Matej
Matej je serbske předmjeno, kotrež je – kaž Maćij – wotwodźene wot grjekskeje formy hebrejskeho mjena Mattitjahu (מתתיהו). W tutej formje wužiwa so mjeno tež w chorwatšćinje a słowakšćinje.
Mjeno woznamjenja w hebrejšćinje „wot Boha daty“. Warianty w druhich rěčach su Mato (delnjoserbsce, chorwatsce), Matthias (němsce), Maciej (pólsce), Matěj (čěsce), Matthew (jendźelsce) a Matthieu (francosce).
Nošerjo mjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Matej Berton (1873–1952) – muler, twarski předewzaćel, narodny prócowar
- Matej Bogumił Broniš (1868–1937) – farar, rěčespytnik, wodźićel Delnjołužiskich Młodoserbow
- Matej Dołhi (1704–1786) – Ochranowski prócowar
- Matej Handrik (1864–1946) – farar, serbowědnik, narodny prócowar
- Matej Jokuš (1668–1735) – farar, nabožinski přełožer (biblije)
- Matej Krygaŕ (1813–1890) – farar, kulturny prócowar
- Matej Jan Kućank (1776–1844) – duchowny, kulturny prócowar
- Matej Šołta (1691–1773) – diakon, pedagog, spisaćel nabožinskich spisow
- Matej Ungar (1863–1939) – ratar, pčołar, ludowy basnik
- Matej Urban (1846–1931) – farar, kěrlušer, basnik, přełožowar
- Matej Jan Józef Vicki (1660–1713) – duchowny, magister filozofije, awtobiograf