Émile Zola
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2015.) |
Émile Zola, nado en París o 2 de abril de 1840 e finado o 29 de setembro de 1902, foi un novelista francés, principal representante do naturalismo, é un dos novelistas franceses máis populares, o máis publicado, traducido e comentado sobre o mundo. Este escribiu numerosas obras que foron adaptadas ao cine e á televisión.
A súa vida e obra foron obxecto de moitos estudos históricos. Na literatura, é coñecido por Les Rougon-Macquart, mural romántico en vinte volumes que representan a sociedade francesa durante o Segundo Imperio e que retrata a traxectoria da familia Rougon-Macquart, a través das súas diversas xeracións e cada unha das cales representa unha era particular e a xeración é obxecto dunha novela.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo dun enxeñeiro italiano, pasou a infancia en Aix-en-Provence ata que regresou á capital de Francia ós 18 anos. Fracasou nos estudos e entrou a traballa na librería Hachette como dependente. Nesa época publicou os seus primeiros artigos en varios diarios.
Relacionouse con personalidades coma Gustave Flaubert e Alphonse Daudet e está considerado o líder dos naturalistas. A súa participación na revisión do caso Dreyfus, ao final da súa vida, custoulle o exilio. As campañas de odio antisemita incitan a Émile Zola a favorecer aos xudeus. O seu primeiro artigo publicouse o próximo día en Le Figaro, seguido de "Le Syndicat" o 1 de decembro e "Procès-verbal" o 5 de decembro. Conclúe coa frase profética, que permaneceu famosa: "A verdade está en movemento e nada vai detela". O verdadeiro traidor no lugar de Alfred Dreyfus, o comandante Walsin Esterhazy, é denunciado e xulgado por un tribunal marcial en París o 10 de xaneiro de 1898. É absolto o día seguinte. Despois da condena dun inocente, é a absolución do culpable, o que trae a Zola á reacción. Esta era extremadamente enérxica o que o levou a escribir o artigo "J'accuse...!" no xornal L'Aurore.
Obras
[editar | editar a fonte]- Contes à Ninon, J. Hetzel et A. Lacroix, París, 1864.
- La confession de Claude, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, París, 1865.
- Le vœu d'une morte, A. Faure, París, 1866.
- Les mystères de Marseille, A. Arnaud, Marseille, 1867.
- Thérèse Raquin, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, París, 1867. Traducida ao galego por Isabel Soto, Hugin e Munin, Colección XIX, 2017, ISBN 978-84-945403-0-1.
- Madeleine Férat, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, París, 1868.
- Nouveaux contes à Ninon, Charpentier, París, 1878.
- Les soirées de Médan (1880; con Maupassant, Huysmans, Léon Hennique, Henri Céard e Paul Alexis, Charpentier, París).
- Madame Sourdis (1880)
- Le Capitaine Burle, Charpentier, París, 1882.
- Naïs Micoulin, Charpentier, París, 1884.
- A serie dos Rougon-Macquart
- La Fortune des Rougon, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, París, 1870.
- La Curée, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, París, 1871.
- Le Ventre de Paris, Charpentier, París, 1873.
- La Conquête de Plassans, Charpentier, París, 1874.
- La Faute de l'abbé Mouret, Charpentier, París, 1875.
- Son Excellence Eugène Rougon, Charpentier, París, 1876.
- L'Assommoir, Charpentier, París, 1878.
- Une page d'amour, Charpentier, París, 1878.
- Nana, Charpentier, París, 1880.
- Pot-Bouille, Charpentier, París, 1882.
- O gozo das damas (Au Bonheur des Dames, Charpentier, París, 1883). Tradución de Celia Recarey Rendo (Irmás Cartoné: 2015).
- La Joie de vivre, Charpentier, París, 1883.
- Germinal, Charpentier, París, 1883.
- L'Œuvre, Charpentier, París, 1885.
- La Terre, Charpentier, París, 1887.
- Le Rêve, Charpentier, París, 1888.
- La Bête humaine, Charpentier, París, 1890.
- L'Argent, Charpentier, París, 1891.
- La Débâcle, Charpentier et Fasquelle, París, 1892.
- Le Docteur Pascal, Charpentier et Fasquelle, París, 1893.
