Fabulas de Esopo
| Fabulas de Esopo |
|---|
| instantia de: group of literary works[*] |
|
|
|
| Commons: Aesop's Fables |
Fabulas create per le scriptor grec Esopo.
Fabulas de exemplo
[modificar | modificar fonte]Zeus e le serpente
[modificar | modificar fonte]Al nuptias de Zeus, tote le animales apportava presentes. Le serpente, con un rosa in le bucca, montava ascendente usque ille. Quando ille le videva, Zeus exclamava: "Le donos de tote le alteres io les accepta, mais de tu bucca, io vole reciper nihil!" Le fabula monstra que de uno mal, le donos gratuite es abominabile.
Le corvo e le vulpe
[modificar | modificar fonte]
Un corvo habeva prendite un morsello de carne, e deinde ille vadeva a posar se super un arbore.
Un vulpe lo videva. Volente le vulpe prender le carne del corvo, ille veniva fronte al corvo e le vulpe comenciava a elogisar lo, parlante de su belle talia e su presentia; de plus nulle altere ave meritava plus que ille le regalitate, que ille habera sin dubita obtenite, de pauc si ille haberea voce!
Le corvo, pro probar al vulpe que ille habeva un bon voce, lassava cader le carne et ille croaxava con omne su fortias.
Alora le vulpe se precipitava e prendeva le carne :
"Oh corvo", declara ille, "si tu haberea etiam cerebro, il te mancarea nihil pro regnar super le animales!" Iste fabula se applica al imbecilles.
Le leon e le mus
[modificar | modificar fonte]
Un mus curreva supra le corpore de un leon addormite. Le leon se evelia, prende le mus e ille esseva preste a mangiar lo. Mais le mus le supplica de lassar lo libere, le mus le diceva que si le leon lo perdonava le vita, ille lo pagarea de retorno; le leon erumpe in risos e lassa le mus partir. Pauc postea, il arriva que le leon debeva su sclavitude al recognoscentia del mus. De facto le leon esseva capturate per le chassatores que lo habava attachate a un arbore con un corda; tunc ascoltante le gemimentos del leon, le mus veniva e rodeva le corda que lo ligava.
"Non multe tempore retro, tu te habeva burlate de me", diceva le mus, "proque tu non credeva que io soldarea mi debita: vos debe saper que on trova le gratitude usque in le mus!"
Le fabula monstra que in le disgratias, le gente plus potente ha besonio del plus debiles.
Le mustela, Aphrodite e le mus
[modificar | modificar fonte]Un mustela se inamora de un belle e juvene homine e implora a Aphrodite de metamorphosar la in femina. Le dea prende su passion in pietate, e face de illa un belle e incantator puera. Assi le juvene homine esseva seducite a prime vista e la prende pro sposa. Quando illos se reposava sur le lecto nuptial, Aphrodite, curiose de saper si le mustela, cambiante de corpore, habeva etiam prendite altere manieras o costumes, lassa un mus in le medio del habitation: Oblidante su condition, le sposa saltava de su lecto e persequeva le mus per devorar lo. Tunc le dea irate le restabli in su ancian natura.
Assi le homines: illes que ha un mal natura pote cambiar de maniera, sed su natura resta immutabile.
Le pulice e le homine
[modificar | modificar fonte]Olim il habeva un pulice que non lassava alcun reposo a un homine. Un die ille le attrappa e le questiona: "Qui es tu, qui te amusa in mi membros a morder per omne partes?" "Es assi que nos vive", responde le pulice; "perdona me le vita, nam io non pote facer grande mal."
Le homine erumpe in risos: "Tu va morir ora mesmo", le dice ille, "e de mi mano: que le mal sia parve o grande, nos debe extirpar lo sub tote le formas." Le fabula monstra que on non debe haber pietate de ille que face plus o minus le mal.
Le porca e le can
[modificar | modificar fonte]Un porca e un cana se plenava de injurias.
Le porca jura per Aphrodite que si le cana continuava, illa la lacerarea con le dentes.
Le cana replica que sin dubita, illa non sapeva lo que diceva, nam Aphrodite le detestava al puncto de prohibir le accesso de su templo a quicunque ha probate le carne de porco.
"Il non es odio", replica le porca, "il es prevision: illa voleva evitar me de esser sacrificate!"
Le fabula monstra que le bon oratores converte sovente in elogio le insultos de lor adversarios.
Le serpente e le aquila
[modificar | modificar fonte]Un Serpente e un Aquila esseva serrate in combatto mortal. Le Serpente habeva le avantage, se inveloppava circa le grande ave, e esseva preste a strangular le ave, quando un homine de campo curreva a illes, laxava le spiras del Serpente, e liberava le Aquila. Le Serpente se glissava rapidemente foras, ma pro vindicantia ille se cessava a sputar veneno in le corno de biberage del homine.
Habente calor e excitamento del lucta, le rustico esseva presta a haber un bibita fresc ma mortemente del corno quando le Aquila se piccava ex le celo e colpava le corno ex le mano, effundiente le biberage invenenate sur le terra.
"Un bon merita un altere."