Saltar ao contido

Gran Premio do Reino Unido de 1989

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio do Reino Unido de 1989
Nome oficialXLII Shell British Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1989 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento64 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,891 km Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data16 de xullo de 1989 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Pole positionAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNigel Mansell Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio do Reino Unido de 1989 (oficialmente o XLII Shell Oils British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1989 no circuíto de Circuíto de Silverstone en Silverstone, Reino Unido. Foi a oitava carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1989. A carreira disputouse sobre 64 voltas ao circuíto de cinco quilómetros en distancia de carreira de 305 quilómetros, foi gañada polo piloto de McLaren Alain Prost despois de que comezara na segunda posición. Nigel Mansell terminou en segundo lugar co Ferrari e o Benetton do piloto Alessandro Nannini terminou terceiro.

McLaren presentouse na carreira cun novo sistema de aceite e caixa de cambios transversal que se temía que non fora fiable. Con todo, o equipo de Woking tomou o control da cualificación con Senna por diante de Prost. Prost anunciou antes da carreira que deixaría McLaren ao final da tempada. O March de Gugelmin tivo un problema relacionado coa auga momentos antes da carreira e polo tanto tivo que comezar a carreira desde o pitlane. Derek Warwick comezou a carreira cun asento especial malia un accidente de karting que causoulle un forte dor de costas. Nelson Piquet cualificouse ben e foi o sétimo máis rápido no Warm up. Prost logrou facer a mellor saída na luz verde, pero Senna freou máis tarde e volveu tomar a dianteira na curva Copse. As primeiras voltas estiveron moi apertadas entre Senna, Prost, Mansell e Berger. Pero pront Berger entrou aos boxes ao final da 4ª volta con problemas eléctricos. O austríaco reincorporouse á carreira unhas voltas despois. Na volta 5 a orde da carreira era Senna, Prost, Mansell, Boutsen, Patrese e Nannini. O trío líder desfíxose do resto con Mansell alentando á multitude británica facendo a volta rápida na volta 6, 1,6 detrás do líder e tamén nas voltas 7 e 10. Ayrton Senna saíuse da pista na volta 12 entrando en Becketts debido a problemas de selección de marchas, permitindo ao seu compañeiro de equipo Alain Prost tomar o liderado diante do Ferrari de Nigel Mansell. Patrese era perseguido por Nannini e Piquet pero na volta 19 Patrese sufriu un grande accidente na Club Corner. Prost comezou a ampliar a súa vantaxe, axudado pola potencia do motor Honda. Na volta 22, a orde de carreira era Prost 2,5 segundos por diante de Mansell, Boutsen 32 segundos máis atrás, un segundo antes de Piquet (Nannini había entrado en boxes para poñer pneumáticos novos), que estaba 25 segundos por diante de Alliot, que estaba a 1 segundo de Jean Alesi no seu segundo Gran Premio. Na volta 29 Prost lideraba sobre Mansell por 3.2 segundos, Piquet estaba 42 segundos detrás do líder, Nannini 62 segundos detrás Prost, Gugelmin que comezou na parte traseira 64 segundos detrás e na sexta posición estaba Alliot unha volta por abaixo. Alesi retirouse logo de trompear á saída da Club Corner. Prost construíra un coxín de entre 7-9 segundos, na volta 42, o Ferrari de Mansell sufriu unha picada no pneumático dianteiro dereito, facendo que o coche para arrastrara na superficie creando fume e faíscas. Mansell arrastrouse de regreso aos boxes desde a recta do Hangar e fixo un pitstop que lle levou 11 segundos, quedou a 54 segundos detrás de Prost e aínda en segunda posición. Prost fixo entón o que parecía un pitstop de precaución para cambiar os pneumáticos, pero un problema coa instalación da parte traseira dereita significou que trdase 25 segundos antes de poder soltarse dos gatos. A súa vantaxe sobre Mansell reduciuse a 12 segundos. Na volta 56 Nannini pasou a Piquet para reclamar a posición final do podio.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Precualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:11.506
2 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford 1:11.766 +0.260
3 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:11.809 +0.303
4 7 Martin Brundle Brabham-Judd 1:12.021 +0.515
5 36 Stefan Johansson Onyx-Ford 1:12.248 +0.742
6 21 Italia Alex Caffi Dallara-Ford 1.12.501 +0.995
7 33 Suíza Gregor Foitek EuroBrun-Judd 1:13.128 +1.622
8 18 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Ford 1:13.429 +1.923
9 41 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 1:13.720 +2.214
10 34 Alemaña Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha 1:14.124 +2.618
11 32 Francia Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford 1:14.206 +2.700
12 35 Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha 1:14.266 +2.760
13 39 Alemaña Volker Weidler Rial-Ford 1:15.096 +3.590

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:09.124 1:09.099
2 2 Francia Alain Prost McLaren-Honda 1:10.156 1:09.266 +0.167
3 27 Nigel Mansell Ferrari 1:09.488 1:10.279 +0.389
4 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 1:09.855 1:10.130 +0.756
5 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:09.865 1:09.963 +0.766
6 15 Maurício Gugelmin March-Judd 1:10.336 1:12.665 +1.237
7 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 1:10.376 1:10.771 +1.277
8 16 Italia Ivan Capelli March-Judd 1:10.650 1:11.544 +1.551
9 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:11.034 1:10.798 +1.699
10 11 Nelson Piquet Lotus-Judd 1:11.589 1:10.925 +1.826
11 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:11.368 1:11.582 +2.269
12 30 Francia Philippe Alliot Lola-Lamborghini 1:11.541 1:12.408 +2.442
13 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:12.193 1:11.687 +2.588
14 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:12.262 1:11.755 +2.656
15 24 España Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 1:11.955 1:11.826 +2.727
16 12 Satoru Nakajima Lotus-Judd 1:12.326 1:11.960 +2.861
17 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford 1:12.061 1:12.395 +2.962
18 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 1:12.070 1:12.157 +2.971
19 9 Derek Warwick Arrows-Ford 1:12.295 1:12.208 +3.109
20 7 Martin Brundle Brabham-Judd 1:12.616 1:12.327 +3.228
21 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:12.329 1:12.928 +3.230
22 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:12.994 1:12.341 +3.242
23 31 Roberto Moreno Coloni-Ford 1:12.680 1:12.412 +3.313
24 26 Francia Olivier Grouillard Ligier-Ford 1:12.853 1:12.605 +3.506
25 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:13.335 1:12.904 +3.805
26 20 Italia Emanuele Pirro Benetton-Ford 1:13.233 1:13.148 +4.049
27 25 Francia René Arnoux Ligier-Ford 1:13.240 1:13.550 +4.141
28 10 Eddie Cheever Arrows-Ford 1:13.655 1:13.386 +4.287
29 40 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:13.496 1:13.997 +4.397
30 38 Alemaña Christian Danner Rial-Ford 1:15.387 1:15.394 +6.288
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2 Francia Alain Prost McLaren-Honda 64 1:19:22.131 2 9
2 27 Nigel Mansell Ferrari 64 + 19.369 3 6
3 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 64 + 48.019 9 4
4 11 Nelson Piquet Lotus-Judd 64 + 1:06.735 10 3
5 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 63 + 1 volta 11 2
6 24 España Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 63 + 1 volta 15 1
7 26 Francia Olivier Grouillard Ligier-Ford 63 + 1 volta 24
8 12 Satoru Nakajima Lotus-Judd 63 + 1 volta 16
9 9 Derek Warwick Arrows-Ford 62 + 2 voltas 19
10 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 62 + 2 voltas 7
11 20 Italia Emanuele Pirro Benetton-Ford 62 + 2 voltas 26
12 37 Bélxica Bertrand Gachot Onyx-Ford 62 + 2 voltas 21
Ret 15 Maurício Gugelmin March-Judd 54 Caixa de cambios 6
Ret 7 Martin Brundle Brabham-Judd 49 Motor 20
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 49 Lume 4
Ret 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 46 Motor 13
Ret 30 Francia Philippe Alliot Lola-Lamborghini 39 Motor 12  
Ret 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 32 Accidente 18
Ret 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 31 Motor 14
Ret 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 28 Trompo 22
Ret 17 Italia Nicola Larini Osella-Ford 23 Dirección 17
Ret 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 19 Radiador/Accidente 5
Ret 16 Italia Ivan Capelli March-Judd 15 Transmisión 8
Ret 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 14 Motor 25
Ret 1 Brasil Ayrton Senna McLaren-Honda 11 Trompo/Caixa de cambios 1
Ret 31 Roberto Moreno Coloni-Ford 2 Caixa de cambios 23  
NSC 25 Francia René Arnoux Ligier-Ford        
NSC 10 Eddie Cheever Arrows-Ford        
NSC 40 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford        
NSC 38 Alemaña Christian Danner Rial-Ford        
NSCP 36 Stefan Johansson Onyx-Ford        
NSCP 21 Italia Alex Caffi Dallara-Ford        
NSCP 33 Suíza Gregor Foitek EuroBrun-Judd        
NSCP 18 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Ford        
NSCP 41 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford        
NSCP 34 Alemaña Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha        
NSCP 32 Francia Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford        
NSCP 35 Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha        
NSCP 39 Alemaña Volker Weidler Rial-Ford        
Fonte:[1]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1989
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1989
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1989
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1988
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1990
  1. "1989 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2015. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]