Gregorio de Tours
  | |
| Nome orixinal | (fr) Grégoire de Tours |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (la) Georgius Florentius Gregorius 30 de novembro de 538 Clermont-Ferrand, Francia |
| Morte | novembro de 594 (55/56 anos) Tours, Francia |
 Bispo Tours | |
| 573 – ← Santo Eufrônio (pt)  | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Cristianismo e Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | haxiógrafo, historiador, escritor, sacerdote católico |
| Profesores | Galo de Clermont (pt) e Avit of Clermont (en) |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 17 de novembro |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Parentes | Gregório de Langres, bisavó Galo de Clermont, maternal uncle |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron The Nuttall Encyclopædia >>>:Gregory of Tours, St. |
Gregorio de Tours - Georgius Florentius Gregorius, nado no 538 en Riom, preto de Clermont e morto no 594 en Tours, foi bispo de Tours, historiador da igrexa, dos francos e de Auvernia. Gregorio pasou toda a súa vida na Galia, servindo aos reis merovinxios de Austrasia.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Gregorio pertencía a unha prestixiosa e influente familia galorromana de rango senatorial cuxos membros serviran anteriormente aos emperadores romanos e servían agora aos reis francos. Desde o século V estaban ao cargo de varias sedes episcopais, especialmente as de Lión, Tours e Arles, mentres que a súa familia materna rexentaba a de Langres.
O seu pai morreu sendo el moi novo, polo que creceu coa súa nai preto de Cavaillon. Logo trasladouse a Clermont, onde a súa formación estivo a cargo do seu tío Gall, bispo de Clermont (morto en 551) e do arquidiácono Avito. En 563 foi enviado a Lión, para acabar os seus estudos co seu tío Nizier, bispo de Lión.
Pouco despois, foi ordenado diácono e establécese na basílica de Saint-Julien de Brioude, onde permaneceu ata o ano 573.
En 573, tendo 34 anos de idade, foi designado para suceder ao seu curmán materno Eufronio como bispo de Tours grazas á boa vontade do rei Sixeberto I de Austrasia (561-575) e da raíña Brunequilda. Esta cidade estaba baixo autoridade austrasiana e era unha das máis importantes sedes episcopais da Galia.
A partir de entón exerceu o seu episcopado no marco das loitas civís que esgazan o reino franco durante a segunda metade do século VI. Viaxou con moita frecuencia para asistir a concilios ou tratar asuntos políticos.
Polas súas orixes e a súa gran cultura, Gregorio é un herdeiro da Antigüidade, lector de Virxilio, Sidonio Apolinar e Marciano Capela.
Obras
[editar | editar a fonte]A Historia dos francos
[editar | editar a fonte]A obra maior de Gregorio de Tours conservouse en varios manuscritos da Idade Media en versións máis ou menos alteradas con respecto ao orixinal. Normalmente é denominada Historia dos francos [H.F.]. En realidade, trátase dunha «Historia eclesiástica», orixinalmente titulada Dez Libros de Historia, tradución correcta do título latino, que ten como vocación trazar a historia da Igrexa universal nunha perspectiva cristiá, escatolóxica, desde a xénese do mundo até ao reinado dos reis francos, en 572. Engádese unha escolma de historias de vidas de santos galos, reunidos so o nome de Libro(s) dos milagres e compostos despois de 570.
Evidentemente a historia tomada en conxunto posúe un carácter edificante. Céntrase moito na Galia merovinxia que Gregorio ben coñece: cinco dos dez libro se o Libro dos milagres concirnen o tempo do autor. Este debuxa un retrato máis ben sombrío, poñendo o acento sobre as consecuencias desastrosas do comportamento de certos reis por oposición ao comportamento dos seus devanceiros cristiáns, comezando por Clodoveo.
Tamén, en razón do seu tema central, a obra puido ser rebautizada tardiamente Historia dos francos (Historia Francorum) ou Xesta dos francos (Gesta Francorum) ou mesmo, máis simplemente Crónicas (Chronicae). En todo caso fai de Gregorio o pai dunha «historia nacional» dos francos, o principal historiador dos merovinxios e a fonte maior da que dispoñemos sobre os reinados destes últimos.
Ademais, a Historia dos francos puido servir de inspiración, especialmente, a Beda o Venerábel que foio autor a principios do século VIII dunha Historia eclesiástica do pobo inglés (Historia ecclesiastica gentis Anglorum). A obra de Beda – unha das máis populares en Europa durante a Idade Media – puido valerlle á súa vez a denominación de Historia eclesiástica dos francos (Historia ecclesiastica Francorum) ao texto de Gregorio de Tours.
A Historia dos francos foi continuada por mans anónimas durante os séculos seguintes: estas coñécense so os nomes de Fredegario e Pseudo-Fredegario. A primeira impresión do libro, realizada en París, data de 1561.
Nesta obra atópanse algunhas das primeiras referencias ao Reino de Galiza[1]
Outras obras
[editar | editar a fonte]Velaquí a lista das restantes obras atribuídas a Gregorio de Tours, segundo alista proposta polo académico francés François Guizot (1787-1874), que foio autor dunha tradución da Historia dos francos e dunha Noticia sobre Gregorio de Tours :
- tratado Á gloria dos mártires, escolma de lenda sen cento sete capítulos, consagrada á narración dos milagres dos mártires.
- tratado dos Milagres de San Xián de Brioude, mártir en Brioude en Auverña, en cincuenta capítulos.
- tratado Á gloria dos Confesores (In Gloria confessorum), en cento doce capítulos.
- tratado dos Milagres de San Martiño de Tours, en catro livros.
- noticias sobre as Vidas dos Pais, contendo a historia de vinte e dous santos ou santas da Igrexa das Galias, en vinte capítulos.
- tratado dos Milagres do apóstolo Santo André.
- tratado sobre o Curso das estrelas.
As seguinte sobras perdéronse:
- Comentario do Psalterio.
- tratado sobre os Oficios da Igrexa.
- prefacio ao tratado das Misas de Sidonio Apolinar.
- tradución latina da Paixón dos Sete Durmintes de Éfeso.
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Grégoire de Tours: Historia des francs]], éd. Belles lettres, coll. « Classiques de l'Histoire », París, 1980 ISBN 2-251-34037-8
- Gregorio de Tours: Historias, ed. Servizo de Publicacións da Universidade de Estremadura, col. Tempus Werrae, Cáceres, 2013 ISBN 84-7723-190-5
- Luce Petri, La ville de Tours du IVe au VIe, coll. École française de Rome, 1983
- Thierry Dutour, La ciudad medieval: orígenes y triunfo de la Europa urbana, p. 38-39. — Paidós, Buenos Aires, 2005. ISBN 950-12-5043-1
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- A vida de Gregorio de Tours, o abade Odoato
- Descarga de Historia eclesiástica dos francos [Documento electrónico]. por Gregorio de Tours precedido da súa vida escrita no século X por Odón, abade de Cluni ; trad. nova por Henri-Léonard Bordier. Dixitalización pola [ http://www.bnf.fr/ BNF] da edición Paris : F. Didot, 1859. 18 cm : Tome 1 et Tome 2 (en formato PDF). (en francés).
- Historia Francorum Arquivado 04 de decembro de 2008 en Wayback Machine., foto dun pergamiño do século VIII/IX (escritura uncial): o manuscrito latino 17655, fol 13 vo-14., conservado na Bibliothèque nationale de France, Dép. des Manuscrits, div. occidental.
- « Visions et réalités du prince au travers des écrits de Grégoire de Tours (IV s.) », edición electrónica dunha Mémoire de Maîtrise en Historia medieval por Olivier Caron, lida en 1997 na Université française de Paris IV Sorbonne.
- A Historia dos Francos
| Control de autoridades |
|
|---|
