Giovanni Ferrari

Italiaans voetballer (1907-1982)

Giovanni Vincenzo Ferrari (Alessandria, 6 december 1907Milaan, 2 december 1982) was een Italiaans voetballer die speelde als middenvelder en als midvoor. Hij wordt beschouwd als een van de beste spelers van zijn generatie en een van de beste Italiaanse spelers ooit. Hij heeft de Serie A een recordaantal van acht keer gewonnen, evenals twee opeenvolgende WK- titels (in 1934 en 1938) met het Italiaanse voetbalelftal.[1][2][3] Samen met Giuseppe Meazza en Eraldo Monzeglio is hij een van de slechts drie Italiaanse spelers die twee Wereldbekers hebben gewonnen.[4][5]

Giovanni Ferrari
Ferrari omtrent 1933
Ferrari omtrent 1933
Persoonlijke informatie
Volledige naam Giovanni Vincenzo Ferrari
Geboortedatum 6 december 1907
Geboorteplaats Alessandria, Vlag van Italië (1861-1946) Italië
Overlijdensdatum 2 december 1982
Overlijdensplaats Milaan, Vlag van Italië Italië
Lengte 172 cm
Positie Middenvelder
Aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1942
Senioren
Seizoen Club W (G)
1923–1925
1925–1926
1926–1930
1930–1935
1935–1940
1940–1941
1941–1942
Vlag van Italië (1861-1946) Alessandria
Vlag van Italië (1861-1946) FBC Internaples
Vlag van Italië (1861-1946) Alessandria
Vlag van Italië (1861-1946) Juventus
Vlag van Italië (1861-1946) Internazionale
Vlag van Italië (1861-1946) Bologna
Vlag van Italië (1861-1946) Juventus
17(2)
15(16)
105(60)
160(66)
108(24)
16(2)
6(1)
Interlands
1930–1938 Vlag van Italië (1861-1946) Italië 44(14)
Getrainde teams
1942–1945
1945
1946–1948
1948–1950
1951
1958–1959
1960–1962
Vlag van Italië (1861-1946) Ambrosiana/Inter
Vlag van Italië (1861-1946) Brescia
Vlag van Zwitserland Cantonal Neuchâtel
Vlag van Italië Prato
Vlag van Italië Padova
Vlag van Italië Italië
Vlag van Italië Italië
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Clubcarrière

bewerken

Ferrari werd geboren in Alessandria, Italië, en begon zijn voetbalcarrière bij de lokale club Alessandria Calcio in de prima divisie nazionale in 1923, en maakte zijn debuut in de nieuw opgerichte Serie A op 6 oktober 1929, in een 3-1 thuisoverwinning op Roma. Hij bleef bij de club tot 1930, met uitzondering van een korte leenbeurt bij Internaples tijdens het seizoen 1925/26 . Hij speelde in zeven jaar tijd (1923-1930) 122 wedstrijden voor Alessandria Calcio. Het jaar daarop stapte Ferrari over naar Juventus FC en kreeg het rugnummer 10.[6] Over een periode van vijf jaar (1930–1935) speelde hij 125 wedstrijden en scoorde hij 35 doelpunten voor de wit-zwarten. De volgende stap die Ferrari zou maken, was naar Inter in 1935 en vervolgens naar Bologna voor het seizoen 1940/41, voordat hij terugkeerde naar Juventus voor het laatste seizoen van zijn carrière. Hierin fungeerde hij ook als coach. Na zijn seizoen als speler/coach bij Juventus, was Ferrari van 1942 tot 1943 coach van Inter.

Ferrari was een van de grootste spelers ooit uit Italië en won vijf landstitels met Juventus, twee met Inter en één met Bologna. Samen met Giuseppe Furino en Gianluigi Buffon is hij een van slechts drie spelers die een Italiaans record van acht Serie A- titels hebben behaald ( Ciro Ferrara zou er ook acht hebben gewonnen als de titel van Juventus 2004-05 niet was ingetrokken vanwege de club's betrokkenheid bij het Italiaanse Calciopoli-schandaal uit 2006; Virginio Rosetta won ook acht nationale kampioenschappen, maar drie daarvan kwamen vóór de vorming van een professionele Serie A).[1][2][3][7] Ferrari is ook een van de zes voetballers die de Serie A-titel heeft gewonnen met drie clubs, een prestatie die hij met Juventus, Inter en Bologna wist te behalen; de andere vijf spelers die dezelfde prestatie hebben geleverd zijn Filippo Cavalli, Aldo Serena, Pietro Fanna, Sergio Gori en Attilio Lombardo.[8][9]

Internationale carrière

bewerken

Met het Italiaanse nationale team won Ferrari als speler twee opeenvolgende Wereldbekers (in 1934 en 1938), samen met teamgenoten als Giuseppe Meazza en Eraldo Monzeglio. Daarnaast won hij met Italië de Centraal-Europese Internationale Beker, die plaatsvond tussen 1933 en 1935. In totaal kwam hij tussen 1930 en 1938 tot 44 interlands, waarin hij veertien keer doel trof. Later was hij van 1960 tot 1962 bondscoach van Italië en leidde hij samen met Paolo Mazza Italië tijdens het WK van 1962.[1][2][3][10]

Privéleven

bewerken

Ferrari stierf in Milaan in 1982, op 74-jarige leeftijd.[1][2]

Erelijst

bewerken
Juventus[1][2]
Internazionale[1][2]
Bologna[1][2]

Internationaal

bewerken
Italië[1][2]

Individueel

bewerken
bewerken