Michele Scarponi

Michele Scarponi
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Il Presidente
Geboortedatum	25 september 1979
Geboorteplaats	Jesi, Italië
Overlijdensdatum	22 april 2017
Overlijdensplaats	Filottrano, Italië
Lengte	174 cm
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klimmer
Ploegen
2002; 2003–2004; 2005; 2006; 2007; 2008–2010; 2011–2013; 2014–2017	Acqua & Sapone; Domina Vacanze; Liberty Seguros-Würth; Astana-Würth; Acqua & Sapone (tot 30-4); Androni Giocattoli (vanaf 1-8); Lampre; Astana
Beste prestaties
Milaan-San Remo	6e (2011)
Amstel Gold Race	7e (2003)
Luik-Bastenaken-Luik	4e (2003)
Ronde van Lombardije	2e (2010)
Ronde van Italië	1e (2011) ; 3 etappezeges
Ronde van Spanje	11e (2016)
WK op de weg	16e (2013)
Overige
Zeges:
Tirreno-Adriatico; Ronde van Catalonië	2009; 2011
Portaal	Wielersport

Michele Scarponi (Jesi, 25 september 1979 – Filottrano, 22 april 2017) was een Italiaanse wielrenner. Hij kwam onder andere uit voor de wielerploegen Lampre en Astana. In 2012 werd hij uitgeroepen tot winnaar van de Ronde van Italië 2011, nadat Alberto Contador vanwege een positieve dopingtest uit de uitslag geschrapt werd.

Levensloop

Michele Scarponi tijdens een koers (2004)

Scarponi werd in 2002 prof bij Acqua & Sapone. Tijdens zijn eerste twee jaren als prof bewees Scarponi veel talent te bezitten: hij won twee kleinere wedstrijden (de Ronde van de Abruzzen en een etappe in de Wielerweek van Lombardije, eindigde drie keer in de top twintig van een Grote Ronde en eenmaal als vierde in een Monument. Een jaar later brak hij, inmiddels in dienst van Domina Vacanze, definitief door, met eindzeges in de Vredeskoers en de Wielerweek van Lombardije, een tweede plaats in de Ronde van Oostenrijk, een vierde plaats in de Waalse Pijl en een zevende plaats in Luik-Bastenaken-Luik.

In 2005 verliet hij Domina Vacanze en ging voor het Spaanse Liberty Seguros rijden. Zijn twee jaren daar waren minder succesvol dan die bij Domina Vacanze.

In 2007 kwam Scarponi weer uit voor Acqua & Sapone – de ploeg waar hij zijn profcarrière ook begon – waar hij na lang zoeken naar een geschikte werkgever een contract kon tekenen. Op 8 mei 2007 bekende Scarponi aan het Italiaanse gerecht klant te zijn geweest bij de Spaanse dopingarts Eufemiano Fuentes.

Scarponi keerde op 3 augustus 2008 terug in het wielerpeloton tijdens de Ronde van de Apennijnen, rijdend voor Diquigiovanni-Androni Giocattoli. 2009 was voor de Italiaan een topjaar. Hij won zowel de slotrit als het eindklassement van de Tirreno-Adriatico en won de zesde (na een vlucht van bijna 250 kilometer, waarvan de laatste 11 solo) en achttiende etappe in de Ronde van Italië.

Het jaar 2010 begon goed voor Scarponi met een zege in een lastige bergrit in de Tirreno-Adriatico. Hij eindigde in het eindklassement als tweede, achter Stefano Garzelli, zij het slechts door het spel met de bonificatieseconden te verliezen. Ook won hij de klimtijdrit en het eindklassement in de Wielerweek van Lombardije. In de Giro startte hij met klassementsambities, en maakte die helemaal waar door sterke prestaties in de bergen en door zich een van de beste klimmers te tonen. Hij won de etappe naar Aprica over de historische Mortirolo en eindigde als vierde in het eindklassement. Daarnaast werd Scarponi nog 2e in de Ronde van Lombardije.

In 2011 behaalde Scarponi, bovendien in de kleuren van zijn nieuwe werkgever Lampre, zijn eerste zege in de Ronde van Sardinië, waarin hij de afsluitende etappe won. Ook werd hij tweede in de Giro, achter Alberto Contador. Contador werd op 6 februari 2012 voor een positieve test in de Tour van 2010 geschorst en moest zijn overwinning in de Giro van 2011 inleveren, waardoor Scarponi uiteindelijk tot winnaar werd uitgeroepen. In de Vuelta startte Scarponi als podiumkandidaat, maar kon deze aspiraties niet waar maken vanwege een druk en zwaar seizoen en gaf zelfs op. In de Ronde van Lombardije ontbrak hij vanwege een infectie aan de luchtwegen.

In 2012 eindigde Scarponi als vierde in de Ronde van Italië en startte hij voor het eerst in acht jaar weer in de Ronde van Frankrijk, waarin hij 24e werd.^[2] Later dat jaar kwam Scarponi in opspraak door te bekennen dat hij contact heeft gehad met dopingarts Michele Ferrari. Hij werd door zijn team Lampre op non-actief gezet.^[3] Op 12 december 2012 maakte het Italiaans Olympisch Comité (CONI) bekend dat Scarponi met terugwerkende kracht (1 oktober) voor drie maanden werd geschorst.^[4]

Scarponi ging in het seizoen 2014 voor het Kazachse Astana Pro Team rijden.

Op 17 april 2017 won Scarponi een rit in de Ronde van de Alpen en was hij één dag drager van de leiderstrui. Vijf dagen later kwam hij op 37-jarige leeftijd om het leven nadat hij tijdens een trainingsrit in zijn woonplaats Filottrano in aanrijding kwam met een bestelwagen.^[5]^[6]

Palmares

Overwinningen

2002: 3e etappe deel B Wielerweek van Lombardije
2003: 3e etappe Ronde van de Abruzzen
2004: 4e etappe Internationale Wielerweek; 1e en 2e etappe Wielerweek van Lombardije; Eindklassement Wielerweek van Lombardije; 4e etappe Vredeskoers; Eindklassement Vredeskoers
2007: 2e etappe Internationale Wielerweek; Eindklassement Internationale Wielerweek
2009: 6e etappe Tirreno-Adriatico; Eindklassement Tirreno-Adriatico; 6e en 18e etappe Ronde van Italië
2010: 4e etappe Tirreno-Adriatico; Proloog Wielerweek van Lombardije; Eindklassement Wielerweek van Lombardije; 19e etappe Ronde van Italië
2011: 5e etappe Ronde van Sardinië; 4e etappe Tirreno-Adriatico; 3e etappe Ronde van Catalonië; Eindklassement Ronde van Catalonië; Eindklassement Ronde van Trentino; Eindklassement Ronde van Italië
2013: Grote Prijs van de Etruskische Kust
2015: 2e etappe Ronde van Burgos (ploegentijdrit)
2016: 1e etappe Ronde van Trentino (ploegentijdrit); 2e etappe Ronde van Burgos (ploegentijdrit)
2017: 1e etappe Ronde van de Alpen

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2002	18e
2003	16e		13e
2004		32e
2005	47e		12e
2006	opgave
2007
2008
2009	32e (2)
2010	4e (1)
2011	↑		opgave
2012	4e	24e
2013	4e		15e
2014	opgave	49e
2015		41e
2016	16e		11e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Parijs-Tours	WK op de weg	Wereldranglijsten
2002
2003		7e	4e		65e	opgave		13e (UWB)
2004		22e	7e		4e	opgave		18e (UWB)
2005	133e			opgave				113e (UPT)
2006
2007
2008				57e
2009	46e	17e	34e	88e	28e		opgave	34e (UWK)
2010	30e			2 ↑				12e (UWK)
2011	6e							4e (UWT)
2012			8e					22e (UWT)
2013			5e	opgave			16e	16e (UWT)
2014				opgave				137e (UWT)
2015	21e		41e	opgave	18e			89e (UWT)
2016								90e (UWT)

Resultaten in kleinere rondes

Jaar	Tirreno-Adriatico	Internationale Wielerweek	Ronde van Catalonië	Ronde van Trentino	Wielerweek van Lombardije
2002		8e		11e
2003		6e
2004		3 (1)			(2)
2005	61e
2006	58e
2007	9e	(1)		2
2008
2009	↑ (1)
2010	2 ↑ (1)			4e	(1)
2011	3 ↑ (1)		↑ (1)
2012	7e			44e
2013			3 ↑	35e
2014	9e			8e
2015	23e
2016	opgave			14e
2017	15e			4e (1)

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Ploegen

1988 – 1997 – Pieralisi (jeugd)
1998 – 2000 – Zalf
2001 – Site-Frezza
2002 – Acqua & Sapone-Cantina Tollo
2003 – Domina Vacanze-Elitron
2004 – Domina Vacanze
2005 – Liberty Seguros-Würth Team
2006 – Astana-Würth Team ^[a]
2007 – Acqua & Sapone (tot 30-4)
2008 – Serramenti PVC Diquigiovanni-Androni Giocattoli (vanaf 1-8)
2009 – Serramenti PVC Diquigiovanni-Androni Giocattoli
2010 – Androni Giocattoli
2011 – Lampre-ISD
2012 – Lampre-ISD
2013 – Lampre-Merida
2014 – Astana Pro Team
2015 – Astana Pro Team
2016 – Astana Pro Team
2017 – Astana Pro Team

↑ Tot eind mei heette de ploeg Liberty Seguros-Würth, maar na het wegvallen van Liberty Seguros en het aantrekken van Astana als sponsor, werd de naam meerdere malen gewijzigd.