Gene Hackman

Amerikaans acteur en schrijver (1930–2025)

Eugene Alden (Gene) Hackman (San Bernardino (Californië), 30 januari 1930Santa Fe (New Mexico), februari 2025) was een Amerikaans filmacteur. Hackman schreef meer dan 25 acteerprijzen op zijn naam. Hij won een Oscar voor zijn hoofdrol in The French Connection (1971) en een tweede voor zijn bijrol in Unforgiven (1992), bij in totaal vijf nominaties. Ook won hij twee BAFTA Awards, een Zilveren Beer en vier Golden Globes.

Gene Hackman
Gene Hackman in 2008
Gene Hackman in 2008
Algemene informatie
Volledige naam Eugene Alden Hackman
Geboren 30 januari 1930
Geboorteplaats San Bernardino
Overleden februari 2025
Overlijdensplaats Santa Fe
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1961–2004
Beroep acteur
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Biografie

bewerken

Op zijn zestiende ging Hackman bij de mariniers, waar hij drie jaar diende, onder meer als marconist in China. In 1949 maakte een motorongeluk een einde aan zijn militaire carrière, waarna hij naar de Universiteit van Illinois trok om journalistiek te studeren. Na een carrière in de televisieproductie te hebben geprobeerd, besloot hij acteur te worden en ging hij naar de toneelschool Pasadena Playhouse in Californië. Hier ontmoette Hackman medestudent Dustin Hoffman. Beiden werden een weinig rooskleurige carrière voorspeld, omdat ze het klassieke uiterlijk voor hoofdrollen ontbeerden.

In 1961, op de leeftijd van 31 jaar, maakte Hackman zijn filmdebuut in Mad Dog Coll. In 1963 speelde hij off-Broadway in zijn theaterdebuut Children at Their Games. In 1964 kreeg hij rollen op Broadway, waarna hij grotere rollen in films ging spelen.

Zijn eerste opvallende rol was in Lilith samen met Warren Beatty. Drie jaar later, in 1967, speelde Hackman de bankovervaller Buck Barrow in Beatty's Bonnie and Clyde, waar hij een Oscarnominatie voor beste mannelijke bijrol voor kreeg. Zijn tweede nominatie volgde in 1970, voor I Never Sang for My Father. In 1971 volgde zijn doorbraak toen hij de New Yorkse rechercheur Jimmy 'Popeye' Doyle speelde in de thriller The French Connection van de regisseur William Friedkin. Voor de rol kreeg Hackman de Academy Award voor beste acteur. Vervolgens speelde hij meer hoofdrollen en minder ondersteunende rollen. Hackman kreeg in 1972 de hoofdrol in de rampenfilm The Poseidon Adventure. In 1974 speelde hij in Francis Ford Coppola's The Conversation. In 1975 kwam met French Connection II het vervolg op The French Connection uit. Met uitzondering van Superman uit 1978, waarin hij Supermans aartsvijand Lex Luthor speelde, haalde Hackman geen successen in de tweede helft van de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig.

In 1983 had Hackman een hit met Under Fire van Roger Spottiswoode. Meerdere successen volgden, tot een hoogtepunt in 1988, waarin hij in vijf films speelde, waaronder Another Woman van Woody Allen en Mississippi Burning van Alan Parker. Voor de laatste film kreeg hij opnieuw een Oscarnominatie. Daarna wisselde Hackman hoofdrollen af met bijrollen, zoals in Unforgiven van Clint Eastwood. Voor deze film, waarin hij een corrupte en sadistische sheriff speelde, kreeg hij zijn tweede Oscar, ditmaal voor beste mannelijke bijrol. Na deze rol volgden enkele moderne westerns.

In 1995 speelde Hackman in twee van de meest succesvolle films van dat jaar, Crimson Tide en Get Shorty. 1998 was eveneens een succesvol jaar, met bijrollen in de tekenfilm Antz en de thriller Enemy of the State. In 2001 speelde hij het hoofd van een disfunctioneel gezin in de tragikomedie The Royal Tenenbaums van Wes Anderson. Voor deze rol won Hackman zijn derde Golden Globe.

Zijn laatste film Welcome to Mooseport kwam in 2004 uit. Na deze film stopte hij met acteren en leidde een teruggetrokken leven. Wel schreef hij enkele historische romans en sprak hij twee documentaires in. Een van zijn hobby's op latere leeftijd was wielertoerisme.

Huwelijken

bewerken

Hackman was dertig jaar getrouwd met Faye Maltese, met wie hij drie kinderen kreeg. Ze scheidden in 1986. In 1991 hertrouwde hij met de klassiek pianiste Betsy Arakawa.

Overlijden

bewerken

Op 26 februari 2025 werden Hackman en zijn tweede echtgenote Arakawa op twee verschillende plekken in hun huis in Santa Fe dood aangetroffen. Een van hun drie honden werd dood in een kast gevonden.[1][2] Uit pathologisch onderzoek bleek dat de pacemaker van Hackman negen dagen eerder, op 17 februari, stopte met registreren, waardoor werd aangenomen dat dit waarschijnlijk zijn sterfdatum is.[3]

Filmografie

bewerken
Voorganger:
George C. Scott
voor Patton
Academy Award voor beste acteur
1971
voor The French Connection
Opvolger:
Marlon Brando
voor The Godfather

Voorganger:
Jack Palance
voor City Slickers
Academy Award voor beste mannelijke bijrol
1992
voor Unforgiven
Opvolger:
Tommy Lee Jones
voor The Fugitive
Zie de categorie Gene Hackman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.