SS Lazio
Sjabloon:Football club infobox
Società Sportiva Lazio, beter bekend als Lazio of Lazio Roma is een Italiaanse voetbalclub, die werd opgericht in 1900. De club speelt zijn thuiswedstrijden in het Stadio Olimpico (Rome)
Geschiedenis
Oprichting en beginperiode
Op 9 januari 1900, net na begin van de nieuwe eeuw, op een bankje voor de voor de Piazza della Liberta aan de Tevere, besluiten de negen vrienden Luigi Bigiarelli, Giacomo Bigiarelli, Odoacre Aloisi, Arturo Balestrieri, Alceste Grifoni, Giulio Lefevre, Galileo Massa, Alberto Mesones en Enrico Venier de sportclub Società Podistica Lazio op te richten. Aangezien er al een gymnastiekvereniging bestaat met de naam Roma, kiezen ze als naam voor hun club voor het gebied waar Rome in ligt, Lazio. Als kleuren kiezen de oprichters de blauw–witte combinatie uit de Griekse nationale vlag. In eerste instantie houdt de groep zich enkel bezig met marathons.
Pas twee jaar na oprichting ontmoeten de jongens Bruto Seghettini, een speler van Racing Club de Paris die de jongens het voetbalspel leert. De jeugd verspreidt al snel het voetbalspel door Rome en Lazio is de eerste en enige voetbalclub in de Italiaanse hoofdstad. In de in eerste instantie enkel vriendschappelijke wedstrijden is Lazio schier onverslaanbaar. In 1907 boekt de club haar eerste succes wanneer Lazio wordt uitgenodigd op het hoogaangeschreven toernooi in Pisa, waar naast organisator Pisa, ook de teams Livorno en Lucca aan meedoen. Alle drie de wedstrijden die dag (!) worden door Lazio gewonnen: Lazio - Lucca 3-0, Lazio - Pisa 4-0 en Lazio - Livorno 1-0. Hiermee is de eerste prijs voor Lazio binnengehaald.
De eerste successen
In de jaren ’30 groeien de Biancocelesti uit tot een nationale topper. De grote speler die periode is spits Silvio Piola, één van de beste spitsen uit Italië ooit. Hij scoorde in zijn periode bij Lazio 143 maal, een record dat nog lang stand zal houden. In 1937 eindigt de club, achter Bologna, als tweede waardoor Lazio op een haar na haar eerste prijs mist. Pas in 1958 is het zover: door Fiorentina in de finale om de Coppa Italia te verslaan, haalt Lazio onder coach Bernardini en aanvoerder Lovati haar eerste prijs in de geschiedenis binnen. In diezelfde periode eindigt Lazio steevast in de subtop, waaronder meerdere malen op de derde plaats.
In 1961 degradeert Lazio echter naar de Serie B, om twee jaar later weer te promoveren. In 1967 degradeert de club opnieuw, ditmaal door een nederlaag op de laatste speeldag tegen Juventus. De aanhang van Lazio moet lang wachten op het volgende succes, want na de degradatie is de club pas vanaf 1972 weer actief in de Serie A. In 1974, twee jaar na de promotie, wint Lazio haar eerste landstitel, nadat het een jaar eerder ook al dichtbij was. Belangrijke spelers uit dit team zijn spits Chinaglia, middenvelder Nanni en voorstopper Wilson. Deze spelers in combinatie met trainer/coach Maestrelli, zorgen voor het eerste échte grote succes van de club. Na grote rivaal AS Roma (in 1942) heeft ook Lazio dan eindelijk de scudetto te pakken.
Schandalen en degradaties
Na dit hoogtepunt volgen de zwarte jaren voor Lazio. Zo overlijdt succescoach Maestrelli na een lang ziektebed en ook worden de biancocelesti Wilson, Giordano, Manfredonia en Cacciatori gearresteerd in verband met een groot omkoopschandaal. De club wordt, net als AC Milan, in 1980 teruggezet naar de Serie B. Ook daar ondergaat Lazio zware tijden, zo wordt maar net degradatie naar de Serie C ontlopen. In 1982 promoveert Lazio weer naar de Serie A, maar blijft vechten tegen degradatie. De club wint in de twee jaar dat het weer uitkomt op het hoogste niveau zelf geen enkele wedstrijd buiten eigen Stadio Olimpico. Na de laatste plaats in 1985 degradeert de club wederom naar de Serie B.
In 1986 is er opnieuw een omkoopschandaal, ditmaal met Vinazzani in de hoofdrol, en Lazio wordt teruggezet naar de Serie C. Dit wordt echter teruggedraaid en de club begint het seizoen 1986/87 met negen strafpunten . Lazio weet zich terug te vechten en ontloopt dat jaar na een beslissingswedstrijd de haast onvermijdelijke degradatie naar de Serie C. Het jaar daarop, in 1988, promoveert de club zelfs weer naar de Serie A, waar het zich de eerste twee seizoenen verrassend gemakkelijk staande houdt. Paolo di Canio en Rubén Sosa vormen die periode een perfecte voorhoede.
De komst van Cragnotti
In 1992 komt de zakenman Sergio Cragnotti aan het bewind en door het aankopen van grote namen wil hij Lazio zo snel mogelijk aan de absolute top brengen van het Italiaanse én internationale voetbal. Spelers als Winter, Fuser, Cravero, Favalli en Gascoigne komen die periode naar Rome. Later volgend ook Boksic, Casiraghi en Marchegiani, waarna de club de top van Italië bestormt. Onder leiding van trainer/coach Zdeněk Zeman eindigt Lazio derde in 1994, tweede in 1995 en opnieuw derde in 1996. Giuseppe Signori heeft hier met zijn vele doelpunten een groot aandeel in. Tijdens seizoen 1996/97 wordt Zeman ontslagen en opgevolgd door technisch directeur Dino Zoff en onder zijn leiding eindigt Lazio op de vierde plaats. Na dat seizoen zal de club worden geleid door Sven-Göran Eriksson.
Nieuwe grote namen moeten ervoor gaan zorgen dat de club haar tweede scudetto zal behalen. Spelers als Veron, Vieri, Salas, Mihajlovic, Couto, Mancini, Nedved en Almeyda worden aangetrokken en ook de uit eigen jeugd afkomstige Alessandro Nesta speelt een belangrijke rol. Meteen in zijn eerste seizoen strijd trainer/coach Eriksson tot het einde voor de scudetto, maar deze gaat naar Juventus. Wel weet Lazio dat jaar de Coppa Italia te winnen. Het jaar daarop wint de club zowel de Italiaanse Super Cup als de laatste Europa Cup II, waardoor Lazio seizoen 1999/2000 mag openen met de wedstrijd om de Europese Super Cup. Manchester United wordt hierin verslagen, waardoor de club haar jubileumjaar goed begint. Aan het eind van dat seizoen blijkt dit het meest succesvolle in de geschiedenis van Lazio; de club wint namelijk de landstitel en de Coppa Italia, waardoor de dubbel is gepakt!
Recente jaren
Na het uiterst succesvolle jaar 2000 gaat het bergafwaarts met Lazio. Grote aankopen als Crespo, Mendieta, Claudio López, Stam, Stankovic, Fiore en Poborský weten er geen vervolg aan te geven. Lazio blijft meespelen om de prijzen, maar het blijft bij die ene scudetto. Het zuivelbedrijf van president Cragnotti gaat gebukt onder grote schulden en de club wordt hierin meegetrokken. De hoge salarissen die aan de toppers dienen te worden betaald, kunnen niet meer worden opgebracht, waardoor Lazio haar meeste topspelers van de hand moet doen. Op 2 juli 2005 wordt bekend gemaakt dat het afgelopende contract van trainer Giuseppe Papadopulo niet wordt verlengd, wegens tegenvallende resultaten. Nadat Paul Le Guen had aangegeven niet te willen, werd acht dagen later Delio Rossi aangesteld als nieuwe trainer. Het is zeer de vraag of Lazio in de nabije toekomst nog mee zal strijden om de scudetto.
Extreem Rechts
De fanatieke aanhang van Lazio Roma (de irriducibili) staat bekend om de fascistische sympathieën van een groot deel van zijn leden. Extreem-rechtse groepen zijn geïntegreerd binnen de fanatieke aanhang of zoeken steun bij de irriducibili. Tijdens wedstrijden van Lazio Roma worden vaak fascistische symbolen uitgebeeld op vlaggen of spandoeken. Ook zingt de fanatieke aanhang van Lazio vaak marsliederen uit de periode van het bewind van Mussolini om Lazio 'aan te moedigen' of tegenstanders te intimideren. Eén van de beruchtste leden van de Irriducibili is huidig speler van Lazio Roma, Paolo di Canio. Voor hij aan zijn actieve voetbalcarriére begon en zelfs tijdens zijn tijd als jeugdspeler bij Lazio Roma was hij lid van de harde kern van diezelfde club. Hij is de laatste tijd meerdere malen in het nieuws geweest omdat hij tijdens wedstrijden de fascistengroet bracht naar de harde kern waar hij vroeger zelf bij hoorde (recentelijk nog tegen Livorno Calcio en Juventus). Hiervoor is hij veroordeeld tot een boete van 10.000 euro en een schorsing van één wedstrijd op grond van racisme. Naar de mening van Di Canio onterecht. Tegen het Italiaanse persbureau ANSA verklaarde hij: 'Ik ben een fascist en geen racist. Ik groette mijn supporters, die dezelfde ideëen hebben. Het heffen van mijn arm is niet om geweld uit te lokken of iemand te discrimineren.' In zijn autobiografie 'Di Canio' doet hij uit de boeken dat hij een groot bewonderaar is van de Italiaanse dictator Benito Mussolini. In het belang van de club heeft hij inmiddels besloten om de fascistengroet niet meer te brengen, dit om Lazio Roma niet verder in problemen te brengen.
Erelijst
- 1973/74, 1999/2000
- 1958, 1998, 2000, 2004
Italiaanse SuperCup
- 1998
- 1999 (dit was de laatste keer dat het toernooi werd gespeeld)
- 1999
Bekende spelers
Nederlanders
Italianen
- Dino Baggio
- Paolo di Canio
- Giorgio Chinaglia
- Roberto Mancini
- Alessandro Nesta
- Angelo Peruzzi
- Silvio Piola
- Giuseppe Signori
- Christian Vieri