 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago 6 4 0 2 12 4 +8 12
3 Vlag van Bermuda Bermuda 6 3 1 2 8 7 +1 10
4 Vlag van Barbados Barbados 6 0 0 6 2 14 −12 0
2 september 2011
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Trinidad en Tobago Vlag van Trinidad en Tobago 1 – 0 Vlag van Bermuda Bermuda Hasely Crawfordstadion, Port of Spain
Toeschouwers: 6.000
Scheidsrechter: Vlag van Panama Jafeth Perea
Jones Goal 45' Verslag
2 september 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Guyana Vlag van Guyana 2 – 0 Vlag van Barbados Barbados Providence Stadium, Providence
Toeschouwers: 4.500
Scheidsrechter: Vlag van Saint Lucia Canaan St Catherine
Beveney Goal 26'
Pollard Goal 73'
Verslag

6 september 2011
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Barbados Vlag van Barbados 0 – 2 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago Nationaal Stadion, Bridgetown
Toeschouwers: 775
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Elmer Bonilla
Verslag Goal 17' Daniel
Goal 67' Roberts
6 september 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Guyana Vlag van Guyana 2 – 1 Vlag van Bermuda Bermuda Providence Stadium, Providence
Toeschouwers: 3.500
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Mills Goal 50'Goal 60' Verslag Goal 90' Smith

7 oktober 2011
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Barbados Vlag van Barbados 0 – 2 Vlag van Guyana Guyana Nationaal Stadion, Bridgetown
Toeschouwers: 2.500
Scheidsrechter: Vlag van Haïti Alain Georges
Verslag Goal 73' Abrams
Goal 87' Nurse
7 oktober 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−3)
Bermuda Vlag van Bermuda 2 – 1 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago Nationaal Stadion, Devonshire Parish
Toeschouwers: 2.243
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Jeffrey Solís
Russell Goal 52'
Wells Goal 63'
Verslag Goal 82' Molino

11 oktober 2011
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−4)
Trinidad en Tobago Vlag van Trinidad en Tobago 4 – 0 Vlag van Barbados Barbados Hasely Crawfordstadion, Port of Spain
Toeschouwers: 3.000
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Raymond Bogle
Peltier Goal 6'Goal 55'Goal 63'
Hector Goal 90'
Verslag
11 oktober 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−3)
Bermuda Vlag van Bermuda 1 – 1 Vlag van Guyana Guyana Nationaal Stadion, Devonshire Parish
Toeschouwers: 2.573
Scheidsrechter: Vlag van Aruba Rudolph Angela
Nusum Goal 71' Verslag Goal 81' Shakes

11 november 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Bermuda Vlag van Bermuda 2 – 1 Vlag van Barbados Barbados Nationaal Stadion, Devonshire Parish
Toeschouwers: 1.000
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Otto Barrios
Smith Goal 28' (pen.)
Steede Goal 49'
Verslag Goal 7' Adamson
11 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Guyana Vlag van Guyana 2 – 1 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago Providence Stadium, Providence
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Vlag van Suriname Enrico Wijngaarde
Shakes Goal 10'
L. Cort Goal 81'
Verslag Goal 90+3' Jones

14 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Barbados Vlag van Barbados 1 – 2 Vlag van Bermuda Bermuda Nationaal Stadion, Devonshire Parish
Toeschouwers: 1.000
Scheidsrechter: Vlag van Panama Roberto Moreno
Grosvenor Goal 90+2' Verslag Goal 46' Wells
Goal 72' (pen.) Smith
15 november 2011
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−4)
Trinidad en Tobago Vlag van Trinidad en Tobago 3 – 0 (regl.)[noot 4] Vlag van Guyana Guyana Hasely Crawfordstadion, Port of Spain
Toeschouwers: 2.000
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Marlon Mejía
Jones Goal 59'
Peltier Goal 69'
Verslag

Groep C

bewerken

De Bahama's trokken zich terug,[13] als reden noemde de voetbalbond het niet tijdig gereed komen van het nieuwe nationale stadion en de hoge kosten bij het verplaatsen van de thuiswedstrijden naar een locatie buiten de Bahama's. Panama won alle wedstrijden en plaatste zich zonder problemen voor de derde ronde.

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Panama Panama 4 4 0 0 15 2 +13 12 Naar de derde ronde.
2 Vlag van Nicaragua Nicaragua 4 2 0 2 5 7 −2 6
3 Vlag van Dominica Dominica 4 0 0 4 0 11 −11 0
Vlag van Bahama's Bahama's teruggetrokken[noot 5]
2 september 2011
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
Dominica Vlag van Dominica 0 – 2 Vlag van Nicaragua Nicaragua Windsor Park, Roseau
Toeschouwers: 3.000
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Valdin Legister
Verslag Goal 1' Leguías
Goal 36' Rodríguez

6 september 2011
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−6)
Nicaragua Vlag van Nicaragua 1 – 2 Vlag van Panama Panama Estadio Nacional, Managua
Toeschouwers: 10.521
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Oscar Reyna
Torres Goal 18' (e.d.) Verslag Goal 7' Tejada
Goal 50' Pérez

7 oktober 2011
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
Dominica Vlag van Dominica 0 – 5 Vlag van Panama Panama Windsor Park, Roseau
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Vlag van Suriname Enrico Wijngaarde
Verslag Goal 26'Goal 89' Waithe
Goal 34' Tejada
Goal 57' Pérez
Goal 62' Buitrago

11 oktober 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 5 – 1 Vlag van Nicaragua Nicaragua Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 10.846
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Edenilson Ventura
Tejada Goal 27'Goal 64'
Pérez Goal 48'Goal 51'Goal 87'
Verslag Goal 88' Reyes

11 november 2011
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−6)
Nicaragua Vlag van Nicaragua 1 – 0 Vlag van Dominica Dominica Estadio Nacional, Managua
Toeschouwers: 2.100
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Hugo Cruz
Leguías Goal 57' Verslag

15 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 3 – 0 Vlag van Dominica Dominica Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Terry Vaughn
Blackburn Goal 6'
Buitrago Goal 20'
Pérez Goal 84'
Verslag

Groep D

bewerken

Canada was de duidelijke favoriet in deze groep, na drie overwinningen volgde een gelijkspel thuis tegen dreumes Puerto Rico.[15] Enige concurrent de eilandengroep Saint Kitts en Nevis speelde drie keer gelijk en Canada had aan een 0-0 gelijkspel genoeg om zich te kwalificeren.[16] Er was veel kritiek na deze twee gelijke spelen en het nationale team herstelde zich door de laatste wedstrijd met 4-0 van de eilandengroep te winnen.[17]

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Canada Canada 6 4 2 0 18 1 +17 14 Naar de derde ronde.
2 Vlag van Puerto Rico Puerto Rico 6 2 3 1 8 4 +4 9
3 Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis 6 1 4 1 6 8 −2 7
4 Vlag van Saint Lucia Saint Lucia 6 0 1 5 4 23 −19 1
2 september 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Canada Vlag van Canada 4 – 1 Vlag van Saint Lucia Saint Lucia BMO Field, Toronto
Toeschouwers: 11.500
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Jair Marrufo
Simpson Goal 6'Goal 61'
De Rosario Goal 50' (pen.)
Johnson Goal 90+1'
Verslag Goal 7' Paul
2 september 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Saint Kitts en Nevis Vlag van Saint Kitts en Nevis 0 – 0 Vlag van Puerto Rico Puerto Rico Warner Park, Basseterre
Toeschouwers: 2.500
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Ricardo Arellano
Verslag

6 september 2011
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
Saint Lucia Vlag van Saint Lucia 2 – 4 Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis Beausejour Stadium, Gros Islet
Toeschouwers: 2.005
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Kevin Thomas
Pierre Goal 65'
Valcin Goal 84'
Verslag Goal 7' Lake
Goal 12' Francis
Goal 15' Mitchum
Goal 44' Elliott
6 september 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Puerto Rico Vlag van Puerto Rico 0 – 3 Vlag van Canada Canada Estadio Juan Ramón Loubriel, Bayamón
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Vlag van Suriname Enrico Wijngaarde
Verslag Goal 42' Hume
Goal 84' Jackson
Goal 90+3' Ricketts

7 oktober 2011
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
Saint Lucia Vlag van Saint Lucia 0 – 7 (regl.)[noot 6] Vlag van Canada Canada Beausejour Stadium, Gros Islet
Toeschouwers: 1.005
Scheidsrechter: Vlag van Panama Rolando Vidal
Verslag Goal 18'Goal 28'Goal 40' Jackson
Goal 34'Goal 51' Occéan
Goal 72'Goal 86' Hume
7 oktober 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Puerto Rico Vlag van Puerto Rico 1 – 1 Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis Estadio Juan Ramón Loubriel, Bayamón
Toeschouwers: 2.500
Scheidsrechter: Vlag van Trinidad en Tobago Neal Brizan
Cabrero Goal 37' Report Goal 59' Lake

11 oktober 2011
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−4)
Canada Vlag van Canada 0 – 0 Vlag van Puerto Rico Puerto Rico BMO Field, Toronto
Toeschouwers: 12.178
Scheidsrechter: Vlag van Guyana Stanley Lancaster
Verslag
11 oktober 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Saint Kitts en Nevis Vlag van Saint Kitts en Nevis 1 – 1 Vlag van Saint Lucia Saint Lucia Warner Park,Basseterre
Toeschouwers: 1.000
Scheidsrechter: Vlag van Barbados Adrian Skeete
Lake Goal 83' Verslag Goal 74' Valcin

11 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Saint Kitts en Nevis Vlag van Saint Kitts en Nevis 0 – 0 Vlag van Canada Canada Warner Park, Basseterre
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Elmer Bonilla
Verslag
11 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Saint Lucia Vlag van Saint Lucia 0 – 4 (regl.)[noot 7] Vlag van Puerto Rico Puerto Rico Estadio Juan Ramón Loubriel, Bayamón
Toeschouwers: 350
Scheidsrechter: Vlag van Kaaimaneilanden Kenville Holder
Verslag Goal 4' Arrieta
Goal 14'Goal 46' Ramos
Goal 54' Cabrero

14 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Puerto Rico Vlag van Puerto Rico 3 – 0 Vlag van Saint Lucia Saint Lucia Mayagüez Atletiekstadion, Mayagüez
Toeschouwers: 1.050
Scheidsrechter: Vlag van Antigua en Barbuda Bryan Willett
Ramos Goal 13'Goal 85'
Marrero Goal 87'
Verslag
15 november 2011
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−5)
Canada Vlag van Canada 4 – 0 Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis BMO Field, Toronto
Toeschouwers: 10.235
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Ricardo Cerdas
Occéan Goal 28'
De Rosario Goal 36' (pen.)
Josh Simpson Goal 45+3'
Ricketts Goal 88'
Verslag

Groep E

bewerken

Guatemala had weinig problemen zich te plaatsen voor de derde ronde, na vier van de zes wedstrijden was het al zeker mede doordat de andere (bescheiden) landen veel punten aan elkaar verspeelden.

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Guatemala Guatemala 6 6 0 0 19 3 +16 18 Naar de derde ronde.
2 Vlag van Belize (1981–2019) Belize 6 2 1 3 9 10 −1 7
3 Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines 6 1 2 3 4 12 −8 5
4 Vlag van Grenada Grenada 6 1 1 4 7 14 −7 4
2 september 2011
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−4)
Grenada Vlag van Grenada 0 – 3 Vlag van Belize (1981–2019) Belize Grenada Nationaal Stadion, Saint George's
Toeschouwers: 2.600
Scheidsrechter: Vlag van Cuba David Rubalcaba
Verslag Goal 11'Goal 79' McCaulay
Goal 35' Róches
2 september 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Guatemala Vlag van Guatemala 4 – 0 Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines Estadio Nacional Doroteo Guamuch Flores, Guatemala-Stad
Toeschouwers: 24.000
Scheidsrechter: Vlag van Honduras (1949-2022) Erick Andino
Pappa Goal 15'
Flores Goal 31'
Rodríguez Goal 53'
García Goal 71'
Verslag

6 september 2011
«onderlinge duels»
16:05 (UTC−6)
Belize Vlag van Belize (1981–2019) 1 – 2 Vlag van Guatemala Guatemala FFB Field, Belmopan
Toeschouwers: 3.027
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Marlon Mejía
McCaulay Goal 77' Verslag Goal 4' Cabrera
Goal 75' M. López
18 september 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Saint Vincent en de Grenadines Vlag van Saint Vincent en de Grenadines 2 – 1 Vlag van Grenada Grenada Arnos Valestadion, Kingstown
Toeschouwers: 2.500
Scheidsrechter: Vlag van Canada Paul Ward
M. Samuel Goal 22'
Stewart Goal 72'
Verslag Goal 76' Langaigne

7 oktober 2011
«onderlinge duels»
15:05 (UTC−4)
Saint Vincent en de Grenadines Vlag van Saint Vincent en de Grenadines 0 – 3 Vlag van Guatemala Guatemala Arnos Valestadion, Kingstown
Toeschouwers: 3.000
Scheidsrechter: Vlag van Cuba Marcos Brea
Verslag Goal 44'Goal 58' Rodríguez
Goal 71' Pezzarossi
7 oktober 2011
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−6)
Vlag van Belize (1981–2019) Belize 1 – 4 Vlag van Grenada Grenada FFB Field, Belmopan
Toeschouwers: 1.200
Scheidsrechter: Vlag van Nicaragua Franklin Jarquín
Simpson Goal 90' Verslag Goal 37' Rennie
Goal 41' Julien
Goal 50' Lancaster Joseph
Goal 80' Murray

11 oktober 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Guatemala Vlag van Guatemala 3 – 1 Vlag van Belize (1981–2019) Belize Estadio Nacional Doroteo Guamuch Flores, Guatemala-Stad
Toeschouwers: 21.107
Scheidsrechter: Vlag van Mexico José Alfredo Peñaloza
Gallardo Goal 8' (pen.)
M. López Goal 65'
C. Ruiz Goal 78' (pen.)
Verslag Goal 31' McCaulay
15 oktober 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Grenada Vlag van Grenada 1 – 1 Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines Grenada Nationaal Stadion, Saint George's
Toeschouwers: 2.000
Scheidsrechter: Vlag van Antigua en Barbuda Bryan Willett
Murray Goal 90+2' Verslag Goal 62' M. Samuel

11 november 2011
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−6)
Belize Vlag van Belize (1981–2019) 1 – 1 Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines FFB Field, Belmopan
Toeschouwers: 300
Scheidsrechter: Vlag van Barbados Adrian Skeete
McCaulay Goal 22' Verslag Goal 11' Stewart
11 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Guatemala Vlag van Guatemala 3 – 0 Vlag van Grenada Grenada Estadio Nacional Doroteo Guamuch Flores, Guatemala-Stad
Toeschouwers: 13.710
Scheidsrechter: Vlag van Trinidad en Tobago Neal Brizan
García Goal 1'Goal 31'
Padilla Goal 45'
Verslag

15 november 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Grenada Vlag van Grenada 1 – 4 Vlag van Guatemala Guatemala Grenada Nationaal Stadion, Saint George's
Toeschouwers: 200
Scheidsrechter: Vlag van Aruba Rudolph Angela
Rennie Goal 37' (pen.) Verslag Goal 67' (e.d.) Williams
Goal 77' Thompson
Goal 84' Ramírez
Goal 90' (e.d) Lyndon Joseph
15 november 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Saint Vincent en de Grenadines Vlag van Saint Vincent en de Grenadines 0 – 2 Vlag van Belize (1981–2019) Belize Arnos Valestadion, Kingstown
Toeschouwers: 500
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Kevin Thomas
Verslag Goal 78'Goal 81' (pen.) McCaulay

Groep F

bewerken

Antigua en Barbuda had net als Guyana een bescheiden historie op voetbalgebied, maar begon de kwalificatie voortvarend met vier duidelijke overwinningen. Concurrent en voormalig WK-deelnemer in 1974 Haïti kwam niet verder dan een 2-2 gelijkspel thuis tegen Curaçao en liep daardoor averij op.[18] Bij een overwinning zou Antigua en Barbuda geschiedenis schrijven en door een laat doelpunt van Kerry Skepple was de eilandengroep zeker van kwalificatie naar de derde ronde.[19]

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda 6 5 0 1 28 5 +23 15 Naar de derde ronde.
2 Vlag van Haïti Haïti 6 4 1 1 21 6 +15 13
3 Vlag van Curaçao Curaçao 6 2 1 3 15 15 0 7
4 Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden 6 0 0 6 2 40 −38 0
2 september 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−5)
Haïti Vlag van Haïti 6 – 0 Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden Sylvio Catorstadion, Port-au-Prince
Toeschouwers: 12.000
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Hugo Cruz
Marcelin Goal 18'
Maurice Goal 27'
Pierre-Louis Goal 44'
Monuma Goal 61'
Alexandre Goal 65'Goal 78'
Verslag
2 september 2011
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−4)
Antigua en Barbuda Vlag van Antigua en Barbuda 5 – 2 Vlag van Curaçao Curaçao Sir Vivian Richards Stadium, North Sound
Toeschouwers: 2.000
Scheidsrechter: Vlag van Puerto Rico Javier Santos
M. Joseph Goal 42'
Griffith Goal 45+2'
T. Thomas Goal 54'
Byers Goal 75'Goal 80'
Verslag Goal 9' Meulens
Goal 74' Siberie

6 september 2011
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−4)
Amerikaanse Maagdeneilanden Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden 1 – 8 Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda Paul E. Joseph Stadium, Frederiksted
Toeschouwers: 250
Scheidsrechter: Vlag van Guyana Stanley Lancaster
Browne Goal 49' Verslag Goal 18' Christian
Goal 38' (pen.)Goal 51'Goal 57' Byers
Goal 47' Cochrane
Goal 54' Dublin
Goal 68'Goal 74' Burton
6 september 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Curaçao Vlag van Curaçao 2 – 4 Vlag van Haïti Haïti Ergilio Hatostadion, Willemstad
Toeschouwers: 5.000
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Jeffrey Solís
de Waard Goal 12'
Zimmerman Goal 43'
Verslag Goal 37' Lafrance
Goal 58' Marcelin
Goal 61' Guerrier
Goal 75' (e.d.) Zimmerman

7 oktober 2011
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Amerikaanse Maagdeneilanden Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden 0 – 7 Vlag van Haïti Haïti Paul E. Joseph Stadium, Frederiksted
Toeschouwers: 406
Scheidsrechter: Vlag van Kaaimaneilanden Kenville Holder
Verslag Goal 5'Goal 66'Goal 82' (pen.) Maurice
Goal 11' Jaggy
Goal 57'Goal 74' (pen.) Belfort
Goal 64' Goreux
7 oktober 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Curaçao Vlag van Curaçao 0 – 3 (regl.)[noot 8] Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda Ergilio Hatostadion, Willemstad
Toeschouwers: 2.563
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Oscar Reyna
Verslag Goal 73' T. Thomas

11 oktober 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−5)
Haïti Vlag van Haïti 2 – 2 Vlag van Curaçao Curaçao Sylvio Catorstadion, Port-au-Prince
Toeschouwers: 7.800
Scheidsrechter: Vlag van Saint Lucia Leon Clarke
Maurice Goal 25' (pen.)
Belfort Goal 60'
Verslag Goal 7' Siberie
Goal 14' Bito
11 oktober 2011
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−4)
Antigua en Barbuda Vlag van Antigua en Barbuda 10 – 0 Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden Sir Vivian Richards Stadium, North Sound
Toeschouwers: 1.500
Scheidsrechter: Vlag van Saint Kitts en Nevis James Matthew
T. Thomas Goal 7'Goal 41'Goal 78'
Byers Goal 24'Goal 31'Goal 40'
Burton Goal 55'Goal 65'
J. Thomas Goal 86'
Murtagh Goal 90+2'
Verslag

11 november 2011
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Amerikaanse Maagdeneilanden Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden 0 – 3 Vlag van Curaçao Curaçao Paul E. Joseph Stadium, Frederiksted
Toeschouwers: 210
Scheidsrechter: Vlag van Canada Mauricio Navarro
Verslag Goal 8'Goal 14' Siberie
Goal 26' Bito
11 november 2011
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−4)
Antigua en Barbuda Vlag van Antigua en Barbuda 1 – 0 Vlag van Haïti Haïti Sir Vivian Richards Stadium, North Sound
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Vlag van Honduras (1949-2022) José Pineda
Skepple Goal 81' Verslag

15 november 2011
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−5)
Haïti Vlag van Haïti 2 – 1 Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda Sylvio Catorstadion, Port-au-Prince
Toeschouwers: 3.000
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Baldomero Toledo
Aveska Goal 60'
Belfort Goal 67'
Verslag Goal 10' T. Thomas
15 november 2011
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Curaçao Vlag van Curaçao 6 – 1 Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden Ergilio Hatostadion, Willemstad
Toeschouwers: 2.000
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Valdin Legister
Carmelia Goal 33'Goal 78'
Siberie Goal 40'Goal 86'
Espacia Goal 73'
Cijntje Goal 90'
Verslag Goal 51' Cornelius

Derde ronde

bewerken

In de derde ronde startten de zes toplanden. Samen met de zes groepswinnaars uit de tweede ronde speelden zij in drie groepen van vier teams. De nummers een en twee van elke groep plaatste zich voor de vierde ronde.

Pot 1 Pot 2 Pot 3
  1. Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (19)
  2. Vlag van Mexico Mexico (27)
  3. Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras (38)
  1. Vlag van Jamaica Jamaica (48)
  2. Vlag van Costa Rica Costa Rica (53)
  3. Vlag van Cuba Cuba (64)

Winnaars uit de tweede ronde ronde.

Groep A

bewerken

De Verenigde Staten waren de absolute favorieten, maar kende een moeilijk begin, na een moeizame zege op Antigua en Barbuda[20] volgde een gelijkspel tegen Guatemala en een nederlaag tegen medekoploper Jamaica.[21] Jamaica, dat op de tweede speeldag dure punten verspeelde tegen Antigua verloor de return met 1-0 door een doelpunt van Hérculez Gómez.[22] Na vier speeldagen stonden Jamaica, de Verenigde Staten en Guatemala bovenaan met zeven punten uit vier wedstrijden.

Terwijl de Verenigde Staten pas in de 90e minuut het winnende doelpunt scoorde tegen Antigua dankzij de tweede van Eddie Johnston[23] boekte Guatemala een belangrijke zege op Guatemala dankzij een laat doelpunt van topscorer Carlos Ruiz.[24] Voor de laatste speeldag hadden de Verenigde Staten en Guatemala een voorsprong van drie punten op Jamaica, het doelsaldo was van beiden landen +3, Jamaica nul, de koplopers speelden tegen elkaar. Guatemala opende al snel de score via Ruiz, maar al voor de eerste helft nam de Verenigde Staten een veilige 3-1 voorsprong. Jamaica had al een 2-0 voorsprong voor rust tegen Antigua, het werd nog even spannend na een tegentreffer, maar in het laatste kwartier scoorde Jamaica twee maal, waardoor het land boven Guatemala eindigde op doelsaldo en zich voor de eerste keer sinds 2002 plaatste voor de finale-poule.[25]

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 6 4 1 1 11 6 +5 13 Naar de vierde ronde.
2 Vlag van Jamaica Jamaica 6 3 1 2 9 6 +3 10
3 Vlag van Guatemala Guatemala 6 3 1 2 9 8 +1 10
4 Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda 6 0 1 5 4 13 −9 1
8 juni 2012
«onderlinge duels»
19:11 (UTC−4)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 3 − 1 Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda Raymond James Stadium, Tampa
Toeschouwers: 23.971
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Hugo Cruz
Bocanegra Goal 8'
Dempsey Goal 44' (pen.)
Hérculez Gómez Goal 72'
Verslag Goal 65' Byers
8 juni 2012
«onderlinge duels»
03:30 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 2 − 1 Vlag van Guatemala Guatemala Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 14.000
Scheidsrechter: Vlag van Panama Roberto Moreno
Phillips Goal 40'
Johnson Goal 46'
Verslag Goal 90+2' Pezzarossi

12 juni 2012
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−4)
Antigua en Barbuda Vlag van Antigua en Barbuda 0 − 0 Vlag van Jamaica Jamaica Sir Vivian Richards Stadium, Saint John's
Toeschouwers: 8.500
Scheidsrechter: Vlag van Guyana Stanley Lancaster
Verslag
12 juni 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Guatemala Vlag van Guatemala 1 − 1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Estadio Nacional Doroteo Guamuch Flores, Guatemala-Stad
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
Marco Papa Goal 81' Verslag Goal 39' Dempsey

7 september 2012
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 2 − 1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Marco Rodríguez
Austin Goal 22'
Shelton Goal 62'
Verslag Dempsey Goal 1'
7 september 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Guatemala Vlag van Guatemala 3 − 1 Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda Estadio Nacional Doroteo Guamuch Flores, Guatemala-Stad
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Vlag van Cuba Marcos Brea
Carlos Ruiz Goal 58'Goal 79'
Pezzarossi Goal 90+1'
Verslag Goal 38' Bryers

11 september 2012
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−4)
Antigua en Barbuda Vlag van Antigua en Barbuda 0 − 1 Vlag van Guatemala Guatemala Sir Vivian Richards Stadium, Saint John's
Toeschouwers: 5.000
Scheidsrechter: Vlag van Canada David Gantar
Verslag Goal 25' Carlos Ruiz
12 september 2012
«onderlinge duels»
20:11 (UTC−4)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 − 0 Vlag van Jamaica Jamaica Columbus Crew Stadium, Columbus
Toeschouwers: 23.881
Scheidsrechter: Vlag van Honduras (1949-2022) José Pineda
Hérculez Gómez Goal 55' Verslag

12 oktober 2012
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−4)
Antigua en Barbuda Vlag van Antigua en Barbuda 1 − 2 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Sir Vivian Richards Stadium, Saint John's
Toeschouwers: 7.000
Scheidsrechter: Vlag van Trinidad en Tobago Neal Brizan
Blackstock Goal 25' Verslag Goal 20'Goal 90' E. Johnson
12 oktober 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Guatemala Vlag van Guatemala 2 − 1 Vlag van Jamaica Jamaica Estadio Nacional Doroteo Guamuch Flores, Guatemala-Stad
Toeschouwers: 20.717
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Roberto García
Figueroa Goal 15'
C. Ruiz Goal 85'
Verslag Goal 60' (pen.) Shelton

16 oktober 2012
«onderlinge duels»
18:15 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 4 − 1 Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Wálter Quesada
Phillips Goal 16'
Nosworthy Goal 18'
Richards Goal 77'Goal 88'
Verslag Goal 61' Griffith
16 oktober 2012
«onderlinge duels»
18:15 (UTC−5)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 3 − 1 Vlag van Guatemala Guatemala Livestrong Sporting Park, Kansas City
Toeschouwers: 16.947
Scheidsrechter: Vlag van Panama Roberto Moreno
Bocanegra Goal 10'
Dempsey Goal 18'Goal 36'
Verslag Goal 5' C. Ruiz

Groep B

bewerken

Groep B bevatte twee duidelijke favorieten: Mexico en Costa Rica. Terwijl Mexico zich met gemak plaatste met zes overwinningen, kwam Costa Rica in de problemen door de twee nederlagen tegen Mexico en een gelijkspel thuis tegen El Salvador. Op de vijfde speeldag won Coista Rica met 0-1 van El Salvador door een doelpunt van José Miguel Cubero, waardoor kwalificatie werd bewerkstelligd.

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Mexico Mexico 6 6 0 0 15 2 +13 18 Naar de vierde ronde.
2 Vlag van Costa Rica Costa Rica 6 3 1 2 14 5 +9 10
3 Vlag van El Salvador El Salvador 6 1 2 3 8 11 −3 5
4 Vlag van Guyana Guyana 6 0 1 5 5 24 −19 1
8 juni 2012
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−5)
Mexico Vlag van Mexico 3 − 1 Vlag van Guyana Guyana Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 80.401
Scheidsrechter: Vlag van Puerto Rico Javier Santos
Salcido Goal 10'
Giovani dos Santos Goal 15'
John Rodrigues Goal 51' (e.d.)
Verslag Goal 62' (e.d.) Moreno
8 juni 2012
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 2 − 2 Vlag van El Salvador El Salvador Estadio Nacional, San José
Toeschouwers: 23.701
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Walter Lopez
Saborio Goal 10'
Campbell Goal 15'
Verslag Goal 23' Jose Gutierrez
Goal 53' Osael Romero

12 juni 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Guyana Vlag van Guyana 0 − 4 Vlag van Costa Rica Costa Rica Providence Stadium, Georgetown
Toeschouwers: 11.000
Scheidsrechter: Vlag van Cuba Marcos Brea
Verslag Goal 20'Goal 26'Goal 52' Saborio
Goal 72' Campbell
13 juni 2012
«onderlinge duels»
19:33 (UTC−6)
El Salvador Vlag van El Salvador 1 − 2 Vlag van Mexico Mexico Estadio Cuscatlán, San Salvador
Toeschouwers: 29.712
Scheidsrechter: Vlag van Honduras (1949-2022) José Pineda
Pacheco Goal 64' Verslag Goal 60' Zavala
Goal 82' Moreno

7 september 2012
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−6)
El Salvador Vlag van El Salvador 2 − 2 Vlag van Guyana Guyana Estadio Cuscatlán, San Salvador
Toeschouwers: 24.000
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Jair Marrufo
Isidro Gutiérrez Goal 4'
Osael Romero Goal 21'
Verslag Goal 20'Goal 54' Bobb
7 september 2012
«onderlinge duels»
20:05 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 0 − 2 Vlag van Mexico Mexico Estadio Nacional, San José
Toeschouwers: 32.500
Scheidsrechter: Vlag van Panama Roberto Moreno
Verslag Goal 43' Salcido
Goal 52' Zavala

11 september 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−4)
Guyana Vlag van Guyana 2 − 3 Vlag van El Salvador El Salvador Providence Stadium, Georgetown
Toeschouwers: 4.141
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Raymond Bogle
Richardson Goal 1'
Nurse Goal 62'
Verslag Goal 12' Osael Romero
Goal 56' Alas
Goal 76' Burgos
11 september 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−5)
Mexico Vlag van Mexico 1 − 0 Vlag van Costa Rica Costa Rica Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 44.007
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Courtney Campbell
Hernández Goal 60' Verslag

12 oktober 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−5)
Guyana Vlag van Guyana 0 − 5 Vlag van Mexico Mexico BBVA Compass Stadium, Houston
Toeschouwers: 12.115
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Walter López
Verslag Goal 78' Guardado
Goal 79' Peralta
Goal 82' (e.d.) Pollard
Goal 84' Hernández Balcázar
Goal 86' Reyna
12 oktober 2012
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−6)
El Salvador Vlag van El Salvador 0 − 1 Vlag van Costa Rica Costa Rica Estadio Cuscatlán, San Salvador
Toeschouwers: 35.082
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Verslag Goal 31' Cubero

16 oktober 2012
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−5)
Mexico Vlag van Mexico 2 − 0 Vlag van El Salvador El Salvador Estadio Corona, Torreón
Toeschouwers: 26.333
Scheidsrechter: Vlag van Panama Jafeth Perea
Peralta Goal 64'
J. Hernández Goal 85'
Verslag
16 oktober 2012
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 7 − 0 Vlag van Guyana Guyana Estadio Nacional, San José
Toeschouwers: 27.500
Scheidsrechter: Vlag van Honduras (1949-2022) Héctor Rodríguez
Brenes Goal 10'Goal 48'
Gamboa Goal 14'
Saborío Goal 51' (pen.)Goal 77'
Bolaños Goal 61'
Borges Goal 70'
Verslag

Groep C

bewerken

Favoriet en deelnmemer aan het recente WK Honduras verslikte zich in de eerste wedstrijd en verloor thuis met 0-2 van Panama. In de tweede wedstrijd hield Honduras Canada op een doelpuntloos gelijkspel.[26] en had weer aansluiting na twee zeges op Cuba. Panama stond na vier speeldagen aan de leiding met negen punten, twee meer dan Canada en Honduras. Op de voorlaatste speeldag speelden Panama en Honduras doelpuntloos gelijkspel, Canada won met 3-0 van Cuba en Panama had genoeg aan een punt tegen het toen nog puntloze Cuba en plaatste zich voor de finale-poule. Honduras moest winnen van Canada en deed dat met verve, 8-1 na een 4-0 ruststand, Jerry Bengtson en Carlo Costly scoorden beide drie doelpunten.[27] Al sinds 1998 plaatste Canada niet voor de finale-poule en de vernederende nederlaag werd aangegrepen voetbal professioneler te benaderen.[28]

Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras 6 3 2 1 12 3 +9 11 Naar de vierde ronde.
2 Vlag van Panama Panama 6 3 2 1 6 2 +4 11
3 Vlag van Canada Canada 6 3 1 2 6 10 −4 10
4 Vlag van Cuba Cuba 6 0 1 5 1 10 −9 1
8 juni 2012
«onderlinge duels»
14:00 (UTC−4)
Cuba Vlag van Cuba 0 − 1 Vlag van Canada Canada Estadio Pedro Marrero, Havana
Toeschouwers: 7.000
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Courtney Campbell
Verslag Goal 54' Occéan
Weggestuurd in de 70e minuut 70' Hirschfeld
8 juni 2012
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 0 − 2 Vlag van Panama Panama Estadio Olímpico Metropolitano, San Pedro Sula
Toeschouwers: 28.215
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Roberto Garcia
Verslag Goal 65'Goal 80' Pérez

12 juni 2012
«onderlinge duels»
19:45 (UTC−4)
Canada Vlag van Canada 0 − 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras BMO Field, Toronto
Toeschouwers: 16.132
Scheidsrechter: Vlag van Suriname Enrico Wijngaarde
Verslag
12 juni 2012
«onderlinge duels»
20:05 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 1 − 0 Vlag van Cuba Cuba Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 21.000
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Barahona Goal 57' Verslag

7 september 2012
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Cuba Vlag van Cuba 0 − 3 Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) Estadio Pedro Marrero, Havana
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Wálter Quesada
Verslag Goal 31' Bengtson
Goal 63' Bernárdez
Goal 90+2' Marvin Chávez
7 september 2012
«onderlinge duels»
19:45 (UTC−4)
Canada Vlag van Canada 1 − 0 Vlag van Panama Panama BMO Field, Toronto
Toeschouwers: 17.586
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Jeffrey Solis
De Rosario Goal 77' Verslag

11 september 2012
«onderlinge duels»
20:05 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 2 − 0 Vlag van Canada Canada Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Elmer Bonilla
Blackburn Goal 38'
Pérez Goal 57'
Verslag
11 september 2012
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 1 − 0 Vlag van Cuba Cuba Estadio Olímpico Metropolitano, San Pedro Sula
Toeschouwers: 12.000
Scheidsrechter: Vlag van Guyana Walter Lopez
Bengtson Goal 32' Verslag

12 oktober 2012
«onderlinge duels»
19:45 (UTC−4)
Canada Vlag van Canada 3 − 0 Vlag van Cuba Cuba BMO Field, Toronto
Toeschouwers: 17.712
Scheidsrechter: Vlag van Puerto Rico Javier Santos
Ricketts Goal 14'
Johnson Goal 73'
Edgar Goal 78'
Verslag
12 oktober 2012
«onderlinge duels»
21:05 (UTC−4)
Panama Vlag van Panama 0 − 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 27.000
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
Verslag

16 oktober 2012
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
Cuba Vlag van Cuba 1 − 1 Vlag van Panama Panama Estadio Pedro Marrero, Havana
Toeschouwers: 3.500
Scheidsrechter: Vlag van Guyana Stanley Lancaster
Gómez Goal 37' Verslag Goal 77' Barahona
16 oktober 2012
«onderlinge duels»
14:00 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 8 − 1 Vlag van Canada Canada Estadio Olímpico Metropolitano, San Pedro Sula
Toeschouwers: 38.000
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Mauricio Morales
Bengtson Goal 7'Goal 17'Goal 83'
Costly Goal 29'Goal 49'Goal 88'
Martínez Goal 33'Goal 61'
Verslag Goal 77' Hume

Vierde ronde

bewerken

In tegenstelling tot het vorige WK plaatsten Mexico, de Verenigde Staten, Costa Rica en Honduras zich opnieuw voor de finale-poule. De plaatsen van Trinidad en Tobago en El Salvador werden ingenomen door Jamaica en Panama.

In de vierde ronde speelden de groepswinnaars en de nummers 2 uit de derde ronde in een groep. De top drie van de groep plaatste zich voor het eindtoernooi. De nummer vier kwalificeerde zich voor een play-off tegen de winnaar van de OFC-zone. Een loting bepaalde de volgorde van de wedstrijden.[29][30][31] In tegenstelling tot het vorige WK plaatsten Mexico, de Verenigde Staten, Costa Rica en Honduras zich opnieuw vor de derde ronde, Jamaica en Panama namen de plaats in vasn Trinidad en Tobago en El Salvador.

Eindstand

bewerken
Nr. Land GW W G V DV DT DS Ptn Resultaat
1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 10 7 1 2 15 8 +7 22 Gekwalificeerd voor het hoofdtoernooi.
2 Vlag van Costa Rica Costa Rica 10 5 3 2 13 7 +6 18
3 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras 10 4 3 3 13 12 +1 15
4 Vlag van Mexico Mexico[32] 10 2 5 3 7 9 −2 11 Geplaatst voor intercontinentale play-off
5 Vlag van Panama Panama 10 1 5 4 10 14 −4 8
6 Vlag van Jamaica Jamaica 10 0 5 5 5 13 −8 5

Wedstrijden

bewerken

Eerste tot en met de zesde speeldag

bewerken

Topfavoriet Mexico kende een valse start in de finale-poule, het blameerde zich door in het Aztekenstadion met 0-0 gelijk te spelen tegen het bescheiden Jamaica[33] en verspeelde een 0-2 voorsprong in en tegen Honduras in het laatste kwartier.[34] Ook de thuiswedstrijden tegen de Verenigde Staten en Costa Rica eindigden in een doelpuntloos gelijkspel, de Verenigde Staten behaalde pas voor de tweede keer een gelijkspel in het Azteken stadion.[35] Alleen in en tegen Jamaica werd een overwinning behaald in de eerste vijf wedstrijden en het vaak zo aanvalslustige land scoorde slechts drie doelpunten.

Ook de andere favoriet De Verenigde Staten kende een moeilijke start met een 2-1 nederlaag tegen Honduras, in het laatste kwartier scoorde Jerry Bengtson het winnende doelpunt.[36] In de tweede wedstrijd won Verenigde Staten met 1-0 van Costa Rica in een bizarre wedstrijd, het begon al te sneeuwen vlak voor de wedstrijd en tijdens de wedstrijd brak er een sneeuwstorm los, er werd wel vrolijk door gevoetbald, Clint Dempsey scoorde het winnende doelpunt.[37] Costa Rica diende tevergeefs een verzoek in de wedstrijd over te spelen,[38] wedstrijd ging de geschiedenis in als de Snow-Classico.[39][40] Na een gelijkspel in en tegen Mexico werd drie keer gewonnen en stonden de Verenigde Staten bovenaan met dertien punten, Costa Rica volgde met elf punten, Mexico had acht punten en Honduras zeven punten.

6 februari 2013
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 2 – 1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Estadio Olímpico Metropolitano, San Pedro Sula
Toeschouwers: 32.000
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Wálter Quesada
García Goal 40'
Bengtson Goal 79'
Verslag Goal 36' Dempsey
6 februari 2013
«onderlinge duels»
21:00 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 2 – 2 Vlag van Costa Rica Costa Rica Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Francisco Chacón
Henríquez Goal 15'
Torres Goal 27'
Verslag Goal 39' Saborío
Goal 84' Ruiz
6 februari 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−6)
Mexico Vlag van Mexico 0 – 0 Vlag van Jamaica Jamaica Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 43.002
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Verslag

22 maart 2013
«onderlinge duels»
15:05 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 2 – 2 Vlag van Mexico Mexico Estadio Olímpico Metropolitano, San Pedro Sula
Toeschouwers: 38.500
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Courtney Campbell
Costly Goal 77'
Bengtson Goal 80'
Verslag Goal 28', Goal 54' Hernández
22 maart 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 1 – 1 Vlag van Panama Panama Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Vlag van Honduras (1949-2022) Héctor Rodríguez
Elliott Goal 22' Verslag Goal 65' Henríquez
22 maart 2013
«onderlinge duels»
20:11 (UTC−6)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 0 Vlag van Costa Rica Costa Rica Dick's Sporting Goods Park, Commerce City
Toeschouwers: 19.734
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
Dempsey Goal 16' Verslag

26 maart 2013
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 2 – 0 Vlag van Jamaica Jamaica Estadio Nacional de Costa Rica, San José
Toeschouwers: 32.427
Scheidsrechter: Vlag van Suriname Enrico Wijngaarde
Umaña Goal 22'
Calvo Goal 82'
Verslag
26 maart 2013
«onderlinge duels»
21:00 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 2 – 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 18.253
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Jair Marrufo
Tejada Goal 2'
Pérez Goal 75'
Verslag
26 maart 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−6)
Mexico Vlag van Mexico 0 – 0 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 85.500
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Walter López
Verslag

4 juni 2013
«onderlinge duels»
20:35 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 0 – 1 Vlag van Mexico Mexico Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 16.483
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
Verslag Goal 48' De Nigris

7 juni 2013
«onderlinge duels»
20:10 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 1 – 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Estadio Nacional de Costa Rica, San José
Toeschouwers: 35.000
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Walter López
Miller Goal 25' Verslag
7 juni 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 1 – 2 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 12.130
Scheidsrechter: Vlag van Panama Roberto Moreno
Backford Goal 89' Verslag Goal 20' Altidore
Goal 90+2' Evans
7 juni 2013
«onderlinge duels»
21:05 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 0 – 0 Vlag van Mexico Mexico Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 27.100
Scheidsrechter: Vlag van Costa Rica Wálter Quesada
Verslag

11 juni 2013
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 2 – 0 Vlag van Jamaica Jamaica Estadio Tiburcio Carías Andino, Tegucigalpa
Toeschouwers: 29.000
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Marco Rodríguez
García Goal 10'
Espinoza Goal 88'
Verslag
11 juni 2013
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−5)
Mexico Vlag van Mexico 0 – 0 Vlag van Costa Rica Costa Rica Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 65.753
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Verslag
11 juni 2013
«onderlinge duels»
19:08 (UTC−7)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 0 Vlag van Panama Panama CenturyLink Field, Seattle
Toeschouwers: 40.847
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Roberto Garcia
Altidore Goal 36'
Johnson Goal 53'
Verslag

18 juni 2013
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 2 – 0 Vlag van Panama Panama Estadio Nacional de Costa Rica, San José
Toeschouwers: 35.000
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Courtney Campbell
Ruiz Goal 47'
Borges Goal 51'
Verslag
18 juni 2013
«onderlinge duels»
19:06 (UTC−6)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Rio Tinto Stadium, Sandy
Toeschouwers: 20.250
Scheidsrechter: Vlag van Suriname Enrico Wijngaarde
Altidore Goal 73' Verslag

Zevende en achtste speeldag

bewerken

Costa Rica kreeg zijn revanche voor de "sneeuwwedstrijd" tegen de Verenigde Staten[41] en won met 3-1.[42] Op de achtste speeldag was een 1-1 gelijkspel tegen Jamaica genoeg zich te plaatsen voor de eindronde, mede doordat het eveneens geplaatste Verenigde Staten met 2-0 van het zieltogende Mexico won.[43] In de tweede helft zorgden Eddie Johnston en Landon Donovan voor de doelpunten, Dempsey miste een strafschop.[44]

Na de moeizame eerste helft van de finale-poule speelde Mexico nog twee matige toernooien, de Confederations Cup (eerste ronde uitgeschakeld) en de Gold Cup (twee maal verloren van Panama), maar de Mexicaanse voetbalbond bleef vertrouwen uitspreken in bondscoach Manuel de la Torre[45] Na drie doelpuntloze gelijkspelen in drie thuiswedstrijden brak Oribe Peralta de ban tegen Honduras, maar tussen de 64e en 66e minuut incasseerde Mexico twee doelpunten, die het niet te boven kwam. Nu was er geen houden meer aan voor la Torre en hij werd op dezelfde dag nog ontslagen,[46] zijn assistent en coach van het goud winnende Olympische team Luis Fernando Tena volgde hem op. Echter na de verliespartij tegen de Verenigde Staten stapte Tena zelf op en werd Victor Vucetich de derde coach in zes dagen.[47] Concurrenten voor de derde en vierde plek in de groep Honduras en Panama speelden gelijk, Honduras had nu drie punten meer dan Panama en Mexico, Panama had een beter doelsaldo dan de Mexicanen.


6 september 2013
«onderlinge duels»
20:00 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 3 – 1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Estadio Nacional de Costa Rica, San José
Toeschouwers: 35.000
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Marco Rodríguez
Acosta Goal 3'
Borges Goal 10'
Campbell Goal 76'
Verslag Goal 43' Dempsey
6 september 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−5)
Mexico Vlag van Mexico 1 – 2 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 73.981
Scheidsrechter: Vlag van Panama Roberto Moreno
Peralta Goal 6' Verslag Goal 64' Bengtson
Goal 66' Costly
6 september 2013
«onderlinge duels»
21:00 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 0 – 0 Vlag van Jamaica Jamaica Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Walter López
Verslag

10 september 2013
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 2 – 2 Vlag van Panama Panama Estadio Tiburcio Carías Andino, Tegucigalpa
Toeschouwers: 26.582
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Costly Goal 27'
Palacios Goal 61'
Verslag Goal 50', Goal 90' Torres
10 september 2013
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 1 – 1 Vlag van Costa Rica Costa Rica Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 6.100
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Jair Marrufo
Anderson Goal 90+2' Verslag Goal 75' Brenes
10 september 2013
«onderlinge duels»
20:06 (UTC−5)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 0 Vlag van Mexico Mexico Columbus Crew Stadium, Columbus
Toeschouwers: 24.584
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Courtney Campbell
Johnson Goal 50'
Donovan Goal 78'
Verslag

Negende speeldag

bewerken

Honduras won met 1-0 van het al geplaatste Costa Rica door een doelpunt van Jerry Bengtson en had op de laatste speeldag nog één punt nodig zich rechtstreeks te plaatsen voor de eindronde.[48] Met de kwalificatie van Honduras aanstaande was Mexico tegen Panama extreem belangrijk voor beide landen om de Intercontinentale Play-Off tegen Nieuw-Zeeland te spelen, beide landen hadden evenveel punten, Panama een beter doelsaldo. In een vol Azteken-stadion nam Mexico een 1-0 voorsprong en leek het zijn eerste thuiswedstrijd in deze reeks te winnen door een doelpunt van Oribe Peralta, maar tien minuten voor tijd kreeg Luis Tejada het immense stadion stil door de gelijkmaker te scoren. Een castrophe dreigde voor Mexico, maar vijf minuten voor tijd scoorde Raúl Jiménez met een bicyle kick.[49] Door de belangrijke overwinning zou Mexico genoeg hebben aan een gelijkspel in de laatse wedstrijd om de Play-Off ronde te halen.[50]


11 oktober 2013
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−6)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 1 – 0 Vlag van Costa Rica Costa Rica Estadio Olímpico Metropolitano, San Pedro Sula
Toeschouwers: 38.500
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Jair Marrufo
Bengtson Goal 64' Verslag
11 oktober 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−5)
Mexico Vlag van Mexico 2 – 1 Vlag van Panama Panama Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 90.758
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
Peralta Goal 40'
Jiménez Goal 85'
Verslag Goal 81' Tejada
11 oktober 2013
«onderlinge duels»
17:36 (UTC−5)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 0 Vlag van Jamaica Jamaica Livestrong Sporting Park, Kansas City
Toeschouwers: 18.467
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Elmer Bonilla
Altidore Goal 80'
Zusi Goal 77'
Verslag

Tiende speeldag

bewerken

Honduras verzekerde zich van de derde plaats in de groep door met 2-2 gelijk te spelen tegen Jamaica.[51] Het werd nog spannend om de vierde plaats in de groep, Mexico had vooraf drie punten voorsprong op Panama en speelden beiden tegen de al geplaatste landen. Terwijl Mexico opnieuw een hopeloze indruk maakte en met 2-1 verloor van Costa Rica kwam Panama in de 83e minuut op een 2-1 voorsprong tegen de Verenigde Staten door een doelpunt van Luis Tejada. Een superstunt dreigde, maar net als tegen Mexico ging Panama in de slotfase onderuit, in blessuretijd scoorde het alleen om de eer spelende Verenigde Staten twee doelpunten en dompelde het land in diepe rouw.[52] Uitgerekend de grote concurrent de verenigde Staten zorgde voor een Mexicaanse ontsnapping,[53] bondscoach Victor Vucetich, die slechts twee wedstrijden aan het roer was werd nu al ontslagen.[54] Miguel Herrera werd aangesteld voor één maand om zich alsnog ten koste van Nieuw-Zeeland te plaatsen, hij was de vierde bondscoach in twee maanden.[55]


15 oktober 2013
«onderlinge duels»
19:30 (UTC−6)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 2 – 1 Vlag van Mexico Mexico Estadio Nacional de Costa Rica, San José
Toeschouwers: 35.000
Scheidsrechter: Vlag van Guatemala Walter López
Ruiz Goal 26'
Saborío Goal 64'
Verslag Goal 26' Peralta
15 oktober 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−5)
Jamaica Vlag van Jamaica 2 – 2 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Independence Park, Kingston
Toeschouwers: 6.000
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Watson Goal 3'
Austin Goal 58' (pen.)
Verslag Goal 1' Costly
Goal 33' Figueroa
15 oktober 2013
«onderlinge duels»
20:30 (UTC−5)
Panama Vlag van Panama 2 – 3 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Estadio Rommel Fernández, Panama-Stad
Toeschouwers: 18.254
Scheidsrechter: Vlag van Jamaica Courtney Campbell
Torres Goal 18'
Tejada Goal 83'
Verslag Goal 64' Orozco
Goal 90+2' Zusi
Goal 90+3' Jóhannsson

Intercontinentale play-off

bewerken

Na een dramatische kwalificatie had Mexico nog één kans en dat was tegen Nieuw Zeeland. Bondscoach Miguel Herrera riep alleen spelers uit de Mexicaanse competitie, omdat zij gewend waren op grote hoogte te spelen, het befaamde Azteken-Stadion lag op 2.000 meter hoogte en sterspelers als Javier Hernández werden niet opgeroepen.[56] Dat bleek ook in de wedstrijd, want Nieuw-Zeeland werd weggeblazen en scoorde pas vlak voor tijd een tegentreffer (5-1).[57] De return in Wellinton was een formaliteit en ook nu was Mexico veel sterker: 2-5, Oribe Peralta scoorde in deze twee confrontaties vijf doelpunten.[58]

13 november 2013
«onderlinge duels»
14:30 (UTC−6)
Mexico Vlag van Mexico 5 – 1 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 99.832
Scheidsrechter: Vlag van Hongarije Viktor Kassai
Aguilar Goal 32'
Jiménez Goal 40'
Peralta Goal 48', Goal 80'
Márquez Goal 84'
Verslag Goal 85' James
20 november 2013
«onderlinge duels»
19:00 (UTC+13)
Nieuw-Zeeland Vlag van Nieuw-Zeeland 2 – 4 Vlag van Mexico Mexico Wellington Regional Stadium, Wellington
Toeschouwers: 35.206
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Felix Brych
James Goal 80' (pen.)
Fallon Goal 82'
Verslag Goal 14'Goal 29'Goal 33' Peralta
Goal 87' Peña

Mexico wint over twee wedstrijden met 9–3 en kwalificeert zich voor het hoofdtoernooi.

Topschutters

bewerken
Speler Land Goals
1 Deon McCaulay Vlag van Belize (1981–2019) Belize 11
2 Blas Pérez Vlag van Panama Panama 10
2 Peter Byers Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda 10
4 Jerry Bengtson Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras 9
5 Clint Dempsey Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 8
5 Álvaro Saborío Vlag van Costa Rica Costa Rica 8
7 Luis Tejada Vlag van Panama Panama 7
7 Carlo Costly Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras 7
9 Rocky Siberie Vlag van Curaçao Curaçao 6
9 Osael Romero Vlag van El Salvador El Salvador 6
9 Carlos Ruiz Vlag van Guatemala Guatemala 6
bewerken
Uitslagen WK kwalificatie CONCACAF op FIFA website