Wikipedia

Frank Swaelen

Belgisch politicus (1930–2007)

Frank Marcel Gerard Swaelen (Antwerpen, 23 maart 1930 - aldaar, 23 december 2007) was een Belgisch christendemocratisch politicus voor de CVP.

Frank Swaelen
Minister van defensie Frank Swaelen (r) in 1981 achter Koning Boudewijn
Minister van defensie Frank Swaelen (r) in 1981 achter Koning Boudewijn
Volledige naam Frank Marcel Gerard Swaelen
Geboren Antwerpen, 23 maart 1930
Overleden Antwerpen, 23 december 2007
Kieskring Antwerpen
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Partij CVP
Functies
1964 - 1966 Voorzitter CVP-Jongeren
1966 - 1976 Algemeen Politiek secretaris CVP-PSC
1968 - 1985 Volksvertegenwoordiger
1971 - 1980 Lid Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1971 - 1994 Gemeenteraadslid Hove
1971 - 1988 Burgemeester Hove
1979 - 1980 Onder-fractievoorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers
1980 - 1980 Fractievoorzitter Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1980 - 1981 Minister van Landsverdediging
1980 - 1995 Lid Vlaamse Raad[1]
1981 - 1988 Partijvoorzitter CVP
1985 - 1999 Senator
1986 - 1994 Voorzitter raad van bestuur Gemeentekrediet
1988 - 1999 Voorzitter Senaat[2]
1985 - 1999 Voorzitter van de Belgische afvaardiging parlementaire assemblee OVSE
1985 - 1999 Voorzitter Dienst Investeringen Katholiek Onderwijs
1985 - 1999 Voorzitter parlementaire assemblee OVSE
1985 - 1999 Voorzitter Karel de Grote-Hogeschool
Portaal  Portaalicoon   België
Politiek

Levensloop

bewerken

Frank Swaelen liep school aan het Sint-Lievenscollege in Antwerpen en studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven, waar hij in 1953 promoveerde tot doctor in de rechten. In 1955 ging hij aan de slag bij de Nationale Confederatie van Ouderverenigingen (NCVOV). Van 1956 tot 1966 was hij secretaris-generaal hiervan. In deze functie was hij ook betrokken bij de besprekingen waaruit het Schoolpact voortkwam. Van 1956 tot 1964 was hij lid van het nationaal bureau van CVP-Jongeren. In deze periode was hij ook hoofdredacteur van het tijdschrift van CVP-Jongeren. Van 1964 tot 1966 was hij er de voorzitter van. Van 1966 tot 1976 was hij algemeen politiek secretaris van de CVP.

In 1968 werd hij lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het kiesarrondissement Antwerpen en bleef dit tot in 1985. In de Kamer was hij van 1979 tot 1980 ondervoorzitter van de CVP-fractie. Swaelen was ook actief in de lokale politiek: van 1971 tot 1996 was hij gemeenteraadslid en van 1977 tot 1988 burgemeester van Hove. Hij zorgde ervoor dat het gemeentecentrum werd omgebouwd van een oude kasseiweg tot een moderne brede boulevard. Er kwamen ook verschillende nieuwe verkavelingen in de gemeente (NLM-wijk en de verkaveling achter het gemeentehuis). Hove kreeg een sporthal en een cultureel centrum. Politieke analisten beweren dat hij ervoor zorgde dat het kleine Hove in 1976 aan de gemeentelijke fusies ontsnapte.

Van 1973 tot 2002 was hij lid van de raad van bestuur van het Gemeentekrediet van België om er in 1986, voor een periode van acht jaar, voorzitter van te worden.

Hoewel hij de onderwijsspecialist van zijn partij was, was hij van 1980 tot 1981 minister van Landsverdediging in de regering-Martens IV en daarna de regering-M. Eyskens. Vervolgens was hij van 1981 tot 1988 partijvoorzitter van de CVP.

Van 1985 tot 1999 zetelde Swaelen als rechtstreeks gekozen senator in de Senaat. Van 1988 tot 1999 was hij de voorzitter van deze assemblee. In die hoedanigheid zat hij onder meer de Rwandacommissie voor. Een vlek op zijn voorzitterschap is de zitting van de Verenigde Kamers van 9 augustus 1993 waarin Albert II de eed aflegde als koning en de libertijn Jean-Pierre Van Rossem de zitting verstoorde door "Vive la république d'Europe, vive Julien Lahaut" te roepen. Swaelen riep hem vervolgens tot de orde: "Mijnheer, uw gedrag is onwaardig en schandalig, en het hele land zal u veroordelen", wat op veel applaus kon rekenen in de plenaire zaal. Ook was hij vanaf 1992 voorzitter van de Belgische afvaardiging in de parlementaire assemblee van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa en was hij van 1994 tot 1996 de voorzitter van deze assemblee.

In de periode december 1971-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Van januari tot oktober 1980 zat hij er korte tijd de CVP-fractie voor. Vanaf 21 oktober 1980 tot mei 1995 was hij lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

In 1995 werd hij door de koning tot minister van Staat benoemd. In 1999 trok hij zich terug uit de actieve politiek nadat hij de Senaat meer dan tien jaar had geleid. Hij bleef nog voorzitter van de Karel de Grote-Hogeschool, een functie die hij uitoefende van 1994 tot 2005, en van het IT-bedrijf Real Software in Kontich (2001-2002). Vanaf 1993 was hij ook voorzitter van de Dienst Investeringen van het Katholiek Onderwijs.

Eind 2007 overleed Frank Swaelen op 77-jarige leeftijd in Antwerpen. Verschillende politici, onder meer premier Guy Verhofstadt, loofden Swaelen vanwege zijn bijdragen aan de Belgische en internationale politiek. CD&V-interim-voorzitter Etienne Schouppe noemde hem een "groot christendemocratisch voorman".[3]

Eretekens

bewerken
bewerken
Voorganger:
Valeer Pittomvils 		Voorzitter van Jong-CVP
1964 - 1966 		Opvolger:
Leo Teugels
Voorganger:
Albert Beyltjens 		Burgemeester van Hove
1971 - 1988 		Opvolger:
Luc Vuylsteke de Laps
Voorganger:
José Desmarets 		Minister van Landsverdediging
1980 - 1981 		Opvolger:
Alfred Vreven
Voorganger:
Leo Tindemans 		Partijvoorzitter van de CVP
1981 - 1988 		Opvolger:
Herman Van Rompuy
Voorganger:
Lambert Kelchtermans 		Voorzitter van de Senaat
1988 - 1999 		Opvolger:
Armand de Decker
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frank_Swaelen&oldid=67377174"