Glycolipide
Een glycolipide is een lipide met daaraan gekoppeld een of meer suikereenheden polysachariden, die zich gedragen als weefselspecifieke merkers op het celoppervlak. De suikereenheden worden in het endoplasmatisch reticulum van de cel op de lipiden geplakt. Glycolipiden bevatten geen flippasen, waardoor deze altijd gericht zullen zijn naar de niet-cytosolische laag van het membraan.
Structuur van glycolipiden
bewerkenGlycolipiden bestaan uit twee delen: een hydrofobe staart en een hydrofiele kop. De hydrofobe staart is meestal een lange keten van vetzuren, terwijl de hydrofiele kop een of meer suikereenheden bevat die aan de lipide zijn gekoppeld. Het type suiker dat aan de lipide is gekoppeld, kan variëren afhankelijk van het celtype en de functie van de glycolipide. Over het algemeen hebben glycolipiden een vergelijkbare structuur als fosfolipiden, maar in plaats van een fosfaatgroep bevatten ze een suikergroep.
Functie van glycolipiden
bewerkenGlycolipiden zijn betrokken bij verschillende biologische processen, waaronder celherkenning, celsignalering, en celcommunicatie. Ze fungeren als merkers op het celoppervlak die andere cellen kunnen herkennen en erop kunnen reageren. Glycolipiden spelen ook een rol bij de stabiliteit van celmembranen en kunnen helpen bij het reguleren van de membraanstructuur. Daarnaast kunnen glycolipiden dienen als receptoren voor bepaalde virussen en bacteriën.
Classificatie van glycolipiden
bewerkenGlycolipiden kunnen worden geclassificeerd op basis van hun structuur en suikersamenstelling. Cerebrosiden zijn glycolipiden die een enkele suikereenheid bevatten en voornamelijk in het zenuwstelsel worden gevonden. Gangliosiden zijn complexe glycolipiden die meerdere suikereenheden bevatten en voornamelijk in zenuwweefsel voorkomen. Globosiden zijn glycolipiden die geen zure suikereenheden bevatten en voornamelijk in erytrocyten worden gevonden. Ten slotte zijn sulfatiden glycolipiden die een sulfaatgroep bevatten en voornamelijk in de hersenen voorkomen.
22-06-2015
