Saltar ao contido

Kronentaler

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Anverso dun kronentaler de 1770 a nome de María Tareixa de Austria, coa cruz de Borgoña e catro coroas

O kronentaler (en galego: "tálero da coroa") foi unha moeda de prata cuñada por primeira vez en 1755 nos Países Baixos austríacos e que se converteu en moeda de comercio habitual na Europa Central da primeira metade do século XIX.[1][2][3]

A tipoloxía orixinal destes táleros caracterízase pola aparición de tres ou catro coroas nos seus reversos, das que tomou o nome.[1][2][4]

Historia

[editar | editar a fonte]

O kronentaler cuñábase nos seus inicios co mesmo peso que o escudo francés (écu), arredor de 29,44 gramos de prata de 837 milésimas (25,7 g de prata fina), aínda que cun valor inferior, de 54 soldos (stuivers) ou 2,7 floríns (gulden), en tanto que o escudo francés equivalía a 56 soldos ou 2,8 floríns. De feito, os escudos franceses podían fundirse para seren novamente cuñados como kronentalers, con 26 gramos de prata fina.[5]

Kronentaler de Würtemberg de 1837

Logo da anexión por parte de Francia dos Países Baixos do Sur en 1794, o kronentaler abandonou o seu lugar de orixe, aínda que se estendeu por mor dunha lixeira sobrevaloración con respecto ao tálero de convención (konventionstaler), particularmente nos estados alemáns do sur. Xa en 1793, o seu valor fora fixado en 2 floríns e 42 kreuzer.[3]

Kronentaler de Nassau de 1817

O kronentaler usouse e cuñouse abundantemente sobre todo na Casa da Moeda de Baviera, na ceca de Karlsruhe (Baden), Hesse-Darmstadt, Nassau e Württemberg, e chegou a se converter, nas tres primeiras décadas do século XIX, practicamente na única moeda grande de prata en circulación no sur de Alemaña. En Würtemberg cuñáronse entre 1816 e 1837, a nome de Guillerme I (1816-1864), máis de 660.000 exemplares de kronentaler, fronte a só 3.440 de táleros de convención.[2][6]

O acordo monetario de 1837 e os seguintes establecidos pola Unión Alfandegueira Alemá (Zollverein) aboliron o kronentaler en favor do vereinstaler.[7][8]

En Milán, Xosé II (1780-1790) cuñou unha versión italiana do kronentaler denominada crocione.[9][10]

O kronentaler era tamén a moeda máis habitual en Suíza antes da adopción do franco suízo en 1850. A taxa de conversión á nova moeda suíza foi de 5 5⁄7 francos suízos por kronentaler.[11][12]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 "Kronenthaler". En Frey, A. R. (1917). Páxina 126.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 "Kronentaler". En Münzen Lexikon. Reppa.de
  3. ↑ 3,0 3,1 "Kronenthaler". En Pierer's Universal-Lexikon. Vol. 9. Altenburg. 1860. Páxina 837.
  4. ↑ Clain-Stefanelli, E. (1978). Páxina 213.
  5. ↑ 1 franco = 1,0125 libras = 0,16875 escudos franceses = 0,175 kronentaler. A conversión 1 franc = 0,4725 floríns neerlandeses guarantía o valor do kronentaler de 0,4725 / 0,175 = 2,7 floríns neerlandeses. Fonte: Shaw, W. A. (1896). The History of Currency, 1252-1894. Putnam. Páxinas 202, 353.
  6. ↑ "La evolución del Thaler o Taler Arquivado 27 de setembro de 2019 en Wayback Machine.". Cervera Colecciones.
  7. ↑ Holtferich C. L. (1990). "Towards a unification of the coinage systems, 1837-1867". Páxinas 220-226.
  8. ↑ Jansen, A. E. (1911). Les conventions monétaires. Université de Louvain.
  9. ↑ "Crocione". En Frey, A. R. (1917). Páxina 57.
  10. ↑ "1 Crocione, 1 Kronenthaler - Franz II Arquivado 12 de setembro de 2016 en Wayback Machine.". En Numista.com.
  11. ↑ Walcher, S. (1840). Livre de poche du Voyageur en Suisse (...). Zúric. Páxina 372.
  12. ↑ Feuille Fédérale de la Confédération Suisse. Tomo 1. Berna. 1851. Páxina 3.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Clain-Stefanelli, E. (1978). Monnaies européennes et mannaies coloniales américaines entre 1450 et 1789. Smithonian Institution. L'Univers des monnaies.
  • Frey, A. R. (1917). A Dictionary of Numismatic Names. American Numismatic Society. Nova York.
  • Holtferich C. L. (1990). "The monetary unification process in nineteenth-century Germany: relevance and lessons for Europe today". En A European Central Bank? Perspectives on monetary unification after ten years of the EMS. Cambridge. Cambridge University Press. Páxinas 216-243. ISBN 0521376238

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kronentaler&oldid=6894688»