Papers by Nikos Theodosiou
Ο κινηματογράφος σε μια τάξη Φρενέ δεν έχει να κάνει τίποτα με την «οπτικοακουστική παιδεία» που... more Ο κινηματογράφος σε μια τάξη Φρενέ δεν έχει να κάνει τίποτα με την «οπτικοακουστική παιδεία» που «παίζει» πολύ στις μέρες μας ως αναγκαίο συμπλήρωμα σε μια σύγχρονη παιδεία καθώς τα «μέσα» παίζουν ουσιαστικό και ενίοτε καθοριστικό στη ζωή μας. Κι αυτό γιατί η αφετηρία και το περιεχόμενο, είναι διαφορετικά.
Ο πρώτος έλληνας επαγγελματίας ηθοποιός του κινηματόγραφου Μια μικρή πληροφορία άρκεσε για να ανα... more Ο πρώτος έλληνας επαγγελματίας ηθοποιός του κινηματόγραφου Μια μικρή πληροφορία άρκεσε για να ανακαλύψουμε τον πρώτο έλληνα επαγγελματία ηθοποιό του κινηματογράφου με λαμπρή καριέρα στο Χόλυγουντ στις αρχές του 20ου αιώνα. Εντελώς άγνωστο μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τον Δημήτριο Ιωάννου Μήτσουρα.
(έρευνα για μελλοντικό ντοκιμαντέρ – Νίκος Θεοδοσίου) Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ο Κόσμος κατ... more (έρευνα για μελλοντικό ντοκιμαντέρ – Νίκος Θεοδοσίου) Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ο Κόσμος κατ εμέ» ο Ροβήρος Μανθούλης καταγράφει ένα περιστατικό που μάλλον πέρασε απαρατήρητο. Ένα επεισόδιο ενός μηδέποτε ομολογημένου πολέμου εναντίον της Λαϊκής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Αλβανίας στον οποίο συμμετείχε η Ελλάδα.
Κρατικοί φορείς, "ειδικοί" και εκκλησία ξιφουλκούν κατά του κινηματογράφου. (1919-1974)
Ένα ποίημα, ένα μπλοκ, κομμάτια δυο από μια λόγχη, στην καρδιά, ένας αντάρτης νεκρός. Μια μεραρχί... more Ένα ποίημα, ένα μπλοκ, κομμάτια δυο από μια λόγχη, στην καρδιά, ένας αντάρτης νεκρός. Μια μεραρχία νεκρή.
Για τους νεώτερους η λέξη "Δεκεμβριανά" παραπέμπει στο Δεκέμβρη του 2008 και τις ταραχές που ακολ... more Για τους νεώτερους η λέξη "Δεκεμβριανά" παραπέμπει στο Δεκέμβρη του 2008 και τις ταραχές που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από ένοπλους αστυνομικούς. Μέχρι τότε "Δεκεμβριανά" ήταν οι ταραγμένες μέρες του Δεκέμβρη του 1944. Τις μέρες των ένοπλων συγκρούσεων στους δρόμους της Αθήνας. Τις μέρες που, όπως ήταν φυσικό, κανένας κινηματογράφος δεν λειτουργούσε αλλά ένας συνδέθηκε τραγικά μαζί τους: Ο "Φοίβος" στο Περιστέρι.
δημοσιεύτηκε στο κινηματογραφικό πόρταλ Sevenart) Παρίσι, Ιανουάριος 2013.
Η αποτίμηση του κινηματογραφικού έργου του Ροβήρου Μανθούλη δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ... more Η αποτίμηση του κινηματογραφικού έργου του Ροβήρου Μανθούλη δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μιας σύντομης ομιλίας, ακόμη κι ενός άρθρου. Δεν είναι μόνο ο όγκος του έργου (περίπου 120 ταινίες) αλλά και η ποιότητα. Μια ποιότητα που σπάνια συναντάς με τόση «συνέπεια» σε ένα εκτενές και πολύμορφο έργο και οπωσδήποτε χρήζει ιδιαίτερης μελέτης.
ου 1930, πέντε µέρες δηλαδή πριν από την πρεµιέρα του Ονείρου του γλύπτου χιλίων Ελληνοαµερικανών... more ου 1930, πέντε µέρες δηλαδή πριν από την πρεµιέρα του Ονείρου του γλύπτου χιλίων Ελληνοαµερικανών της οργάνωσης ΑΧΕΠΑ. Το θέµα απασχόλησε για µέρες τα πρωτοσέλιδα των εφηµερίδων. Οι Ελληνοαµερικανοί, που ήρθαν στην Ελλάδα για να «ψωνίσουν» νύφες, προκάλεσαν µεγάλη ταραχή, και όχι µόνο στον γυναικείο πληθυσµό που έβλεπε «γαµπρούς και δολάρια». Το κλίµα, λοιπόν, ήταν κατάλληλο για την προβολή µιας ταινίας µε πρωταγωνιστή τον πασίγνωστο στην Αµερική ως ηθοποιό, βέβαια Λου Τέλεγκεν, για τον οποίο µάλιστα κυκλοφορούσε η φήµη ότι είχε ελληνικές ρίζες.
Αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ στην οδό Βουκουρεστίου, σίγουρα ξεπερνά τα όρια εφευρετικότητας ο... more Αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ στην οδό Βουκουρεστίου, σίγουρα ξεπερνά τα όρια εφευρετικότητας οποιουδήποτε ταλαντούχου σεναριογράφου. Αδυνατεί να το συλλάβει ανθρώπου νους, όπως θα έλεγε ένας µαθητευόµενος λογοτέχνης. Τι κάνουµε τότε; Καταφεύγουµε στη στενή-στεγνή δηµοσιογραφική περιγραφή: Αλλά τι ήταν αυτό;... χιλιάδες ανθρώπων -δεν είνε υπερβολή -είχαν πολιορκήσει την είσοδο του "Παλλάς", είχαν κατακλύσει την οδό Βουκουρεστίου και χωρίς εισιτήριο, χωρίς τάξι, χωρίς καµία υποµονή, εννούσαν να ξεχυθούν στο θέατρο και να το καταλάβουν µε το "έτσι θέλω"! Τέσσερις πέντε, δέκα αστυφύλακες που ήταν εκεί για την τάξι παρεσύρθησαν απ' το ποτάµι του κόσµου, ανετράπησαν µαζί µε το πλέγµα της πόρτας και δεν µπόρεσαν να συγκρατήσουν κανένα. Έτσι περί τας δέκα πλέον το βράδυ, αφού παρεβιάσθησαν οι πόρτες, αφού έσπασαν τζάµια, εξυλίσθησαν άνθρωποι, ελιποθύµησαν κυρίες, εξεζουµίσθηκαν παιδιά, πατείς µε πατώσε, χώθηκε η µισή Αθήνα στην αίθουσα του νέου κινηµατοθεάτρου. Το αδιαχώρητον κατεργήθη και όλος ο ανθρώπινος χείµαρος που εστοιβάζετο στην οδό Βουκουρεστίου διοχετεύθη εις τα καθίσµατα του "Παλλάς". Το τι έγινε κατά την διοχέτευσιν είνε απερίγραπτον. Άκουγε κανείς άγριες φωνές, σπαρακτικές επικλήσεις, βλαστήµιες, µαγκουριές, καρπαζιές, ξεσκίσµατα φουστανιών, τραβήγµατα µαλλιών, θρήνον και υδυρµόν! Θα περίµενε κάποιος ότι όλα αυτά έγιναν για χάρη ενός µεγάλου αστέρα του Χόλιγουντ ο οποίος, σε κάποια από τις επίγειες διαδροµές του, έφθασε και στην πολύπαθη Αθήνα, ή έστω για κάποιον αντίστοιχο αστέρα της µουσικής σκηνής, από αυτούς που έχουν τη χάρη να συνεγείρουν, µέχρι παροξυσµού, τα πλήθη. Όχι. Στην οδό Βουκουρεστίου συνέβαινε κάτι πολύ πιο απλό: τα εγκαίνια του κινηµατογράφου «Παλλάς»! Κι ήταν ηµέρα γιορτινή, 28η Οκτωβρίου του 1932. Και µπορεί αυτό το συµβάν να φαντάζει ακραίο στις
Όταν 87 χρόνια πριν, στην παραλία της Θεσσαλονίκης, εμφανίστηκε ο πιο πρωτότυπος θερινός κινηματο... more Όταν 87 χρόνια πριν, στην παραλία της Θεσσαλονίκης, εμφανίστηκε ο πιο πρωτότυπος θερινός κινηματογράφος στον κόσμο, ο πρώτος πλωτός, ούτε τους περαστικούς παραξένεψε, ούτε πρωτοσέλιδο έγινε. Πέρασε στα ψιλά κι αργότερα ξεχάστηκε. Έσβησε ακόμη και τ όνομά του! Απ την άλλη, μια εφήμερη σύγχρονη απομίμησή του στο κινηματογραφικό φεστιβάλ «Film on the Rocks» στην Ταϊλάνδη (Απρίλης 2012), έγινε είδηση μεγάλη. «Πρόκειται για τον πρώτο πλωτό κινηματογράφο», έγραψαν όλοι, ακόμη και στην Ελλάδα. Ταλαίπωρη Ιστορία! Η εμφάνιση του «Κουρσάλ» το 1925, αυτό ήταν το όνομά του θεσσαλονικιώτικου πλωτού κινηματογράφου, δεν εντυπωσίασε κανέναν γιατί ήταν απλά ένας νεωτερισμός ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Σε μια εποχή που αντάριαζε. Σε μια πόλη που άλλαζε βίαια τη κοινωνική της σύνθεση, υποδεχόμενη χιλιάδες έλληνες μικρασιάτες πρόσφυγες, διώχνοντας αντίστοιχα τους τούρκους και εβραίους ντονμέδες πολίτες της. Ανταλλαγή πληθυσμών, το ονόμασαν.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΜΟΤΕΡ, που εκδίδει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αριθ. Τεύχους 05... more Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΜΟΤΕΡ, που εκδίδει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αριθ. Τεύχους 05, Μάιος-Ιούνιος 2007. Αναδημοσιεύτηκε στον δικτυακό τόπο Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι οι πρώτες κινηματογραφικές λήψεις στην Ελλάδα έγιναν το 1906 κατά τη διάρκεια των ενδιάμεσων Ολυμπιακών αγώνων. Πιο πριν δεν υπήρξε τίποτα. Αυτό αναφέρουν όλες οι ιστορίες. Και κάπου εκεί, λένε, αρχίζει η ιστορία του κινηματογράφου στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Γνωστός στην Ελλάδα και στη Γαλλία όχι μόνο για το σημαντικό έργο του πίσω από τις κάμερες και τι... more Γνωστός στην Ελλάδα και στη Γαλλία όχι μόνο για το σημαντικό έργο του πίσω από τις κάμερες και τις κινηματογραφικές μηχανές αλλά και για τις ευαισθησίες του, ο σκηνοθέτης Ροβήρος Μανθούλης ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημα για μια συνέντευξη με θέμα τον κινηματογράφο και τους Έλληνες κινηματογραφιστές στη Γαλλία. Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, με υποδέχτηκε με απλότητα και ευγένεια σε ένα παλιό νεοκλασικό της οδού Ρόδου, στον αριθμό 18, όπου στεγάζεται η έδρα του «Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους». Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, σκηνοθέτης και συγγραφέας, Νίκος Θεοδοσίου, μας είχε φιλόξενα παράσχει τη δυνατότητα για πραγματοποίηση της συνάντησης στο γραφείο του και είχε αποδεχτεί την πρόταση του βασικού συνομιλητή για συμμετοχή στη συζήτηση. Έτσι, ένας ακόμα άνθρωπος του κινηματογράφου και συστηματικός μελετητής της ιστορίας του κατέθεσε τη γνώση του για το θέμα και ταυτόχρονα την εμπειρία του από τα χρόνια της δικτατορίας που έζησε στο Παρίσι.
Ce texte a paru dans le n°32 -2009-de la revue francophone Desmos/Le Lien) En remontant aujourd'h... more Ce texte a paru dans le n°32 -2009-de la revue francophone Desmos/Le Lien) En remontant aujourd'hui Panépistimiou ou Stadiou, les deux artères centrales d'Athènes, on ne voit plus les énormes affiches géantes à l'entrée des cinémas, les files de spectateurs impatients, les limousines rutilantes des hommes politiques et des stars qui venaient aux premières. Les cinémas ont disparu, et à leur place, on a construit des immeubles sans personnalité. Un ou deux seulement ont subsisté pour rappeler la splendeur des cinemas de la ville, dans les années 60, au point qu'on a dit que c'était la capitale la plus «fan de cinéma» de l'univers. Et cela, même l' UNESCO le confirme! Dans une étude de 1964 sur les habitudes cinématographiques dans le monde, on constate que dans toutes les grandes villes, 4 habitants sur 10 vont au cinéma une à deux fois par semaine, alors qu'à Athènes, c'est deux à trois fois.
Uploads
Papers by Nikos Theodosiou