Ավեստայի, Ավեստայով ավանդված լեզուն, որը Զրադաշտական կրոնի սուրբ գիրքն է։ Այդ պատճառով էլ կոչվում է Ավեստայի լեզու։ Ավեստայի լեզուն սխալմամբ անվանում են զենդերեն։ Սակայն զենդերենը Ավեստայի պահլավերեն մեկնաբանությունն է։ Ավեստերենի այբուբենը պահլավական այբուբենի տարատեսակ է։ Ունի 44 տառ։ Բոլոր բաղաձայն և ձայնավոր հնչյունները ունեն իրենց տառերը։ Ավեստայի լեզուն իր կառուցվածքով համարվում է արևելաիրանական ու մոտ է գտնվում արևելաիրանական լեզուներին։
Գ. Մ. Նալբանդյան, Իրանական լեզուներ և բարբառներ, Երևան 1960
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 610)։
Իրան[1], 
Աֆղանստան, Մոնղոլական կայսրություն, 
Ադրբեջանական ԽՍՀ, 
Ուզբեկստան, 
Խիվայի խանություն, Կոկանդի խանություն, 
Կազանի խանություն, 
Օսմանյան կայսրություն, 
Բուխարայի էմիրություն, 
Khanate of Bukhara, 
Ղրիմի խանություն, 
Ֆրանսիական Հնդկաստան և 
Բրիտանական Հնդկաստան
Avestan language Վիքիպահեստում
