The Bachelor Party

film uit 1957 van Delbert Mann

The Bachelor Party is een Amerikaanse dramafilm in zwart-wit uit 1957 onder regie van Delbert Mann. De film is een remake van een in 1953 vertoonde aflevering uit de anthologieserie The Philco Television Playhouse en werd destijds in Nederland uitgebracht onder de titel Nacht van de vrijgezellen.

The Bachelor Party
Nacht van de vrijgezellen (NL)
Regie Richard Sale
Producent Harold Hecht
Scenario Paddy Chayefsky
Hoofdrollen Don Murray
E.G. Marshall
Jack Warden
Philip Abbott
Larry Blyden
Muziek Paul Mertz
Alex North
Cinema­tografie Joseph LaShelle
Distributie United Artists
Première Vlag van Verenigde Staten 9 april 1957
Vlag van Nederland 24 januari 1958
Genre Drama
Speelduur 92 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $750.000 dollar[1]
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Verhaal

bewerken
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Charlie Samson is een pasgetrouwde jonge boekhouder in New York die avondlessen volgt om zich op te werken tot accountant. Zijn collega Arnold Craig staat op het punt om te trouwen, waarop enkele mannen op het kantoor besluiten een vrijgezellenfeest te organiseren. Na het feest duiken ze het nachtleven van de grote stad in en wordt Charlie benoemd tot getuige van de bruidegom. Zijn loyaliteit naar zijn vrouw wordt op de proef gesteld wanneer hij op straat een aantrekkelijke jongedame tegen het lijf loopt die interesse in hem toont. Ook de andere mannen lopen elk tegen een dilemma aan diezelfde avond.

Rolverdeling

bewerken
Acteur Personage
Don Murray Charlie Samson
E.G. Marshall Walter
Jack Warden Eddie Watkins, de vrijgezel
Philip Abbott Arnold Craig
Larry Blyden Kenneth
Patricia Smith Helen Samson
Carolyn Jones The Existentialist
Nancy Marchand Mrs. Julie Samson

Productie

bewerken

Actrice Diana Darrin werd overwogen voor de vrouwelijke hoofdrol.[1]

Ontvangst

bewerken

De film werd destijds beschouwd als controversieel en werd met open armen ontvangen door de Amerikaanse pers. Zodoende werd de film in 1957 voorgedragen voor een Gouden Palm op het filmfestival van Cannes, maar verloor van Friendly Persuasion (1956). Carolyn Jones werd voor haar rol genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke bijrol, maar verloor van Miyoshi Umeki in Sayonara (1957).

bewerken