Giuseppe Amisani
Giuseppe Amisani bekend als de Schilder der Koningen (Mede, 7 december 1881 - Portofino, 8 september 1941) was een Italiaans kunstschilder. Hij maakte vooral naam met zijn vele, vaak sensuele portretten van vrouwen. Amisani is ook bekend als "de schilder van koningen" en "de dichter van Portofino".
| Giuseppe Amisani | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Zelfportret van Giuseppe Amisani
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Bijnaam | Schilder der Koningen | |||
| Geboren | 7 december 1881 | |||
| Overleden | 8 september 1941 | |||
| Geboorteland | Italië | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Leven en werk
bewerken
Amisani volgde eerst een technische basisopleiding, maar ging vervolgens naar de Academia de Brera in Milaan, waar hij student was bij portretschilder Cesare Tallone. Aanvankelijk werkte hij vooral in de stijl van de romantiek en schilderde historische en mythologische taferelen. Met zijn allegorische Cleopatre luxe (1901) won hij de 'Prix Milius'. Vanaf 1906 integreerde hij onder invloed van onder andere Umberto Boccioni steeds nadrukkelijker ook modernistische elementen in zijn werk. Hij werd beïnvloed door de art nouveau, maar ook door het impressionisme. Vanaf die tijd maakte hij vooral naam met zijn vrouwenportretten, met veel nadruk op sensualiteit en decadentie. In 1912 won hij de 'Prix Fumagalli' (Academie van Brera) met een portret van Lyda Borelli. In de periode 1908-1918 verbleef hij veelvuldig in Brazilië, te São Paulo, waar hij met zijn portretteerkunst veel succes oogstte bij de beaumonde.
Na de Eerste Wereldoorlog legde Amisani zich in toenemende mate ook toe op landschapsschilderkunst en maakte reizen naar Engeland en Noord-Afrika. Van 1924 tot 1926 verbleef hij in Egypte, waarna ook invloeden van het oriëntalisme in zijn werk doordrongen. Te Cairo schilderde hij een bekend geworden portret van Faroek van Egypte en in Alexandrië werkte aan de decoratie van het Koninklijk Paleis.
In de jaren dertig richtte Amisani zich opnieuw op de portretschilderkunst, veelal in opdracht van hooggeplaatste personen in Engeland en Italië. Hij overleed in 1941 aan kanker, op 59-jarige leeftijd, te Portofino.
Werk van Amisani is te zien in tal van Italiaanse musea, zoals het Museum bij het Scala-theater en de Galleria d'Arte Moderna in Milaan, het Uffizi en het Palazzo Pitti in Florence en de Musei Civici di Monza, alsook in Brazilië, bijvoorbeeld in het Museu de Arte de São Paulo en de Pinacoteca do Estado te São Paulo.
-
Ritratto del Re d'Egitto Farouk bambino -
Regina d'Italia Elena, Palazzo della Farnesina, Ministero Italiano degli Esteri -
Re d'Italia Vittorio Emanuele III, Palazzo della Farnesina, Ministero Italiano degli Esteri -
Re d'Italia Vittorio Emanuele III, Palazzo della Farnesina, Ministero Italiano degli Esteri -
Cardinale Richelieu, Museo Villa Necchi, Milano -
Ritratto di Caterina, Museo degli Uffizi, Palazzo Pitti, Firenze -
Autoritratto, Museo degli Uffizi, Palazzo Pitti, Firenze -
Katia, Portofino, Museo degli Uffizi, Palazzo Pitti, Firenze -
Budoir, Galleria d'Arte Moderna di Milano -
La Culla Tragica, Pinacoteca do Estado de São Paulo, Brasile -
Signora in piedi, Pinacoteca do Estado de São Paulo, Brasile
Kunstmarkt
bewerkenGiuseppe Amisani werd internationaal erkend als een van de belangrijkste kunstenaars van zijn tijd. Tegenwoordig wordt een olieverfschilderij op karton van Amisani vaak verkocht voor tussen de 15.000 en 80.000 euro[1], maar sommige kunstgalerijen stellen zijn werken zelfs tentoon voor wel 15 miljoen euro.[2]
De meest waardevolle en gewilde werken van Giuseppe Amisani zijn portretten van vrouwen.
Portretten
bewerken-
Vrouwenfiguur -
Vera Vergani -
Naakt -
Riri in roze vest -
Vrouw in profiel -
Lyda Borelli -
Het model -
Portret -
Vrouw liggend in het interieur -
Riri -
Dame in grijs (Maria Melato)
Stijl
bewerkenGiuseppe Amisani heeft de grote verdienste te hebben gebroken met de traditie en zijn eigen schilderij te hebben gemaakt, de werkelijkheid te hebben beleefd, een kern van nieuwe emoties aan een thema te hebben toegeschreven. Zijn schilderij heeft de frisheid en het gemak van een uitdrukking die uit de natuur is gehaald en snel op het doek is gefixeerd; hij slaagt erin de figuren plastisch te modelleren met enkele gebaren en kleur te gebruiken met materiële penseelstreken. Deze fundamentele gave van hem als directe schilder heeft hem altijd weggehouden van intellectualistische theorieën en afwijkingen. Amisani is een kunstenaar die moet schilderen wat hij ziet, wetende hoe hij de werkelijkheid moet begrijpen en deze snel kan vertalen volgens zijn innerlijke visie. Zijn grote schilderij, sappig en korrelig, configureert en definieert alles in vlakken en punten: het is van een los en onmiddellijk realisme dat tenslotte steviger geënt is op de oude stroming van het laat-Italiaanse impressionisme van Francesco Filippini die was de ware meester, vader van de Filippinism artistieke beweging, maar die overging van Tranquillo Cremona naar Emilio Gola.
Literatuur
bewerken- MARQUES, Luiz (org.). Catálogo do Museu de Arte de São Paulo Assis Chateaubriand: Arte italiana. São Paulo: Prêmio, 1998. 157 p. vol. I. CDD-709.4598161
- Chiara Gatti, Leo Lecci, Giuseppe Amisani, Il pittore dei Re, Ginevra-Milano, Skira, 2008, isbn 978-88-6130-941-8
- A Checklist of Painters, C 1200-1994 Represented in the Witt Library, Witt Library, Courtauld Institute of Art, Londra, 1996.
- Carlo Sisi, Alberto Salvadori, Galleria d'arte moderna di Palazzo Pitti: catalogo generale (Florence, Italy), 2008.
- Luciano Caramel, Musei di Monza: Museo civico dell'Arengario, 1981.
- Maria Teresa Fiorio, Pinacoteca del Castello Sforzesco, Milano, 2001.
- Luciano Caramel, I dipinti dell'800 nella Collezione Guido Rossi nel Museo Nazionale della Scienza e della Tecnica di Milano, Busto Arsizio, 1986.
- Francesca Cagianelli, Dario Matteoni, Déco: arte in Italia, 1919-1939, Silvana, 2009.
- Sotheby's, Dipinti e disegni, 1992.
- La Ca' Granda: cinque secoli di storia e d'arte, Palazzo Reale di Milano, 1981.
- Egitto, Guide verdi d'Europa e del mondo, Milano, Touring, 2011, isbn 978-88-365-5028-9
- Francesca Cagianelli, Dario Matteoni, La Belle époque. Arte in Italia (1880-1915), Cinisello Balsamo (MI), Silvana Editoriale, 2008, isbn 978-88-366-1030-3
- Philip Hook, Mark Poltimore, Popular 19th century painting: a dictionary of European genre painters, Antique Collectors' Club, 1986.
- The Illustrated London News, vol. 178, 2, Illustrated London News & Sketch Limited, Londra, 1931
- Henry McBride, Creative Art: A Magazine of Fine and Applied Art, vol. 7, A. & C. Boni, 1930
- Mario Quesada, Museo d'arte italiana di Lima, Venezia, Marsilio, 1994, isbn 88-317-5928-0
- Barbara Cinelli, Arte moltiplicata. L'immagine del '900 italiano, Milano, Bruno Mondadori, 2014, isbn 978-88-6159-857-7
- Raffaele De Grada, Palazzo Isimbardi (Milan, Italy), Vita Firenze ed.
- Raffaele Calzini, G. Amisani: con otto tavole a colori, Istituto Italiano d'Arti Grafiche, 1942.
- Giuseppe Amisani, Salvatore Gotta,Ottocento'.: la nostra passione, Volume 2, Baldini & Castoldi, 1942.
- Giorgio Nicodemi, Giuseppe Amisani, Milano, 1924.
- Raffaele Calzini, Elegia a St. Moritz - Alberto Cecchi, Giuseppe Amisani, St. Moritz, 1924
- Angelo Fortunato Formiggini, Chi è?: Dizionario degli Italiani d'oggi, Giuseppe Amisani, 1940.
- Raffaele Calzini, Giuseppe Amisani, Edizioni del Poligono, 1931.
- Susanna Zatti, La collezione Morone, Musei civici Pavia (Italy), 2002.
- Ottino Della Chiesa A.,Dipinti nel Museo Nazionale della Scienza e della Tecnica : Milano, Milano, 1962.
- Luiz Marques, Catálogo do Museu de Arte de São Paulo Assis Chateaubriand: Arte italiana. São Paulo: Prêmio, 1998. p. 157, vol. I. CDD-709.4598161.
- Maurizio Agnellini, Novecento italiano: pittori e scultori 1900-1945, 1997.
- Carlo Pirovano, La Pittura in Italia: Il Novecento - Volumi 1-2, 1992.
- Mario Monteverdi, Storia della pittura italiana dell'Ottocento, Volume 2, 1984.
- Gaetano Panazza, La pinacoteca e i musei di Brescia, 1968.
- Raffaele De Grada, Cristina Fiordimela, Ottocento Novecento: le collezioni d'arte.
- Giuseppe Masinari, Salvatore Gotta, Amisani, Rotary Club, 1973.
- De Grada R. / Fiordimela C., Ottocento Novecento. Le collezioni d'arte del Museo della Scienza e della Tecnica "Leonardo da Vinci" di Milano, Garbagnate Milanese, 2000.
- G. A. Raffaele Calzini, Emporium, 1920, pp. 289–293.
- U. Galetti-E. Camesasca, op. cit. 1951, p. 55.
- A. M. Comanducci, op. cit. 1962, p. 44.
- V. Bucci, G. Amisani, Milano 1924.
- M. Merlo, Giuseppe Amisani e Ferdinando Bialetti, Mede Lomellina 1970.
- Giulio Ulisse Arata, Giuseppe Amisani, Milano, Alfieri & Lacroix, 1914, IT\ICCU\CUB\0032944
- Giulio Ulisse Arata, Un elegante ritrattista lombardo Giuseppe Amisani, Vita d'Arte, Siena, vol. 7, n. 83, 1914, pp=241-248, IT\ICCU\LUA\0518476
- Leo Pollini, Il Padre della Patria (illustr. di Giuseppe Amisani), ISPI, 1942
Externe links
bewerken- (it) Informatie over Amisani
- (pt) Italiaanse schilders in Sao Paulo: Giuseppe Amisani
- (it) Musei Civici di Monza
- ↑ “Il Circo” Lot 1247758‘‘Proantic Italia” 20.03.2024.
- ↑ “Oosterse scène…” Lot 53[dode link]‘‘Bertolami Fine Art’’. Geraadpleegd op 20 maart 2024.
