Standaardmandarijn

taal

Standaardmandarijn of Standaardchinees is de officiële spreektaal van zowel de Volksrepubliek China als Taiwan. Het is het Mandarijn zoals dat wordt onderwezen op scholen en gebruikt door de autoriteiten en media in de Volksrepubliek China, Taiwan en Singapore.

Standaardmandarijn
Putonghua, Guoyu, Huayu
Gesproken in Volksrepubliek China, Taiwan, Singapore, en andere landen
Sprekers 880 miljoen
Rang 1
Taalfamilie
Alfabet Hanzi
Officiële status
Officieel in
Taalorganisatie Guóyǔ Tuīxíng Wěiyuánhuì, in Taiwan
Portaal  Portaalicoon   Taal
Sino-Tibetaanse talen in China

De officiële taaldag van de Verenigde Naties voor het Chinees wordt wereldwijd gevierd op 20 april.[1]

Geschiedenis

bewerken

Het Standaardmandarijn bestaat nog niet zo lang. In de twintigste eeuw wilde de Chinese overheid een standaardtaal voor het hele land. Daarom besloot men het dialect van de hoofdstad Peking als uitgangspunt te nemen. De voorloper van het huidige Standaardmandarijn is 'Guanhua', letterlijk 'ambtenarentaal', Mandarijn. Dit was de taal waarin ambtenaren uit verschillende gebieden, dus sprekers van verschillende dialecten, met elkaar spraken. Dat kon iets zijn dat op het huidige Mandarijn leek, maar ook een mengelmoes van de dialecten die betreffende ambtenaren kenden. Het Standaardmandarijn is dus uit het Beijing-dialect, het Beijinghua of hetzelfde het dialect van Peking ontstaan en behoort daarom tot het Peking-Mandarijn.

Spellingsysteem

bewerken

Het Standaardmandarijn kan onder andere worden getranscribeerd in:

Voorbeelden

bewerken

Enkele voorbeelden van het Standaardmandarijn:

我爱你 (wǒ ài nǐ) Ik hou van jou (uitspraak)
我喜欢你 (wǒ xǐhuan nǐ) Ik vind jou leuk (uitspraak)

betekent 'ik', betekent 'jij' of 'jou', ài betekent 'houden van' en xǐhuan betekent 'leuk vinden'. Het Chinees kent geen verbuigingen of vervoegingen.