Topless

Muller en topless na praia.

O topless (termo orixinario da lingua inglesa que significa "sen o top", é dicir, sen a roupa que cobre o tronco) é unha situación na que unha muller está espida desde a cintura cara a arriba, amosando os seus seos, incluídos as súas aréolas e mamilas, especialmente nun lugar público ou nunha imaxe visual.

Os seos expostos eran e son normais en moitas sociedades indíxenas. Porén, os países do occidental teñen normas sociais arredor da pudor feminina, moitas veces aplicadas por estatutos legais, que obrigan ás mulleres a cubrirse os peitos en público. En moitas xurisdicións, as mulleres que expoñen os seus peitos poden ser procesadas por exposición indecente, aínda que a lactación pública adoita estar exenta das leis de indecencia pública.

As normas sociais arredor do topless varían segundo o contexto e a localización. Ao longo da historia, os peitos das mulleres apareceron na arte e nos medios visuais, desde a pintura e a escultura ata o cine e a fotografía, e tales representacións adoitan defenderse nos fundamentos do mérito artístico. O topless tamén se pode considerar aceptable por motivos educativos, médicos ou políticos. En moitas praias e destinos turísticos, especialmente en Europa e Australia, as mulleres teñen permiso formal ou informal para tomar o sol en topless. Non obstante, as sociedades adoitan ver a exposición dos seos de forma desfavorable e sometena a regulacións ou prohibicións estritas, se a súa intención é percibida como excitación sexual.

Uso e connotacións

Dúas mulleres de Tahití (1899) de Paul Gauguin

A palabra "topless" xeralmente refírese a unha muller que está espida por encima da súa cintura ou cadeiras ou, polo menos, cuxos seos están expostos á vista pública, incluíndo especificamente as súas aréolas e mamilas. Pode describir a unha muller que aparece, posa ou actúa con polo menos os peitos expostos, como unha "modelo en topless" ou "bailarina en topless", ou a unha actividade que se realiza sen levar posto un top, como "tomar o sol en topless". Pode indicar un lugar designado onde se podería esperar atopar mulleres que non leven tops, como unha "praia en topless" ou "bar de topless". Tamén se pode usar para describir unha peza de roupa que está deseñada especificamente para revelar os peitos, como o "traxe de baño en topless" (tamén coñecido como monokini) deseñado por Rudi Gernreich na década de 1960.

O peito espido

Un home co peito descuberto correndo nun río

Estar espido é o estado dun home ou neno sen roupa por riba da cintura, deixando ao descuberto a parte superior do torso. Os peitos masculinos espidos xeralmente considéranse aceptables dentro ou arredor da casa, en praias, piscinas e zonas para tomar o sol, cando faise exercicio ao aire libre en tempo de calor, e nalgúns lugares de traballo de construción ao aire libre.^{[Cómpre referencia]} Non obstante, algunhas tendas e restaurantes teñen unha regra de "sen camisa non hai servizo" para evitar que entren homes co peito descuberto. Aínda que pode ser aceptable ir co torso espido a actividades ao aire libre, é un tabú nas oficinas, nas igrexas e noutros ambientes formais.^{[Cómpre referencia]}

Na maioría das sociedades, o peito espido dos homes é moito máis común que as mulleres en topless, mesmo entre os nenos. A exposición dos músculos pectorais masculinos adoita considerarse moito menos tabú que os peitos femininos, a pesar de que algúns os consideran igualmente eróxenos. O peito espido masculino adoita atribuírselle a razóns prácticas como a calor ou a capacidade de mover o corpo sen estar restrinxido por unha peza de roupa para a parte superior do corpo. En varios deportes recoméndase ou mesmo é obrigatorio levar o peito espido.^{[Cómpre referencia]} O peito espido tamén se pode usar como mostra de poder ou para chamar a atención sobre un mesmo, especialmente se os músculos da parte superior do corpo están ben desenvolvidos.

Sociedades tradicionais

Dúas nativas Wichita americanas vestidas de verán (1870)

As actitudes cara ao topless variaron considerablemente entre as culturas e ao longo do tempo. A falta de roupa por riba da cintura tanto para mulleres como para homes foi a norma nas culturas tradicionais de América do Norte, África, Australia e as illas do Pacífico ata a chegada dos misioneiros cristiáns, e segue sendo a norma en moitas culturas indíxenas hoxe en día. A práctica tamén era a norma en varias culturas asiáticas antes da expansión musulmá nos séculos XIII e XIV. As poboacións ou etnias non occidentalizadas nas que as mulleres amosan os seus peitos con absoluta naturalidade ou que teñen o costume –ou moda– de levar un ou os dous destapados non se considera toples, xa que o termo refírese especificamente a unha práctica occidental moderna.

Na cultura occidental

Na maioría das sociedades occidentais, é unha norma cultural que as nenas despois da puberdade, se non antes, teñan os peitos tapados especialmente mentres están nun lugar público, xa que é un acto de pudor. Polo menos, non é culturalmente aceptable que as mulleres expoñan as súas mamilas e aréolas en público. Aínda que moitas mulleres non consideran que os seus peitos sexan sexuais, a maioría non iría en contra da norma social, e moito menos desafiaría varias leis que regulan o topless. Ata tempos recentes, as mulleres que ían en topless nun lugar público podían ser acusadas por exposición indecente, lascivia ou leis similares. As mulleres e a lei da maioría dos países occidentais xeralmente non consideran os peitos indecentes.^{[Cómpre referencia]} Un pequeno número de mulleres fai campaña polo que elas chaman topfreedom, buscando cambiar estas leis. O rigor da lei varía dependendo do contexto social. Por exemplo, en eventos culturais específicos a norma pode relaxarse, como no Fantasy Fest, no Mardi Gras en Nova Orleáns e no Entroido en Río de Xaneiro. O mesmo pode aplicarse tamén nas praias designadas de topless.^{[Cómpre referencia]}

Agnès Sorel, coñecida por aparecer en topless na corte francesa, foi a modelo de Virxe e neno rodeados de anxos, de Jean Fouquet (c. 1450)

Modas públicas dos peitos

En moitas sociedades europeas entre o Renacemento e o século XIX, os peitos expostos eran aceptables mentres que as pernas, os nocellos ou os ombreiros descubertos dunha muller eran considerados obscenos. Durante o Renacemento, moitos artistas víronse fortemente influenciados polos estilos e a cultura da Grecia clásica. e imaxes de temas espidos e semiespíos en moitas formas proliferaron na arte, na escultura e a narquitectura da época. Na aristocrácia e nos círculos de clase alta, a exhibición de seos tamén invocaba asociacións con esculturas e arte de espidos gregos clásicos e unha forma de seo clásica era ás veces considerada como un símbolo de status, como un sinal de beleza, riqueza ou posición social. Para manter os seos de aspecto xuvenil, as mulleres poderían empregar nodrizas para aleitar aos seus fillos.

As modas femininas que mostraban os peitos remontáronse á cortesá do século XV Agnès Sorel, amante de Carlos VII de Francia, cuxos vestidos na corte francesa deixaban ás veces ao descuberto un ou ambos os seus peitos. (Crese que Jean Fouquet retrato da Virxe María co peito esquerdo descuberto tomou a Sorel como modelo.) As mulleres aristocráticas procuraron inmortalizar os seus peitos na pintura, como no caso de Simonetta Vespucci, cuxo retrato cos peitos expostos pintouno Piero di Cosimo no c. 1480. Durante o século XVI, as modas femininas que mostraban os peitos eran comúns na sociedade, desde Raíñas ata prostitutas comúns, e imitadas por todas as clases.

Modas semellantes fixéronse populares en Inglaterra durante o século XVII cando foron usadas pola Raíña María II e por Henrietta Maria, esposa de Carlos I de Inglaterra, para quen o arquitecto Inigo Jones deseñou un traxe de máscara que revelaba completamente os seus dous peitos.

Nunha enquisa a 190 sociedades diferentes, as investigacións descubriron que moi poucas asociaban os seos expostos coa sexualidade, pero que había unha insistencia en que as mulleres ocultasen os seus peitos. Aplícanse diferentes estándares á arte, sendo un exemplo a cúpula do Capitolio dos Estados Unidos con un fresco de 1865 que representa a deusas cos peitos ao descuberto.

Actitudes sociais

Aínda que algunhas actitudes sociais ante o aumento da exposición corporal comezaron a suavizar a finais da década de 1960, as sociedades occidentais contemporáneas aínda ven xeralmente desfavorablemente os peitos. Durante un curto período de 1964, os deseños de vestidos "topless" apareceron nos desfiles de moda, pero os que usaban os vestidos en público foron arrestados por cargos de indecencia. Porén, o topless pasou a ser unha característica nos desfiles de moda contemporáneos de alta costura .

A liña de moda Imitation of Christ incorporou topless no seu desfile de moda de 2002, que trouxo comparacións á arte de Vanessa Beecroft

Unha ampla revisión de 190 sociedades diferentes durante 1951 descubriu que poucas insistían en que as mulleres ocultasen os seus peitos. En Europa, nadar en topless e tomar o sol nas praias públicas converteuse en aceptable socialmente.

Os traxes de baño e bikinís femininos adoitan revelar a parte superior e os lados dos peitos. Mostrar escote considérase permitido en moitos escenarios, e mesmo é un sinal de elegancia e sofisticación en moitas ocasións sociais formais, pero pode estar prohibido por códigos de vestimenta en configuracións como lugares de traballo e escolas, onde as exhibicións sexualizadas do peito feminino poden considerarse inadecuadas. En varias culturas, incluíndo Europa e outros países occidentalizados agás os Estados Unidos, hai poucas restricións sociais contra tomar o sol ou nadar en topless.

Algunhas culturas incluso comezaron a expandir as prohibicións sociais sobre as mulleres en topless ás nenas prepúberes e mesmo infantís. Esta tendencia a cubrir a mamila feminina desde a infancia é particularmente notable nos Estados Unidos, Asia Oriental e Oriente Medio, pero é moito menos común en Europa.

Notas

Referencias

Véxase tamén

Ligazóns externas

• "Revealing Mary" essay in History Today on popular topless depictions of Queen Mary II