Lito Floraki
She was born and lives in Athens.
She studied Musicology (University of Athens), Ethnomusicology (University of London), Greek Musical Traditions with specialization in Greek traditional violin (University of Macedonia), classical violin (Nakas Conservatory), traditional violin and Eastern music theory (Conservatory of Athens and Athenaeum Conservatory) and Byzantine music (School of the Archbishopric of Athens).
She has worked in the British National Sound Archive (World and Traditional Music Section), in the University of Athens (Music Studies’ Department), in research programs conducted by the Athens Concert Hall - Megaron, and in Secondary Education (currently serving in the Music School of Piraeus).
As a violinist she has collaborated with a large number of musical groups (many Greek traditional bands, David Nachmias’ Orchestra, the Athens Youth Symphony Orchestra, Con Fusion Quartet and Arcobat Trio).
She studied Musicology (University of Athens), Ethnomusicology (University of London), Greek Musical Traditions with specialization in Greek traditional violin (University of Macedonia), classical violin (Nakas Conservatory), traditional violin and Eastern music theory (Conservatory of Athens and Athenaeum Conservatory) and Byzantine music (School of the Archbishopric of Athens).
She has worked in the British National Sound Archive (World and Traditional Music Section), in the University of Athens (Music Studies’ Department), in research programs conducted by the Athens Concert Hall - Megaron, and in Secondary Education (currently serving in the Music School of Piraeus).
As a violinist she has collaborated with a large number of musical groups (many Greek traditional bands, David Nachmias’ Orchestra, the Athens Youth Symphony Orchestra, Con Fusion Quartet and Arcobat Trio).
less
Uploads
Papers by Lito Floraki
Η μελέτη στηρίζεται σε εμπειρικό υλικό που συγκέντρωσα κατά τη διάρκεια επιτόπιας έρευνας, ακολουθώντας τη μεθοδολογία της συμμετοχικής παρατήρησης. Πρόκειται για ένα αποκριάτικο έθιμο, το Γαϊτανάκι της Γραμμενίτσας της Άρτας, που, λίγες μέρες μετά την τέλεσή του στο χωριό τις απόκριες του 2003, μεταφέρθηκε σε σκηνική αναπαράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Η διττή επιτέλεση του εθίμου χαρακτηρίζει πλήρως το φαινόμενο του φολκλορισμού ως διαδικασία απόσπασης και ανα-παράστασης στοιχείων ή μορφών του λαϊκού βίου και πολιτισμού.
Στην προκειμένη περίπτωση αναλύω το τί και όχι το γιατί αυτής της μετάβασης. Πρώτον, εξετάζω το τελεστικό φαινόμενο όπως εκδηλώνεται στις δύο περιστάσεις εντοπίζοντας τα στοιχεία της δράσης που αφορούν στο δίπολο “μοντερνικότητα και παράδοση”, και δεύτερον, διερευνώ τη σχέση των συντελεστών και του κοινού με το χώρο και τις συνθήκες της επιτέλεσης, αλλά και με τον κόσμο και τον ίδιο τους τον εαυτό.
Μέσα από τις νέες συνθήκες επιτέλεσης το τελετουργικό γαϊτανάκι έρχεται σε επαφή με τον κόσμο του θεάματος και του θεάτρου στο χώρο της πόλης και μεταλλάσσεται σε “αναπαράσταση”: οι παλιές μορφές αποκτούν καινούριο νόημα.
Η μελέτη στηρίζεται σε εμπειρικό υλικό που συγκέντρωσα κατά τη διάρκεια επιτόπιας έρευνας, ακολουθώντας τη μεθοδολογία της συμμετοχικής παρατήρησης. Πρόκειται για ένα αποκριάτικο έθιμο, το Γαϊτανάκι της Γραμμενίτσας της Άρτας, που, λίγες μέρες μετά την τέλεσή του στο χωριό τις απόκριες του 2003, μεταφέρθηκε σε σκηνική αναπαράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Η διττή επιτέλεση του εθίμου χαρακτηρίζει πλήρως το φαινόμενο του φολκλορισμού ως διαδικασία απόσπασης και ανα-παράστασης στοιχείων ή μορφών του λαϊκού βίου και πολιτισμού.
Στην προκειμένη περίπτωση αναλύω το τί και όχι το γιατί αυτής της μετάβασης. Πρώτον, εξετάζω το τελεστικό φαινόμενο όπως εκδηλώνεται στις δύο περιστάσεις εντοπίζοντας τα στοιχεία της δράσης που αφορούν στο δίπολο “μοντερνικότητα και παράδοση”, και δεύτερον, διερευνώ τη σχέση των συντελεστών και του κοινού με το χώρο και τις συνθήκες της επιτέλεσης, αλλά και με τον κόσμο και τον ίδιο τους τον εαυτό.
Μέσα από τις νέες συνθήκες επιτέλεσης το τελετουργικό γαϊτανάκι έρχεται σε επαφή με τον κόσμο του θεάματος και του θεάτρου στο χώρο της πόλης και μεταλλάσσεται σε “αναπαράσταση”: οι παλιές μορφές αποκτούν καινούριο νόημα.