Akta Hasutan 1948

Akta Hasutan 1948 (Akta 15) di Malaysia ialah undang-undang yang melarang wacana yang disifatkan sebagai hasutan . Akta ini pada asalnya digubal oleh pihak berkuasa kolonial British Malaya pada tahun 1948 untuk membendung pemberontakan komunis tempatan.  Perbuatan itu menjenayahkan ucapan dengan "kecenderungan menghasut", termasuk yang akan "membawa kebencian atau penghinaan atau menimbulkan rasa tidak puas hati terhadap" kerajaan atau menimbulkan "perasaan niat jahat dan permusuhan antara kaum yang berbeza". Maksud "kecenderungan menghasut"takrifan hasutan , dengan pengubahsuaian yang sesuai dengan keadaan tempatan.  Takrif Malaysia termasuk mempersoalkan bahagian tertentu Perlembagaan Malaysia , iaitu yang berkaitan dengan kontrak sosial Malaysia , seperti Perkara 153 , yang memperkatakan hak istimewa untuk bumiputera ( Melayu dan orang asli lain, yang terdiri daripada separuh penduduk Malaysia).

Akta Hasutan 1948
Tajuk panjang Suatu Akta untuk memperuntukkan hukuman bagi hasutan.
Petikan	Akta 15
Jangkauan wilayah	Malaysia
Tarikh digubal	1948 (Ordinan No. 14 1948) Diubah suai: 1969 (Akta 15, berkuatkuasa 14 April 1970)
Tarikh kuat kuasa	Semenanjung Malaysia: 19 Julai 1948, Ord. No. 14 1948; Sabah: 28 May 1964, L.N. 149/1964; Sarawak: 20 November 1969, P.U. (A) 476/1969
Perundangan berkaitan
Akta Hasutan (Singapura)
Kata kunci
Lèse-majesté, hasutan
Status: Berkuat kuasa

Struktur

Akta Hasutan 1948, dalam bentuk semasa (4 Jun 2015), terdiri daripada 11 seksyen dan tiada jadual (termasuk 6 pindaan), tanpa Bahagian berasingan.

• Bahagian 1: Tajuk ringkas
• Bahagian 2: Tafsiran
• Bahagian 3: Kecenderungan menghasut
• Seksyen 4: Kesalahan
• Seksyen 5: Prosiding undang-undang
• Seksyen 5A: Kuasa mahkamah untuk menghalang seseorang daripada meninggalkan Malaysia
• Bahagian 6: Bukti
• Seksyen 6A: Ketidakpakaian seksyen 173A, 293 dan 294 Kanun Tatacara Jenayah
• Bahagian 7: Penerima penerbitan berunsur hasutan yang tidak bersalah
• Seksyen 8: Pengeluaran waran geledah
• Seksyen 9: Penggantungan surat khabar yang mengandungi bahan hasutan
• Seksyen 10: Kuasa mahkamah untuk melarang pengedaran penerbitan berunsur hasutan
• Seksyen 10A: Kuasa khas untuk mengeluarkan perintah mengenai penerbitan berunsur hasutan melalui cara elektronik
• Seksyen 11: Tangkap tanpa waran

Sejarah

Undang-undang itu diperkenalkan oleh British pada tahun 1948, pada tahun yang sama ketika Persekutuan Tanah Melayu berautonomi , dengan tujuan untuk mengekang penentangan terhadap pemerintahan penjajah.  Undang-undang kekal pada buku statut melalui kemerdekaan pada tahun 1957, dan penggabungan dengan Sabah , Sarawak dan Singapura yang membentuk Malaysia.

Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu dan kemudiannya Malaysia membenarkan Parlimen mengenakan sekatan ke atas kebebasan bersuara yang diberikan oleh Perlembagaan. Selepas Peristiwa 13 Mei , apabila rusuhan kaum di ibu kota Kuala Lumpur menyebabkan sekurang-kurangnya 200 kematian, kerajaan meminda Perlembagaan untuk meluaskan skop pengehadan kebebasan bersuara. Akta Perlembagaan (Pindaan) 1971 menamakan Perkara 152 , 153 , dan 181 , dan juga Bahagian III Perlembagaan sebagai dilindungi khas, membenarkan Parlimen meluluskan undang-undang yang akan mengehadkan perbezaan pendapat berkenaan dengan peruntukan berkaitan kontrak sosial ini.. (Kontrak sosial pada dasarnya adalah perjanjian quid pro quo antara warganegara Melayu dan bukan Melayu di Semenanjung Malaysia; sebagai balasan untuk memberikan kerakyatan bukan Melayu semasa kemerdekaan, simbol-simbol kekuasaan Melayu seperti monarki Melayu menjadi simbol negara, dan Orang Melayu telah diberikan keistimewaan ekonomi.) Dengan kuasa baru ini, Parlimen kemudiannya meminda Akta Hasutan dengan sewajarnya. Sekatan baharu itu juga dikenakan kepada Ahli Parlimen, mengatasi kekebalan Parlimen ; pada masa yang sama, Perkara 159, yang mengawal pindaan Perlembagaan, telah dipinda untuk mengukuhkanperuntukan Perlembagaan "sensitif"; sebagai tambahan kepada persetujuan Parlimen, sebarang perubahan kepada bahagian "sensitif" Perlembagaan kini perlu meluluskan Majlis Raja-Raja , sebuah badan yang terdiri daripada raja-raja di negeri- negeri Melayu .

Pindaan ini kemudiannya dikritik keras oleh parti pembangkang di Parlimen, yang telah berkempen untuk kesaksamaan politik yang lebih besar untuk orang bukan Melayu dalam pilihan raya umum 1969 . Walaupun mereka menentang, kerajaan gabungan Perikatan (kemudian Barisan Nasional ) yang memerintah meluluskan pindaan itu, setelah mengekalkan majoriti dua pertiga Parlimen yang diperlukan.  Di Britain, undang-undang telah dikutuk, dengan The Times of London menyatakan bahawa mereka akan "memelihara sebagai kekal sistem feudal yang mendominasi masyarakat Melayu" dengan "memberikan badan kuno raja berperlembagaan kecil ini kuasa menghalang yang luar biasa"; tindakan itu dianggap hipokrit, memandangkan Timbalan Perdana Menteri ituTun Abdul Razak telah bercakap tentang "kesedaran sepenuhnya bahawa perkara-perkara penting tidak perlu lagi disapu di bawah permaidani..."

Terdapat beberapa cabaran terhadap perlembagaan Akta Hasutan. Pada 2016, Mahkamah Rayuan Malaysia memutuskan bahawa seksyen Akta yang menyatakan bahawa niat seseorang yang didakwa di bawah Akta itu adalah "tidak relevan" adalah tidak berperlembagaan.

Peruntukan

Akta Hasutan akan menyalahi perlembagaan, kerana Perlembagaan menjamin kebebasan bersuara, tanpa Perkara 10(2) Perlembagaan, yang membenarkan Parlimen menggubal "sekatan yang difikirkannya perlu atau suai manfaat demi kepentingan keselamatan Persekutuan atau mana-mana bahagiannya, hubungan mesra dengan negara lain, ketenteraman awam atau moral dan sekatan yang direka untuk melindungi keistimewaan Parlimen atau mana-mana Dewan Undangan atau untuk mengadakan peruntukan terhadap penghinaan mahkamah, fitnah, atau hasutan kepada sebarang kesalahan". Perkara 10(4) juga menyatakan bahawa "Parlimen boleh meluluskan undang-undang yang melarang mempersoalkan apa-apa perkara, hak, status, kedudukan, keistimewaan, kedaulatan atau prerogatif yang ditubuhkan atau dilindungi oleh peruntukan Bahagian III, perkara 152, 153 atau 181 selain daripada dalam berhubung dengan pelaksanaannya sebagaimana yang dinyatakan dalam undang-undang itu".

Bahagian Perlembagaan ini telah dikritik oleh penyokong hak asasi manusia , yang mendakwa bahawa "di bawah Perlembagaan Malaysia, ujian bukanlah sama ada sekatan itu semestinya atau tidak tetapi standard yang jauh lebih rendah sama ada Parlimen menganggap sekatan itu perlu atau tidak sesuai. . Tiada keperluan objektif bahawa sekatan itu sebenarnya perlu atau suai manfaat dan piawaian yang terakhir adalah jauh lebih rendah daripada keperluan."

Seksyen 4 Akta Hasutan menyatakan bahawa sesiapa yang "melakukan atau cuba melakukan, atau membuat apa-apa persediaan untuk melakukan, atau berpakat dengan mana-mana orang untuk melakukan" perbuatan dengan kecenderungan menghasut, seperti mengeluarkan kata-kata menghasut, atau mencetak, menerbitkan atau mengimport kesusasteraan menghasut, adalah bersalah menghasut. Ia juga merupakan satu jenayah untuk memiliki penerbitan berunsur hasutan tanpa "alasan yang sah". Akta tersebut mentakrifkan hasutan itu sendiri sebagai apa-apa yang "apabila digunakan atau digunakan berkenaan dengan mana-mana perbuatan, ucapan, perkataan, penerbitan atau perkara lain melayakkan perbuatan, ucapan, perkataan, penerbitan atau perkara lain sebagai mempunyai kecenderungan menghasut".

Di bawah seksyen 3(1), perbuatan yang ditakrifkan sebagai mempunyai kecenderungan menghasut adalah perbuatan yang mempunyai kecenderungan:

(a) untuk menimbulkan kebencian atau penghinaan atau menimbulkan rasa tidak puas hati terhadap mana-mana Raja atau terhadap mana-mana Kerajaan;

(b) untuk merangsang rakyat Raja atau penduduk mana-mana wilayah yang ditadbir oleh mana-mana kerajaan untuk cuba mendapatkan di dalam wilayah Raja atau ditadbir oleh Kerajaan, perubahan, selain daripada cara yang sah, apa-apa perkara seperti oleh undang-undang yang ditetapkan;

(c) untuk menimbulkan kebencian atau penghinaan atau menimbulkan rasa tidak puas hati terhadap pentadbiran keadilan di Malaysia atau di mana-mana Negeri;

(d) untuk menimbulkan rasa tidak puas hati atau rasa tidak puas hati di kalangan rakyat Yang di-Pertuan Agong atau Raja mana-mana Negeri atau di kalangan penduduk Malaysia atau mana-mana Negeri;

(e) untuk menggalakkan perasaan niat jahat dan permusuhan antara kaum atau kelas penduduk Malaysia yang berlainan; atau

(f) untuk mempersoalkan apa-apa perkara, hak, status, kedudukan, keistimewaan, kedaulatan atau prerogatif yang ditetapkan atau dilindungi oleh peruntukan bahagian III perlembagaan Persekutuan atau Perkara 152, 153 atau 181 Perlembagaan Persekutuan.

Seksyen 3(2) memperuntukkan pengecualian tertentu, memberikan contoh ucapan yang tidak boleh dianggap menghasut. Ia tidak menghasut untuk "menunjukkan bahawa mana-mana Raja telah tersilap atau tersilap dalam mana-mana langkahnya", dan juga tidak menghasut "untuk menunjukkan kesilapan atau kecacatan dalam Kerajaan atau Perlembagaan seperti yang ditetapkan oleh undang-undang". Ia juga tidak menghasut "untuk cuba mendapatkan melalui cara yang sah untuk mengubah apa-apa perkara dalam wilayah Kerajaan seperti yang ditetapkan oleh undang-undang" atau "untuk menunjukkan, dengan tujuan untuk menghapuskannya, apa-apa perkara yang menghasilkan atau mempunyai kecenderungan untuk melahirkan perasaan jahat dan permusuhan antara kaum atau kelas penduduk Persekutuan yang berlainan”. Walau bagaimanapun, akta itu dengan jelas menyatakan bahawa apa-apa perkara yang diliputi oleh subseksyen (1)(f),, tidak boleh menggunakan pengecualian ini padanya.

Seksyen 3(3) seterusnya menyatakan bahawa "niat orang yang dituduh pada masa dia melakukan atau mencuba (perbuatan menghasut) ... akan disifatkan sebagai tidak relevan jika sebenarnya perbuatan itu telah, atau akan, jika dilakukan. , mempunyai, atau perkataan, penerbitan atau benda mempunyai kecenderungan menghasut". Peruntukan terakhir ini telah dikritik kerana menolak mens rea , prinsip undang-undang yang menyatakan bahawa seseorang tidak boleh melakukan jenayah jika dia tidak mempunyai niat untuk melakukan jenayah.

Seseorang yang didapati bersalah menghasut boleh dihukum penjara tiga tahun, denda RM5,000 , atau kedua-duanya sekali.

Penangkapan dan pendakwaan di bawah Akta Hasutan

Sejak kebelakangan ini, undang-undang telah digunakan untuk memadamkan pembangkang politik. Terkenal pada tahun 2000, Marina Yusoff, bekas naib presiden Parti Keadilan Nasional ( Parti Keadilan Nasional ) didakwa dengan hasutan kerana mendakwa Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO), telah mencetuskan pembunuhan beramai-ramai orang Cina semasa Peristiwa 13 Mei . Pengarang pembangkang juga didakwa menghasut kerana mendakwa konspirasi kerajaan terhadap Anwar Ibrahim , bekas Timbalan Perdana Menteri, telah membawa kepada kejatuhan politiknya. Peguam utama Anwar, Karpal Singh , yang juga timbalan pengerusi Parti Tindakan Demokratik pembangkang(DAP), juga telah didakwa dengan hasutan selepas mendakwa Anwar telah diracun oleh "orang di tempat tinggi". Lim Guan Eng , bekas Ahli Parlimen dari parti lawan DAP, juga telah didapati bersalah menghasut pada tahun 1998 kerana menuduh Peguam Negara gagal mengendalikan dengan betul kes di mana Ketua Menteri Melaka telah didakwa merogol berkanun budak sekolah.

Pada tahun 2003, akta itu juga telah digunakan oleh Timbalan Perdana Menteri ketika itu Abdullah Ahmad Badawi (yang menggantikan Mahathir bin Mohamad sebagai Perdana Menteri Malaysia pada tahun itu); Abdullah menyatakan bahawa kerajaan akan mendakwa orang ramai dengan hasutan jika mereka menentang perubahan dasar pendidikan yang lebih menekankan pengajaran sains dan matematik dalam bahasa Inggeris . Pada tahun yang sama, penerbitan dalam talian Malaysiakini telah ditutup buat sementara waktu di bawah Akta Hasutan selepas menerbitkan surat mengkritik hak istimewa Melayu dan membandingkan sayap Pemuda sebuah parti kerajaan dengan Ku Klux Klan . Sebelum ini pada 1978, Akta Hasutan telah digunakan dalam satu lagi kes dasar pendidikan, apabila Mark Koding berhujah di Parlimen bahawa kerajaan sepatutnya menutup sekolah vernakular Cina dan Tamil.

Pada tahun 2006, DAP, yang telah lantang menentang Akta Hasutan dan Akta Keselamatan Dalam Negeri (ISA), memfailkan laporan polis terhadap UMNO, yang perhimpunan agung tahunannya telah terkenal dengan retorik panasnya, dengan perwakilan membuat kenyataan seperti "Umno sanggup mempertaruhkan nyawa dan bermandi darah demi mempertahankan bangsa dan agama. Jangan main api. Kalau mereka (bukan Melayu) kacau hak kita, kita kacau hak mereka."  Sebagai tindak balas, Menteri Penerangan Zainuddin Maidin berkata bahawa ini menunjukkan bahawa Akta Hasutan terus kekal relevan kepada masyarakat Malaysia. Beliau juga menafikan bahawa kerajaan sengaja menggunakan akta itu untuk menutup pendapat atau untuk memajukan kepentingan politik tertentu.

Pada November 2020, kumpulan pelajar di Universiti Malaya yang dipanggil Persatuan Belia Baru (UMANY) telah disiasat di bawah Akta Hasutan selepas menyiarkan artikel di Facebook bertajuk “Yang di-Pertuan Agong tidak patut campur tangan dalam hal ehwal negara”.  Amnesty International Malaysia menerbitkan artikel yang menggambarkan penyiasatan ini sebagai "mengerikan" dan mendakwa bahawa ia "mencabuli kebebasan bersuara pelajar."

Akta Hasutan (Pindaan) 2015

Sejak 2011, bekas Perdana Menteri Dato Sri Najib telah membuat beberapa janji untuk memansuhkan Akta Hasutan. Bagaimanapun pada 2015, beliau kembali pada kata-katanya dan membuat pindaan kepada Akta 1948 yang sebaliknya menguatkannya.  Sebagai contoh, ia termasuk larangan media dalam talian dan penjara mandatori berikutan penahanan kartunis Malaysia atas beberapa siri tweet. Kritikan tajam berikutan kelulusan undang-undang daripada pegawai kanan hak asasi manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu Zeid Ra'ad Al Hussein.

Kerajaan telah berkata bahawa pindaan ini dibuat untuk mengelakkan individu yang berniat jahat daripada menggunakan Internet untuk menyebabkan ketidakharmonian kaum dan perpecahan dalam masyarakat Malaysia.  Bekas Menteri Dalam Negeri, Zahid Hamidi , menyatakan bahawa "perpaduan negara kekal menjadi keutamaan kami," dan bahawa Akta itu bukan bertujuan untuk menyekat kebebasan bersuara, tetapi untuk menghalang orang ramai daripada membuat kenyataan yang akan " menggugat kestabilan negara".

Beberapa pindaan utama  kepada Akta termasuk:

Takrifan "Kecenderungan Hasutan"

Tidak lagi menjadi satu kesalahan untuk membawa kebencian, penghinaan atau menimbulkan rasa tidak puas hati terhadap mana-mana Raja atau Kerajaan di Malaysia. Namun, kini menjadi satu kesalahan untuk mempromosikan niat jahat atau kebencian atas dasar agama.

Bahagian 4

Selepas perkataan "menerbitkan", perkataan "atau menyebabkan diterbitkan" kini telah ditambah di bawah Seksyen 4.  Ia juga menggantikan perkataan "import" kepada "menyebarkan" penerbitan menghasut di bawah Seksyen 4.  Akta tidak mentakrifkan dengan jelas apa yang dimaksudkan dengan "propagate". Sesetengah orang, termasuk artikel yang diterbitkan oleh The Star , telah mendakwa bahawa pindaan ini dibuat dengan mengambil kira bentuk perbezaan pendapat semasa, seperti siaran kritikal di media sosial.  Ini kerana individu kini boleh didakwa dengan Hasutan kerana mengetweet semula atau menyiarkan semula kandungan, mereka tidak perlu menjadi penerbit asal kandungan tersebut.

Seksyen baru 5A

Seksyen baru 5A memberikan budi bicara mahkamah "untuk menghalang seseorang yang didakwa di bawah seksyen 4 yang dibebaskan dengan ikat jamin daripada meninggalkan Malaysia."

Seksyen 10

Seksyen 10 yang dipinda memberi kuasa kepada mahkamah untuk membuat perintah larangan untuk melarang pembuatan atau pengedaran mana-mana penerbitan berunsur hasutan jika pengedaran berterusan penerbitan itu berkemungkinan membawa kepada "kecederaan badan atau kerosakan harta benda" atau "perasaan jahat, permusuhan atau kebencian" antara "kaum atau kelas yang berbeza" di Malaysia atau antara orang atas "alasan agama".

Seksyen 10(1A)(b) baharu membenarkan mahkamah membuat perintah larangan untuk "membuang mana-mana penerbitan Hasutan yang dibuat melalui cara elektronik seperti penerbitan dalam talian"  dan melarang orang yang mengedarkan penerbitan larangan itu daripada menggunakan mana-mana penerbitan elektronik. peranti.

Seksyen baru 10A juga memberi mahkamah kuasa khas untuk mengeluarkan perintah yang melibatkan penerbitan larangan melalui cara elektronik. Jika penerbitan itu dianggap berunsur hasutan, "Hakim Mahkamah Sesyen hendaklah membuat perintah mengarahkan pegawai yang diberi kuasa di bawah Akta Komunikasi dan Multimedia 1998 [Akta 588] untuk menghalang akses kepada penerbitan tersebut." Zahid Hamidi menyatakan bahawa pindaan ini dibuat kerana perubahan landskap politik di mana orang ramai boleh dengan mudah menyebarkan kenyataan berbaur hasutan melalui Internet - "Kali lepas, tiada Internet dan komunikasi bukan lisan melalui media sosial. Hari-hari itu, kami tidak mempunyai kumpulan orang yang menghasut orang (di Sabah dan Sarawak) untuk keluar dari Malaysia.

Kritikan terhadap Akta

Pembela hak asasi manusia seperti dari organisasi seperti Amnesty International dan Artikel 19 telah membuat dakwaan konsisten bahawa Akta Hasutan adalah serangan terhadap kebebasan bersuara di Malaysia.  Pengkritik berhujah bahawa takrifan hasutan dalam Akta adalah kabur atau terlalu "luas dan tidak fleksibel",  yang boleh "berpotensi membawa kepada "overreach" atau "penggunaan undang-undang yang menyalahgunakan. ".  Pada November 2020, Amnesty International Malaysia melancarkan kempen maya yang dipanggil "Unsilenced" untuk menggesa kerajaan Malaysia memansuhkan dan meminda undang-undang yang menyekat kebebasan bersuara di Malaysia. Akta Hasutan adalah salah satu daripada undang-undang ini, undang-undang lain termasuk Akta Komunikasi dan Multimedia dan Akta Penapisan Filem.

Lihat juga

• Akta Keselamatan Dalam Negeri 1960

---

Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah dengan templat tunas yang lebih spesifik.

Pautan luar

• Akta Hasutan 1948  Artikel ini menggabungkan teks daripada sumber ini, yang berada dalam domain awam .