Емилија Брумe
| Емилија Брумe | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | Емилија Аугуста Клементина Лотигиус 13 октомври 1866 Јеншепинг, Шведска |
| Починал(а) | 2 јуни 1925 Стокхолм, Шведска |
| Националност | шведско |
| Занимање | педагог, политичар, активист |
| Познат(а) по | Првата жена-член на шведското законодавно собрание 1914–1918. |
| Сопружник | Ерик Лудвиг Бруме |
Емилија Аугуста Клементина Бруме, моминско Лотигиус (1866-1925), била шведски политичар (либерална), феминистка и активист за мир. Таа била првата жена во шведското законодавно собрание (1914).
Живот
[уреди | уреди извор]Емилија Бруме е родена на 13 октомври 1866 година во Јеншепинг.[1] Пораснала во Јеншепинг, каде што учела во локалното училиште за девојчиња. Нејзината стручна диплома и била дадена во Wallinska skolan во 1883 година, а дипломирала филозофија и медицина во Упсала во 1884 година. Потоа била вработена како наставничка во училиштето Ана Витлок во Стокхолм.[2]
Таа била претседател на Stockholmsföreningen för kvinnans politiska rösträtt (филијала во Стокхолм на Националното здружение за право на глас на жените) од нејзиното основање во 1902 година до 1906 година.[2] Таа била член на Одборот на директори на Centralförbundet för Socialt Arbete (Друштво за социјална заштита) во 1904–1925 година, и член на Стокхолмската дирекција за образование.[1]
Таа исто така била претседател на мировниот сојуз на жените во Шведска [3], од годината кога го основала во 1898 година, сè до неговото спојување со Шведскиот мировен сојуз во 1911 година и дејствувала како претставник на Шведска на меѓународната мировна конференција во Хаг во 1899 година.[4]
Емилија Бруме била номинирана за изборите на Градскиот совет во Стокхолм во 1910 и во 1911 година. Таа била избрана во градскиот совет за време на последните избори и служела во 1911–1924 година. Таа била претседател на либералните жени во 1917–1920 година.[1]
Емилија Бруме била првата Швеѓанка која била дел од шведскиот законодавен комитет (Lagberedningen), кој подготвувал нови закони и во кој била член во 1914-1918 година. Таа учествувала во пишувањето на реформираниот закон за брак во 1920 година, во кој мажите и жените станале еднакви, а мажената жена била прогласена за законско мнозинство; во законот за еднаква плата за мажи и жени во 1921 година; и законот (Behörighetslagen) кој им давал право на жените да ги работат сите официјални професии во 1923 година.[2]
Погледни и
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Steinrud, Marie. „Emilia Augusta Clementina Broomé“. Svenskt kvinnobiografiskt lexikon. Посетено на 7 June 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Emilia Broomé“. Göteborgs universitetsbibliotek. Посетено на 7 June 2019.
- ↑ „Emilia Broomé“. Women In Peace. Посетено на 7 June 2019.
- ↑ Rosengren, H. „Emilia A C Broomé (f. Lothigius)“. Riksarkivet. Посетено на 7 June 2019.
Извори
[уреди | уреди извор]- Ub.gu.se Архивирано на 12 април 2021 г.
- Ub.gu.se Архивирано на 12 април 2021 г.
- Historisktidskrift.se Архивирано на 2 април 2012 г.
- Барбро Хедвал (2011). Susanna Eriksson Lundqvist. red. Vår rättmätiga plats. Om kvinnornas kamp för rösträtt.. Förlag Bonnier.ISBN 978-91-7424-119-8ISBN 978-91-7424-119-8
Дополнителна литература
[уреди | уреди извор]- Emilia Broomé во Svenskt kvinnobiografiskt lexikon