Lingua Gondvanensis
lingua
Lingua Gondvanensis[1] ad divisionem familiae Dravidicae australocentralem pertinet. In India a locutoribus fere 2 700 000 adhibetur,[2] qui in civitatibus Maharashtra orientali et Madhya Pradesh meridiorientali reperiuntur. Dialectus meridionalis in civitatibus Chhattisgarh meridionali et occidentali et Andhra Pradesh boreoccidentali adhibita sub nomine Koi Gondi recognitur.
| Lingua Gondvanensis | |
|---|---|
| Taxinomia | Linguae Dravidicae |
| Locutores | 2 700 000 |
| Sigla | 1 —, 2 gon, 3 gon, gno |
| Status publicus | |
| Officialis | nusquam |
| Privata | India |
| Litterae | Traditio Gondvanensis |
| Scriptura | praecipue Latina |
| Procuratio | nulla |
 | |
Nexus externi
recensere- De hac lingua apud Ethnologue
- Lexicon Gondvanensis a Marco et Joanna Penny confectum
Bibliographia
recensere- Charles Chenevix Trench, Grammar of Gondi as spoken in the Betul District, Central Provinces, India, with Vocabulary, Folk-Tales, Stories and Songs of the Gonds. Vol. 1: Grammar. Madras: Government Press, 1919
- Shamrao Hivale, Verrier Elwin, Songs of the Forest; The Folk Poetry of the Gonds. London: Allen & Unwin, 1935
- Clement F. Moss, An Introduction to the Grammar of the Gondi Language. [Juddulpore?]: Literature Committee of the Evangelical National Missionary Society of Sweden, 1950
- Setumadhava Rao Pagdi, A Grammar of the Gondi Language. [Hyderabad] 1954
- Sanford B. Steever, "Gonḍi" in Sanford B. Steever, ed., The Dravidian Languages (Londinii: Routledge, 1998) pp. 270-297
- P. S. Subrahmanyam, Descriptive Grammar of Gondi. Annamalainagar: Annamalai University, 1968
Notae
recensere- ↑ Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books) appendix p. 13.
- ↑ 2 713 790 secundum censum Indicum anni 2001; 2 600 000 anno circiter 1997 secundum Ethnologue.