Biyosistem Mühendisliği

A diverse topography along with deforestation, changing climatic conditions, long-term human settlement, overuse of agricultural lands without sustainable planning, cultural difficulties in accepting conservative land management practices, and wrong political decisions have increased the vulnerability of many soils to degradation and resulted in a serious decline in their functional capacity. A progressive reduction in the capacity of soils to support plant productivity is not only a threat in the African continent and its large desert zone, but also in several parts of Central and Southeastern Europe (CASEE). The loss of soil functions throughout CASEE is mainly related to the human activities that have profound influence on soil dynamic characteristics. Improper management of soils has made them more vulnerable to degradation through water and wind erosion, organic matter depletion, salinity, acidification, crusting and sealing, and

Bu calismada, farkli toprak isleme aletlerinin toprak yuzeyindeki aniz miktarina etkisinin arastirilmasiamaclanmistir. Denemelerde dogru hat yontemi kullanilarak her toprak isleme aleti icin iki farkli derinlik (dve d ) ve iki farkli ilerleme hizinin (hve h ) toprak yuzeyinde kalan aniz miktarina etkisi belirlenmistir. Arastirmadabirinci sinif toprak isleme aletlerinde calisma derinliginin aniz miktari uzerindeki etkisi istatistiksel olarak onemsizbulunmustur. Dogru hat yontemi ile elde edilen verilere gore birinci sinif toprak isleme uygulamalari ve pulluk ileislenmis alanda ikinci sinif toprak isleme aletlerinde ilerleme hizinin aniz miktarina etkisi %5 onem seviyesindeetkili bulunurken, cizel ile islenmis alanda ikinci sinif toprak isleme aletlerinde ilerleme hizinin etkisi onemsizbulunmustur.

Bu araştırmada Bursa ili Karacabey ilçesinde iki farklı tohumluk mısır kurutma işletmelerinde bulunan brülörlere ait yanma verimliliklerinin tespiti amaçlanmıştır. Baca gazı analizörü ile CO, NO, NO 2 , SO 2 , O 2 , sıcaklık değerleri ve yanma verimlilikleri ölçülmüştür. Baca gazı analizörü ile yapılan ölçümlerin ortalama sonuçlarına göre A ve B işletmelerinde sırasıyla; CO emisyonları 32 ppm ve 46 ppm, NO emisyonları 6,67 ppm ve 5,33 ppm, NO 2 emisyonları 1,97 ppm ve 2,10 ppm'dir. SO 2 emisyonu ise her iki işletmede de sıfır bulunmuştur. Gaz sıcaklıkları 121,27 o C ve 69,73 o C olup, yanma verimliği % 46.97 ve % 72.63 seviyesinde olduğu belirlenmiştir. Brülör ayarları üzerine yapılacak basit düzenlemeler ve doğalgazın yanması sonucu oluşan atık ısının geri kazanım yollarının araştırılması ile enerjinin daha verimli kullanılabileceği görülmüştür.

Bu çalışmada, üç farklı uç demiri tipi (kaz ayağı, dar uç demiri ve üçgen uçdemiri), üç aşınma seviyesi (Y, A 1 ve A 2) ve üç traktör ilerleme hızının (2,1; 2,9; 6,8 km/h) çeki kuvvetine etkisi araştırılmıştır. Denemeler 3x3x3 faktöriyel deneme deseninde tesadüf parselleri planına göre üçer tekerrürlü olarak düzenlenmiştir. Deneme alanında 0-10 cm ve 10-20 cm derinliklerde elde edilen nem içerikleri sırasıyla % 14 ve % 19, hacimsel kütle değerleri ise sırasıyla 1,16 ve 1,21 g/cm 3 olarak bulunmuştur. Çalışma derinliklerindeki toprak sıkışıklık seviyesinin bitki kök gelişimi için eşik değer olan 2 MPa ile eşdeğer olduğu belirlenmiştir. Yapılan istatistiksel değerlendirmeler, farklı uç demiri tiplerinin, aşınma oranlarının ve çalışma hızlarının çeki kuvveti üzerindeki etkisinin istatistiksel olarak (p<0,01) önemli olduğunu göstermiştir. Buna göre temas alanının azalmasından dolayı çeki kuvveti değerinin aşınma oranı ile ters orantılı, ilerleme hızı ile doğru orantılı olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca aşınma arttıkça aletin toprağa yeterince batmadığı ve düzgün bir çalışma derinliği elde edilemediği belirlenmiştir.

Bu çalışmanın amacı; toprak nem içeriği ve toprak sıkışıklığı değişimini hasat sonrası dönem ve anız yakmadan sonra, zaman ve derinliğe bağlı olarak belirlemektir. Bu amaçla, 20x20 m ölçülerinde 25 parselden oluşan bir deneme alanında hasat ile ikinci ürün için toprak işlemeye kadar geçen 11 gün süresince her gün ölçümler yapılmıştır. Penetrasyon direnci, 30 cm derinliğe kadar 3.5 cm aralıkla belirlenmiş, nem içeriği ölçümleri ise 0-10, 10-20 ve 20-30 cm derinlikler için yapılmıştır. Anız 5. günde yakılmış, aynı gün anız yakmadan önce ve anız yakıldıktan hemen sonra olmak üzere iki kez örnek alınmıştır. Birinci ürün hasadı sonrası, 0-10, 10-20 ve 20-30 cm derinlikler için ortalama nem içeriği sırasıyla % 18, % 18.1 ve % 21.9 iken 11. günde sırasıyla % 6.9, % 20.3 ve % 19.9 bulunmuştur. Bu derinliklerde ortalama penetrasyon direnci birinci günde sırasıyla 0.7, 1.5 ve 1.8 MPa iken 11. günde 1.0, 2.0 ve 2.7 MPa olmuştur. Eşli t-testi sonuçlarına göre, her üç derinlikte 1. gün ve 11. gün arasında ortalama nem içerikleri ve penetrasyon direnci değerleri %1 önem seviyesinde farklı bulunmuştur. Ancak anız yakma öncesi ve sonrasında ortalama nem içeriğinde sadece 20-30 cm derinlikte % 5 önem seviyesinde, ortalama penetrasyon direncinde ise 10-20 ve 20-30 cm derinliklerde % 1 önem seviyesinde farklı olduğu görülmüştür. Buna göre, anız yakma, üst katmanlarda ortalama nem içeriğini etkilememiştir. Yanma sonucu üst katmanda buharlaşmayla kaybolan nem, alt katmanlardan nemin yukarıya hareketi sonucu değişmemiş, nem kaybı sadece 24 saat için 0-10 cm derinlikte durmuş, takip eden günlerde aynı oranda azalmaya devam etmiştir. Topraktaki nem kaybı, anız yakmadan ziyade zamana bağlı olarak değişmiş ve topraktaki nem kaybına bağlı olarak penetrasyon direnci artmıştır.

Nowadays the energy issue in agricultural production is being aggravated. One of the most energy-intensive production stages is drying. Many companies are looking towards highly efficient heating solutions which can be applied with established renewable technologies instead of fossil fuels. One of the basic problems in seed maize drying firm is the reduction of energy demand for hot air supply to drying room heating. In this study, in order to use the LPG for seed maize drying, the possibilities of using solar wall application were examined. The results show that hot air supply with this method is applicable. It is estimated that daytime drying energy savings varies between 33.8-82.2% in August, 27.7-67.2% in September.

Yenilenebilir enerji kaynaklarından biri olan güneş enerjisinin kullanımına dayalı tesislerin ya da uygulamaların yapımına geçmeden önce bölgeye ait güneş ışınım şiddeti ve güneşlenme sürelerinin ölçümü hatalı yatırımların önüne geçilmesi adına büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, ülkemizde en yüksek güneş enerjisi potansiyeline sahip iki bölgesinin (Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi) sınır şehirlerinden birisi olan Kahramanmaraş ilinin merkez ve ilçelerinin ölçüm istasyonlarında piranometre ile toplanan veriler ışığında güneş enerjisi potansiyeli belirlenmiştir. Çalışma sonunda, Kahramanmaraş ilinin yıllık toplam 2918 saat güneşlenme süresine ve 1608 kWh m-2 ışınım şiddetine sahip olduğu belirlenmiştir. İlçeler arasında yıllık en fazla güneşlenme süresi Pazarcık'ta, en yüksek ışınım şiddeti ise Nurhak'ta gerçekleşmiştir. Kahramanmaraş ilindeki yüksek güneş enerjisi potansiyelinin sıcak su elde edilmesi haricinde yeterince kullanılmadığı gözlemlenmiştir.

Tarımsal üretimde, mekanizasyon girdisi üretim verimliliği üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Bu nedenle işletmelerin makine parkı ve işletilmesi bilimsel esaslara dayalı olarak yapılmalıdır. Ulusal ölçekli planlamalar için tarımsal mekanizasyon düzeyi göstergelerinin mevcut verilerle değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada; TUIK verileri kullanılarak, 2008-2013 yıllarında Türkiye'nin Tarım Bölgeleri bazında ve genelinde tarımsal mekanizasyon düzeyi gösterge değerleri (kW ha-1 , traktör 1000 ha-1 , ha traktör-1 , alet/makine traktör-1 , kW) belirlenmiş, yersel değişim haritaları oluşturulmuş ve değerlendirilmiştir. Türkiye'nin tarımsal mekanizasyon düzeyi, hem genel hem de bölgelere göre, ele alınan yıllar itibariyle genel olarak artmıştır. kW ha-1 gösterge değeri; en yüksek Marmara (6.91) en düşük Doğu Karadeniz Bölgesinde (0.35) belirlenmiştir. Türkiye'nin genel ortalaması ise 1.98-2.37 kW ha-1 olarak saptanmıştır. Traktör 1000 ha-1 gösterge değeri; en yüksek Marmara Bölgesinde (91.69), en düşük Doğu Karadeniz Bölgesinde (11.12) belirlenmiştir. Türkiye genel ortalaması ise 44.02-52.23 traktör 1000 ha-1 olarak saptanmıştır. ha traktör-1 gösterge değeri; Marmara bölgesinde 10.9, Doğu Karadeniz Bölgesinde 54, Türkiye genelinde ise ortalama 19.15 olarak belirlenmiştir. Alet/makina traktör-1 gösterge değerleri, en yüksek Doğu Karadeniz Bölgesinde (28.66), en düşük Batı Karadeniz Bölgesinde (5.55) olarak saptanmıştır. Türkiye genelinde ise 7.22-7.68 alet/makina traktör-1 değerleri belirlenmiştir. kW gösterge değeri; en yüksek Marmara Bölgesinde (74-75 kW), en düşük Doğu Karadeniz Bölgesinde (23-32 kW) belirlenmiştir. Türkiye genelinde ise 44-45 kW olarak saptanmıştır. 2008-2013 yılı verilerine göre, Türkiye'nin mekanizasyon düzeyinin istenilen ölçüde olmadığı görülmektedir. Tarımsal mekanizasyon seviyesinin iyileştirilebilmesi için bölgelerimize uygun tarımsal mekanizasyon planlamalarının yapılması, ortak makine parklarının oluşturulması ve ayrıca işletmelerin küçük işletmeler halinde oluşmasını önleyecek gerekli kanuni düzenlemelerin yapılması gereklidir. Anahtar Kelimeler: Tarımsal mekanizasyon düzeyi, yersel haritalama, Türkiye tarım bölgeleri Development of Spatial Maps and Evaluation of the Agricultural Mechanization Level of the Turkish Agricultural Regions ABSTRACT: In agricultural production, mechanization has a significant effect on the efficiency of output. To this respect, the equipment pools of farms and their management need to be established in accordance with scientific principles. Agricultural mechanization level indicators on a national scale scheduling must be evaluated with the present data. In this study, using data from TUIK (Turkish Statistical Institute) for the years 2008-2013, indicators of agricultural mechanization level (kW ha-1 , tractors 1000 ha-1 , ha tractor-1 , equipment-machine tractor-1 , kW) have been summarized for the Turkish Agricultural Regions and for the country as a whole. Spatial maps of change have been established and evaluated. In the considered years, the agricultural mechanization level of Turkey has risen by and large both throughout and in the regions of the country. The tractor power per unit of cultivated land was highest in Marmara Region (6.91 kW ha-1) and lowest in the Eastern Black Sea Region (0.35 kW ha-1). Across years, the average figure in Turkey was 1.98-2.37 kW ha-1. The highest and lowest values for number of tractors per unit of 1000 ha cultivated land were respectively in the Marmara Region with 91.69 tractors 1000 ha-1 and in the Eastern Black Sea Region with 11.12 tractors 1000 ha-1. The overall average figure in Turkey is also 44.02-52.23 tractors 1000 ha-1. The amount of cultivated land per tractor was 10.9 ha tractor-1 in the Marmara Region, 54 ha tractor-1 in the Black Sea Region and 19.15 ha tractor-1 across Turkey. The quantity of equipment per each tractor (equipmentmachine tractor-1) ranked the highest in the Eastern Black Sea Region (28.66) and the lowest in the Western Black Sea Region (5.55). Across years, the overall average figure for Turkey was 7.22-7.68 equipment-machine tractor-1. The highest value of mean tractor power was in the Marmara Region (74-75 kW) and the lowest in the Eastern Black Sea Region (23-32 kW). Across years, the overall average figure for Turkey was 44-45 kW. It can be clearly seen that the agricultural mechanization level of Turkey was not at a desired level according to the data from TUIK for the years 2008-2013. The planning of appropriate agricultural mechanization, the creation of multi-farm use of machinery and limiting decreases in farm size are required to increase the the agricultural mechanization level of Turkey.

Kahramanmaraş ili ilçeler bazında değerlendirildiğinde; birim alana düşen traktör gücü bakımından en yüksek değere 2.97 kW/ha ile Andırın, en düşük değere ise 0.76 kW/ha ile Göksun ilçesi sahiptir. 1000 ha alana düşen traktör sayısı bakımından 79.49 traktör/1000 ha ile Çağlayancerit en yüksek, 22.37 traktör/1000 ha ile Göksun ilçesi en düşük değerlere sahiptirler. Traktör başına düşen tarım alanı bakımından en düşük değere 12.58 ha/traktör ile Çağlayancerit ve en yüksek değere 44.70 ha/traktör ile Göksun ilçesi sahiptirler. Traktör başına düşen alet-makina sayısı (alet-makine/traktör) dikkate alındığında en yüksek değere 6.45 alet-makine/traktör ile Pazarcık, en düşük değere ise 2.55 alet-makine/traktör ile Çağlayancerit ilçesi sahiptir. Anahtar kelimeler: Tarımsal mekanizasyon düzeyi, yersel haritalama, Kahramanmaraş The Mapping and Evaluating of Agricultural Mechanization Level of Kahramanmaras ABSTRACT: In this study, using data from TUIK (Turkish Statistical Institute) for the years 2008-2013, indicators of agricultural mechanization level (kW/ha, tractors/1000 ha, ha/tractor, equipment-machine/tractor, kW) have been summarized for the Kahramanmaraş province and its districts as a whole. Spatial maps and groups of change have been established and evaluated. Total tractor numbers and the mean tractor power for Kahramanmaraş were

Conventional tillage (CT), a commercial direct planter (DP1), and a modified direct planter (DP2) were used in this study to determine the performance of DP2 compared to CT and DP1 in second crop maize after winter wheat. Experiments were conducted with six replications through complete randomized block design. Average seed spacing was about 18 cm and the quality of feed index was about 90% in all methods. Multiple index was the smallest (0.56%) in CT, suggesting best horizontal seed distribution whereas DP1 had the highest rate (3.89%). Variation about the mean seed spacing was less than the upper limit of 29% in precision in spacing in all cases. The adjusted seeding depth was 6.0 cm in CT (5.99 cm) with the best placement and the poorest placement was found in DP2 (2.90 cm). Seed depth distribution was different in the three cases (P<0.01). Planting method did not have a significant effect on emergence rate and yield. Although the performance of the modified direct planter is very encouraging, the modified direct planter should probably be improved further so that higher down forces can be applied to maintain the set value of seeding depth for seeding in hard soil conditions.

Bu çalışmada antepfıstığı bahçelerinde toprak işleme uygulamasının verim ve yabancı otlanma üzerindeki etkileri ve ekonomik analiz değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırma 2006-2008 yıllarında Antepfıstığı Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü'ne bağlı Fıstıklık işletmesinde yürütülmüştür. Toprak işleme uygulamalarının verim ve yabancı ot yoğunluğu üzerindeki etkisinin istatistiksel olarak önemli olmadığı görülmüştür. Bununla birlikte yabancı ot kaplama alanlarının uygulamalar arasında %5 önem seviyesinde istatistiksel olarak farklı olduğu, buna göre T1 ve T2 uygulamalarında yabancı otların daha az gelişme olanağı bulduğu görülmüştür. Ekonomik analiz her uygulamaya ait gelir/gider oranı dikkate alınarak yapılmıştır. Bunun sonucunda en düşük ve en yüksek gelir/gider oranı sırası ile 1.89 ve 2.70 ile T3 ve T1 uygulamalarında elde edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Antepfıstığı, yabancı ot yoğunluğu, toprak işleme, verim The Effects of the Tillage Methods on the Weed Density and Yield in the Pistachio Orchards ABSTRACT: The purposes of this study were to evaluate the effect of the tillage on the yield, weed density and economical analyzes of methods in the Pistachio Orchards. The field experiments were conducted between 2006-2008 years on an orchard at Pistachio Research Institute. The yield and weed density were not significantly impacted by tillage treatments. However, tillage had a significant effect on the weed spread (p < 0.05), and it was seen that the weed spread at the T1 and T2 treatments had a less opportunity for growth. The economic analysis of each application was made by using the revenue / expense ratio. As a result of this economic analysis, the lowest and highest values were obtained 1.89 and 2.70 at T3 and T1 applications respectively.

Corn (Zea mays L.) silage and soybean [Glycine max (L.) Merr.] rotations in the US Upper Midwest leave minimal amounts of surface residues, which can contribute to soil degradation, increased surface runoff, and reduced water quality. Planting cover crops after harvest can reduce these concerns, but their effectiveness in reducing nutrient losses in surface runoff shortly after fall planting and fertilization has not been thoroughly investigated. Therefore, we applied 65 mm of simulated rainfall in 60 min to five replicate, 1.5 by 3.0 m, field plots in a no-till, corn silage-soybean rotation into which a rye (Secale cereale L.) cover crop was planted for 14 consecutive years and to five replicate plots with no cover crop history. Natural slope of the plots ranged from 0.1 to 2.7%. The study was conducted in October 2014, about one month after corn silage harvest and rye planting and ∼1 h after broadcast application of monoammonium phosphate and potassium chloride fertilizers. The living rye cover crop significantly (P ≤ 0.05) delayed surface runoff by 5.7 min and decreased total runoff by 65% compared to plots with no cover crop. This resulted in a significant 68% reduction in sediment loss and even greater significant reductions in fertilizer nutrient losses (i.e., NH 4-N-86%; total P-83%; total dissolved P-84%; K-91%). Earthworm population and biomass, measured using electrical extraction shortly after the rainfall simulations, were 1.2 and 1.4 times greater in cover crop plots than in no cover plots and 3.2 and 2.5 times greater the following spring. Our results suggested that a living cover crop and their long-term usage can contribute to improvements in soil structure and increased earthworm populations that can substantially reduce sediment and nutrient losses in surface runoff due to a severe storm shortly after post-harvest broadcast application of fertilizer. 2013). When combined with no-till crop production practices, P losses are believed to be exacerbated by lack of incorporation and near-surface nutrient stratification. Likewise, for practical and logistical reasons (e.g., lower cost, greater labor availability, better soil conditions) fall application of P and potassium (K) fertilizer is also common in Iowa and throughout the US Midwest (Sawyer and Mallarino, 2009). These investigators argued, however, that fall application can be environmental advantageous compared to spring application because of a lower probability of large, runoff-inducing, rainfalls shortly after application. Studies by this research group have demonstrated that even a short (10-16 day) delay in runoff-producing rainfalls can dramatically reduce risk of P losses associated with surface-applied manures (Allen and Mallarino, 2008; Kaiser et al., 2009; Ruiz Diaz et al., 2010). They also noted that tilling to incorporate manure or fertilizer can reduce dissolved P and N losses, but increases risk of erosion and loss of sediment-bound P. Similarly, Gildow et al. (2016) questioned recommendations that discourage fall

Bu çalışmada özgün olarak tasarlanan ve imalatı yapılan bir mobil güneş pili sulama makinasının arazi koşullarında performansı belirlenmeye çalışılmıştır. Sulama sistemi 32 adet güneş paneli (170W'lık), 6 adet pompa başlığı (0-70 ton/h ve 0-170m dikey) 1 adet DC motor ve sürücüsünden oluşmaktadır. Sulama sisteminin tüm bileşenleri bir taşıyıcı aksam üzerine yerleştirilmiş olup, istenilen araziye transferi kolaylıkla sağlanabilmektedir. Sistemde bulunan PV paneller (güneş pilleri) güneşi 2 eksende otomatik takip edebilmektedir. Mobil sistem ile arazide gerçekleştirilen denemelerden alınan sonuçlar, sistemin teknik ve ekonomik yönden önemli avantajlara sahip olduğunu göstermektedir.

Bu arastirmada Bursa ili Karacabey ilcesinde bulunan iki tohumluk misir kurutma tesisinin yapisal durumu incelenmis ve karsilastirilmasi amaclanmistir. Bu kapsamda; A ve B tesislerinin doldurma kapaklari, kurutma odasi duvarlari, bosaltma kapaklari ve kurutma binasi giris kapilarindaki termografik goruntulerin elde edilmesinde termal kamera kullanilmistir. Kurutma binalarinin gerekli yalitim malzemeleri ile donatilmamis olmasi ve her iki tesisinde farkli noktalarda yasadiklari isi kacaklari nedeniyle kurutma odasinda ihtiyac duyulan isi seviyesine ulasabilmek icin daha fazla enerji tuketildigi tespit edilmistir. Tesislerdeki yapisal sorunlarin giderilmesi halinde harcanan yakit miktarinda dususler meydana gelebilecegi ongorulmektedir.

Bu çalışmada özgün olarak tasarlanan ve imalatı yapılan bir mobil güneş pili sulama makinasının arazi koşullarında performansı belirlenmeye çalışılmıştır. Sulama sistemi 32 adet güneş paneli (170W'lık), 6 adet pompa başlığı (0-70 ton/h ve 0-170m dikey) 1 adet DC motor ve sürücüsünden oluşmaktadır. Sulama sisteminin tüm bileşenleri bir taşıyıcı aksam üzerine yerleştirilmiş olup, istenilen araziye transferi kolaylıkla sağlanabilmektedir. Sistemde bulunan PV paneller (güneş pilleri) güneşi 2 eksende otomatik takip edebilmektedir. Mobil sistem ile arazide gerçekleştirilen denemelerden alınan sonuçlar, sistemin teknik ve ekonomik yönden önemli avantajlara sahip olduğunu göstermektedir.

Yenilenebilir enerji kaynaklarından biri olan güneş enerjisinin kullanımına dayalı tesislerin ya da uygulamaların yapımına geçmeden önce bölgeye ait güneş ışınım şiddeti ve güneşlenme sürelerinin ölçümü hatalı yatırımların önüne geçilmesi adına büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, ülkemizde en yüksek güneş enerjisi potansiyeline sahip iki bölgesinin (Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi) sınır şehirlerinden birisi olan Kahramanmaraş ilinin merkez ve ilçelerinin ölçüm istasyonlarında piranometre ile toplanan veriler ışığında güneş enerjisi potansiyeli belirlenmiştir. Çalışma sonunda, Kahramanmaraş ilinin yıllık toplam 2918 saat güneşlenme süresine ve 1608 kWh m-2 ışınım şiddetine sahip olduğu belirlenmiştir. İlçeler arasında yıllık en fazla güneşlenme süresi Pazarcık'ta, en yüksek ışınım şiddeti ise Nurhak'ta gerçekleşmiştir. Kahramanmaraş ilindeki yüksek güneş enerjisi potansiyelinin sıcak su elde edilmesi haricinde yeterince kullanılmadığı gözlemlenmiştir.

Variation in spring emergence periodicity (both before and after crop seeding) of summer annual weeds is a potentially exploitable attribute that may be applied to weed management in canola. Tillage intensity, which is decreasing in the Great Plains of North America, may influence emergence periodicity of summer annual weeds. Emergence periodicity of common lambsquarters, field pennycress, green foxtail, redroot pigweed, wild buckwheat, wild mustard, and wild oat were monitored during the spring of 2000 in 17 producers&#39; canola fields across southern Manitoba, Canada. The fields represented a region of approximately 2 million ha and included a broad range of soil types, agronomic practices, environmental conditions, and seedbank distributions. Fields were grouped into one of two broad tillage classifications (conventional or conservation). For most species, except redroot pigweed and wild mustard, conservation tillage promoted earlier emergence than conventional tillage in terms ...

Drought is a frequent and periodical climatic phenomenon.  The Standardized Precipitation Index (SPI) is a powerful flexible and simple to calculate. The SPI calculation for any area is based on the long records of precipitation data; the annual precipitation data of 22 meteorological stations in Duhok province for the time period 1992-2014 were used as input for the SPI calculation to apply the drought analysis. In 1999, Duhok province suffered from conditions of extreme drought, the highest recorded SPI value was (-2.617) in Mangesh station. Faced severe drought spells in the periods of 1995, 1998, 2001, 2007, 2008 and 2010, during the study period recorded two meteorological drought cycles, the first cycle in 1995 to 2001, and the second cycle in 2007 to 2012.  Major parts of Duhok province are drought prone areas, some of them that are currently suffering drought as Duhok, Semel, Zakho, Akre, Batel, Batifa, Bardarash, Derkar, Deralok, Dinarta, Qesrok, Siyaretika, Baadre, Gerdasin and Shekhan areas, others areas are considered to be threatened by drought.

Tomatoes were grown in a plastic greenhouse under 2 irrigation programmes and four N-fertiliser concentrations (0,
100, 150 and 200 mg N l-1) of irrigation water. P and K concentrations were kept constant at 30 and 200 mg l-1, respectively, for
all N treatments. A drip irrigation system with single laterals centred between the plant rows, spaced 50 cm apart was used for
irrigation as well as for feeding fertiliser solution (i.e. fertigation) during the experiment. Tensiometers, installed in 3 replicates at
45 cm soil depth and centred mid-way between 2 plants in rows, were used for irrigation scheduling. Two irrigation programmes,
controlled through continuous monitoring of root-zone soil-water tension, were used as irrigation treatments. In one of the
treatments, irrigation scheduling was based on a maximum soil-water tension of 50 kPa during the entire season. In the second
treatment, soil-water tension to initiate irrigation was initially high (70 kPa), until fruit stetting, and it fell down to 50 kPa, later in
the season. 15N labelled urea was used in one of the N-concentration treatments (150 mg N l-1) to estimate tomato N-fertiliser
recovery. The results showed that tomato yield was not influenced significantly by irrigation treatments, although the irrigation
treatment of low soil-water tension (£ 50 kPa), maintained throughout the season, gave higher yield. Exposing tomatoes to high
soil water stress during the early growth stage, first 70 kPa then dropping to 50 kPa, promotes proportionally higher uptake of
soil N, and thus reduces the recovery of applied N-fertiliser. However, when low soil water tension (£50 kPa) was maintained
throughout the season, N-fertiliser recovery was 22.4% higher compared with when high soil water-tension prevailed until mid
season. As for the effects of N concentration of the feeding solution, tomatoes showed a statistically significant (P £ 0.05) fruityield
response to varying N concentrations. The feeding-solution-N concentration giving the highest tomato fruit yield was about
120 mg N l-1 as estimated using a N-concentration yield-response function.

The main objective of this study was calibration and testing ability of time domain reflectrometry (TDR) to determine soil water content for different soil types. Experimental data were collected in a corn (Zea mays L.) field, Wiggins, Colorado during the 2002 growing season. The field was the northwest half of a commercial center pivot irrigated cornfield (47 ha); corn was planted using 0.76 m row spacing. A center pivot irrigation system provided the approximately same amount of water (74 cm) to whole field. Hence, yield values were occurred different in various soil types. Using TDR and gravimetric method, volumetric water content (VWC) was determined for 15 selected study sites. These sites were selected based on electrical conductivity (EC) maps. TDR probes were installed 30 and 70 cm depth for each site. Calibration methods of TDR readings were investigated and the best method was found gravimetric method in this study. Determined VWC values were statistically analyzed by using yield and soil texture of cornfield. VWC had a strong positive correlation with the yield at 0.004 and higher level of alpha. Also, the strong negative correlation was occurred between VWC and soil texture at every level of alpha in this study. In conclusion, TDR had become an accepted method of measuring soil water content, resulting in accurate and reliable in this study. Tarımsal Su Yönetiminde TDR Kullanımı ÖZET: Bu çalışmanın ana amacı TDR'ın kalibrasyonunun yapılması ve farklı toprak bünyeleri için toprak su içeriğininin ölçülmesinde test edilmesidir. Araştırma verileri, Wiggins, Colorado'da 2002 yılı yetişme döneminde bir mısır (Zea mays L.) tarlasından toplanmıştır. Deneme alanı Center Pivot'la sulanmış bir mısır tarlasının (47 ha) kuzeybatı yarısından oluşmaktadır. Mısır 0,76 m sıra aralığıyla ekilmiştir. Center Pivot sulama sistemi bütün tarlaya yaklaşık olarak aynı su miktarını (74 cm) sağlamıştır. Bu nedenle, değişik toprak bünyeleri içerisinde farklı verim değerleri oluşmuştur. TDR ve toprak örneği alma yöntemi kullanarak, seçilmiş 15 çalışma noktası için hacimsel su içeriği değerleri saptanmıştır. Bu veri alma noktaları elektiriksel iletkenlik haritaları esas alınarak seçilmiştir. Her bir nokta için TDR çubukları 30 ve 70 cm derinliğinde yerleştirilmiştir. TDR okumalarının kalibrasyon yöntemleri araştırılmış ve bu çalışmada en iyi yöntemin toprak örneği almak yöntemi olduğu bulunmuştur. Saptanan hacimsel su içeriği değerleri, mısır tarlasının toprak bünyesi ve verimi kullanılarak istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Hacimsel su içeriğinin 0,004 ve alfanın daha yüksek düzeylerinde verimle güçlü bir pozitif ilişkisi ortaya çıkmıştır. Ayrıca, bu çalışmada, her alfa düzeyinde hacimsel su içeriği ve toprak bünyesi arasında güçlü bir negatif ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak bu çalışmada, TDR aletinin kullanımının güvenilir ve doğru sonuçlar vermesi nedeni ile toprak su içeriğinin ölçülmesinde kabul edilen bir yöntem olduğu ortaya çıkmıştır. Anahtar kelimeler: TDR, hacimsel su içeriği, toprak neminin analizi