Hans-Jürgen Stumpff
Hans-Jürgen Stumpff (Colberg, 15 juni 1889 - Frankfurt am Main, 9 maart 1968) was een Duits Generaloberst van de Luftwaffe tijdens de Tweede Wereldoorlog en medeondertekenaar van de Duitse capitulatie op 8 mei 1945 in Berlin-Karlshorst.
| Hans-Jürgen Stumpff | ||
|---|---|---|
| ||
Generaloberst Hans-Jürgen Stumpff, juni 1942.
| ||
| Geboren | 15 juni 1889 Colberg, Koninkrijk Pruisen, Duitse Keizerrijk | |
| Overleden | 9 maart 1968 Frankfurt am Main, Bondsrepubliek Duitsland | |
| Rustplaats | Bonn, Bad Godesberg, Noordrijn-Westfalen, Zentralfriedhof. Abt V-Graf 199/200[1][2] | |
| Land/zijde |  Duitse Keizerrijk Weimarrepubliek nazi-Duitsland
| |
| Onderdeel |  Deutsches Heer Reichswehr Luftwaffe
| |
| Dienstjaren | 1907 - 1945 | |
| Rang |   Generaloberst
| |
| Eenheid | Grenadier-Regiment „Prinz Carl von Preußen“ (2. Brandenburgisches) Nr. 12 1 april 1907 - 30 september 1912[3] Führerreserve (OKL) 7 november 1943 - 5 januari 1944[3] | |
| Bevel | Personeelsbureau (Luftwaffe) 1 september 1933 - 31 mei 1937 Generale Staf (Luftwaffe) 1 juni 1937 - 31 januari 1939[3] Luftflotte 1 12 januari 1940 - 10 mei 1940[3] Luftflotte 5 10 mei 1940 - 26 november 1943[3] Luftwaffen-Befehlshaber Mitte 6 januari 19446 januari 1944 / 23 december 1944 - 5 / 8[3] februari 1945 Luftflotte Reich 9 februari 1945 - 8 mei 1945[3] Waarnemend Chef des Generalstabes der Luftwaffe 8 mei 1945 - 23 mei 1945[3] | |
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |
Tijdens de Tweede Wereldoorlog voerde Hans-Jürgen Stumpff verschillende luchtvloten aan en werd op 19 juli 1940 tot Generaloberst bevorderd. Zo voerde hij van juni 1940 tot november 1943 het commando van Luftflotte 5 die vanaf Noorwegen onder andere bombardementen uitvoerde op Engeland. Op 18 september 1941 ontving hij de Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes. Hij werd vanaf januari 1944 verantwoordelijk voor de luchtverdediging tegen de geallieerde bommenwerpers.
Hans-Jürgen Stumpff was een van de personen die op 8 mei 1945 de onvoorwaardelijke Duitse capitulatie van het Duitse Wehrmacht ondertekende. Hij was de plaatsvervanger van de gewonde bevelhebber van de Luftwaffe, Robert von Greim. In oktober 1947 werd Hans-Jürgen Stumpff uit Britse krijgsgevangenschap ontslagen, nadat hij vrijgesproken werd van oorlogsmisdaden. Hij zette zich daarna in voor eerherstel van de Wehrmacht.
Hans-Jürgen Stumpff was twee keer getrouwd. Uit zijn eerste huwelijk had hij drie kinderen, van wie de enige zoon op 11 juli 1941 in het Oosten sneuvelde[4]. Dit trok Hans-Jürgen Stumpff zich zwaar aan. Op 9 maart 1968 overleed Hans-Jürgen Stumpff op 78-jarige leeftijd.
Militaire loopbaan
bewerken- Fahnenjunker-Gefreiter: 2 september 1907[3]
- Fahnenjunker-Unteroffizier: 21 november 1907[3]
- Fähnrich: 27 januari 1908[3]
- Leutnant: 19 november 1908[3]
- Oberleutnant: 24 december 1914[3]
- Hauptmann: 18 augustus 1916[3]
- Major: 1 juli 1927[3]
- Oberstleutnant: 1 oktober 1931[3]
- Oberst: 1 april 1934[3]
- Generalmajor: 1 april 1936[3]
- Generalleutnant: 1 augustus 1937[3]
- General der Flieger: 1 november 1938[3]
- Generaloberst: 19 juli 1940[3]
Decoraties
bewerken- Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 18 september 1941 als Generaloberst en Commandant van de Luftflotte 5 en Bevelhebber-Noord[3][5][6]
- IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse en 2e Klasse[3][6][7]
- Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse en 2e Klasse[6]
- Gewondeninsigne in zwart[3][7]
- Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 4e Klasse met Zwaarden[3][7]
- Hanseatenkruis van Hamburg[3][7]
- Hanseatenkruis van Lübeck[3][7]
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[3]
- Dienstonderscheiding van Leger en Marine (Duitsland), (25 dienstjaren)[3][6]
- Gezamenlijke Piloot-Observatiebadge in Goud met Diamanten[3][6]
- Anschlussmedaille met gesp „Prager Burg“[3][6]
- Medaille ter Herinnering aan de 13e Maart 1938[3][6]
- Grootkruis in de Orde van de Witte Roos met Zwaarden en Borstster[3][6]
- Ridderkruis in de Militaire Orde van Verdienste[3][7]
- Frederikskruis[3][7]
- Kruis voor Militaire Verdienste (Oostenrijk-Hongarije), 3e Klasse met Oorlogsdecoratie[3][7]
- Hij werd tweemaal genoemd in het Wehrmachtsbericht. Dat gebeurde op:
- 10 april[8] 1941[3][6]
- 30 mei[9] 1942[3][6] (Sondermeldung)
- 24 augustus 1943[10]
Externe link
bewerken- (de) Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 – Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtsteile. Friedberg, Germany: Podzun-Pallas. 2000, ISBN 978-3-7909-0284-6.
- (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1.September 1939 bis 31.Dezember 1941. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), 475,. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 14 februari 2021.
- (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1.Januar 1942 bis 1.Dezember 1943. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), 475, 547. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 14 februari 2021.
- (de) Scherzer, Veit (2005). Die Ritterkreuzträger 1939-1945. Scherzers Militaire-Verlag Ranis, Jena. ISBN 3-938845-00-7. Geraadpleegd op 14 februari 2021.
- ↑ (en) World War II Graves: Stumpff, Hans Jürgen. Geraadpleegd op 14 februari 2020.[dode link]
- ↑ (en) Graves of World War II personalities4. Geraadpleegd op 14 februari 2020. Gearchiveerd op 9 juni 2023.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al (en) Axis Biographical Research: LUFTWAFFE, GENERALOBERST, Generaloberst Hans-Jürgen Stumpff. Geraadpleegd op 14 februari 2020.
- ↑ (de) Volksbund.de: Klaus-Werner Stumpff. Geraadpleegd op 14 februari 2020.
- ↑ Fellgiebel 2000, p.416
- ↑ a b c d e f g h i j Traces of War: Stumpff, Hans-Jürgen. Geraadpleegd op 14 februari 2020.
- ↑ a b c d e f g h Rangliste des Deutschen Reichsheeres, Mittler & Sohn Verlag, Berlin, S. 122
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1989, p.475.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1989, p.143.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1989, p.547.
