Hermann Balck
Hermann Balck (Danzig, 7 december 1897 – Asperg, 29 november 1982) was een Duits generaal. Hij bracht het tot General der Panzertruppe (luitenant-generaal) en hij was hoog gedecoreerd, hij droeg het Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof, Zwaarden en Briljanten.
| Hermann Balck | ||
|---|---|---|
| ||
Generaal Hermann Balck
| ||
| Geboren | 7 december 1897 Danzig, Koninkrijk Pruisen, Duitse Keizerrijk | |
| Overleden | 29 november 1982 Asperg, Baden-Württemberg, Bondsrepubliek Duitsland | |
| Rustplaats | Hasefriedhof, Osnabrück, Osnabrücker Stadtkreis, Nedersaksen, Duitsland[1][2][3] | |
| Land/zijde |  Duitse Keizerrijk Weimarrepubliek nazi-Duitsland
| |
| Onderdeel |  Deutsches Heer Reichswehr Heer
| |
| Dienstjaren | 1913 - 1945 | |
| Rang |   General der Panzertruppe | |
| Eenheid | Hannoversches Jäger-Bataillon Nr. 10 Reserve-Jäger-Bataillon Nr. 22. 18. Reiter-Regiment Oberkommando des Heeres (OKH) 1 september 1939 - 23 oktober 1939[4] Führerreserve (OKH) 7 juli 1941 - 1 november 1941[4] | |
| Bevel | Schützenregiments 1 23 oktober 1939 - 15 december 1940[4] Panzerregiment 3 15 december 1940 - 15 mei 1941[4] 2e Pantserbrigade 15 mei 1941 - 7 juli 1941[4] Inspecteur gepantserde troepen (OKH) 1 november 1941 - 16 mei 1942[4] 11e Pantserdivisie 16 mei 1942 – 4 maart 1943[4] Infanteriedivisie "Grossdeutschland" 4 maart 1943 - 30 juni 1943[4] 40e Pantserkorps 12 november 1943 - 15 november 1943[4] 48e Pantserkorps 15 november 1943 – 4 augustus 1944[4] 4e Pantserleger 5 augustus 1944 - 21 september 1944[4] Heeresgruppe G 21 september 1944 - 23 december 1944[4] Leger Detachment Balck 23 december 1944 - maart 1945[4] 6e Leger 23 december 1944 - 8 mei 1945[4] | |
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |
| Ander werk | Magazijn medewerker | |
In deze uitvoering werden 250 kleine diamanten op het eikenloof geplaatst. Ook de gevesten van de zwaarden werden met diamanten versierd. Van de ruim tien miljoen militairen die Duitsland tijdens de oorlog onder de wapenen had, kregen slechts 27 deze onderscheiding. Tien van hen waren piloten, twee tankbestuurders, twee onderzeebootkapiteins en veertien generaals, maarschalken of andere legeraanvoerders.
Balck diende in de Eerste Wereldoorlog als infanterie-officier, en zijn eenheid speelde een belangrijke rol in de uitvoering van het Schlieffenplan. Hij was betrokken bij de oversteek van de Maas bij Sedan. Hij vocht op de westelijke, oostelijke, Italiaanse en Balkanfronten. In de loop van de oorlog werd hij zeven keer gewond en gedecoreerd met het IJzeren Kruis 1e Klasse. Balck werd in oktober 1918 voorgedragen voor de Orde Pour le Mérite maar de oorlog eindigde voordat de voordracht was behandeld. Anders zou hij net als zijn vader luitenant-generaal William Balck de felbegeerde "Blauer Max" hebben gedragen. Hij ontving eerder, op 13 december 1917, de gebruikelijke "opstap" naar het Pour le Mérite, het ridderkruis van de Huisorde van Hohenzollern met de Zwaarden.
In mei 1945 vocht Hermann Balck in Hongarije tegen het Rode Leger. Hij ontging Sovjet-krijgsgevangenschap door zich in Oostenrijk aan de Amerikanen over te geven. Hij werd na de oorlog vervolgd voor de standrechtelijke executie van luitenant-kolonel der Artillerie Johann Schottke. Deze officier had nagelaten de gevraagde vuursteun te geven. Bij nader onderzoek bleek Johann Schottke dronken. Generaal Balck liet de falende officier standrechtelijk fusilleren zonder de voorgeschreven krijgsraad bijeen te roepen. Hermann Balck zat de helft van de hem opgelegde drie jaar gevangen. Toen kreeg hij gratie.
In de Tweede Wereldoorlog vocht Hermann Balck in Frankrijk, in Griekenland en aan het Oostfront.
Balck leverde vele jaren na de Tweede Wereldoorlog, in het kader van een NAVO-evaluatie in 1979 en 1980, een belangrijke bijdrage aan een beter begrip van de twintigste-eeuwse Duitse militaire tradities en tactiek.
Militaire loopbaan
bewerken- General der Panzertruppe: 12 november 1943[5][6] - 1 november 1943[4]
- Generalleutnant: 21 januari 1943[5] - 1 januari 1943[4]
- Generalmajor: 1 augustus 1942[5][4]
- Oberst: 1 augustus 1940[5][4]
- Oberstleutnant: 1 februari 1938[5]
- Major: 1 juni 1935[5]
- Rittmeister: 1 februari 1929[5]
- Oberleutnant: 1 mei 1924[5]
- Leutnant: 10 augustus 1914[5]
- Fähnrich: 18 december 1913[5]
- Fahnenjunker: 10 april 1913
- Oberjäger: 27 maart 1913[5]
Decoraties
bewerken- Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr. 53) op 3 juni 1940 als Oberstleutnant en Commandant van het Schützen-Regiment 1[7][6][8]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.155) op 20 december 1942 als Generalmajor en Commandant van het 11e Pantserdivisie[9][6][8]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden (nr.25) op 4 maart 1943 als Generalleutnant en Commandant van het 11e Pantserdivisie[10][6][8]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof, Zwaarden en Briljanten (nr.19) op 31 augustus 1944 als General der Panzertruppe en waarnemend-commandant van het 4e Pantserleger[11][6][8]
- IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (26 november 1914) en 2e Klasse (15 oktober 1941)[12][6]
- Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (13 mei 1940) en 2e Klasse (12 mei 1940)[12][6]
- Panzerkampfabzeichen in brons op 14/15 oktober 1940[5][6]
- Dienstonderscheiding van Leger en Marine voor (25 dienstjaren)[6]
- Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 4e Klasse met Zwaarden op 15 november 1914[13]
- Kruis voor Militaire Verdienste (Oostenrijk-Hongarije), 3e Klasse met Oorlogsdecoratie op 28 februari 1916[13]
- Gewondeninsigne 1918 in goud op 10 mei 1918[13]
- Militaire Orde voor Dapperheid in de Oorlog, 3e Klasse met Zwaarden op 2 december 1941[13]
- Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden op 3 december 1917[13]
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[5][6]
- Hij werd drie maal genoemd in het Wehrmachtsbericht. Dat gebeurde op:
- 17 mei 1942[6]
- 20 december 1942[6]
- 9 september 1944[6][14]
Publicatie
bewerken- (de) Balck, Hermann. Ordnung im Chaos / Erinnerungen 1893-1948 . Biblio, Osnabrück, Duitsland. 1981, ISBN 3-7648-1176-5 .
- Deze tekst is gedeeltelijk een vertaling van de Duitse en Engelstalige Wikipedia
- (de) Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 – Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtsteile. Friedberg, Duitsland: Podzun-Pallas. 2000, ISBN 978-3-7909-0284-6.
- (de) Thomas, Franz. Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 1: A–K. Osnabrück, Duitsland: Biblio-Verlag. 1997, ISBN 978-3-7648-2299-6.
- (de) Thomas, Franz; Wegmann, Günter. Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939–1945 Teil III: Infanterie Band 1: A–Be. Osnabrück, Duitsland: Biblio-Verlag. 1987, ISBN 978-3-7648-1153-2.
- (en) Kursietis, Andris J. (1999). The Wehrmacht at War 1939-1945. Aspekt, Soesterberg, 18, 293. ISBN 90-75323-38-7. Geraadpleegd op 4 oktober 2019.
- (de) Scherzer, Veit (2005). Die Ritterkreuzträger 1939-1945. Scherzers Militaire-Verlag Ranis, Jena, pp. 178. ISBN 3-938845-00-7. Geraadpleegd op 29 december 2019.
- (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 3 1.Januar 1944 bis 9.Mai 1945. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), 237. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 6 september 2020.
- ↑ http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=120871095
- ↑ (en) World War II Graves: Balck, Hermann. Geraadpleegd op 5 oktober 2019. Gearchiveerd op 31 augustus 2019.
- ↑ (en) Graves of World War II personalities: Hermann Balck. Geraadpleegd op 5 oktober 2019. Gearchiveerd op 9 juni 2023.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Kursietis 1999, p.293.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m (en) Axis Biographical Research: DAS HEER, GENERAL, General der Panzertruppe Hermann Balck. Geraadpleegd op 6 september 2020.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Traces of War: Balck, Hermann. Geraadpleegd op 6 september 2020. Gearchiveerd op 28 januari 2019.
- ↑ Fellgiebel 2000, p.121
- ↑ a b c d Scherzer 2005, p.178.
- ↑ Fellgiebel 2000, p.62
- ↑ Fellgiebel 2000, p.40
- ↑ Fellgiebel 2000, p.37
- ↑ a b Thomas 1997, p.20
- ↑ a b c d e Thomas and Wegmann 1987, p.204
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 3 1989, p.237.