Gran Premio do Reino Unido de 1987
| Nome oficial | XL Shell Oils British Grand Prix  |
|---|---|
| Tipo | Gran Premio do Reino Unido |
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987 |
| Distancia do evento | 65 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Circuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 |
| Lonxitude | 5,891 km |
| País | Reino Unido |
| Data | 12 de xullo de 1987 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Nigel Mansell |
| Pole position | Nelson Piquet |
| Volta máis rápida | Nigel Mansell |
O Gran Premio do Reino Unido de 1987 (oficialmente o Shell Oils British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 12 de xullo de 1987 no circuíto de Circuíto de Silverstone en Silverstone, Reino Unido. Foi a sétima carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1987, o 42ª Gran Premio do Reino Unido e o 23º que tivo lugar en Silverstone. A carreira disputouse sobre 65 voltas ao circuíto de cinco quilómetro en distancia de carreira de 311 quilómetros.
O piloto británico Nigel Mansell gañou a súa terceira carreira do ano no seu Williams FW11B. Por segunda vez en oito días Mansell pasou ao seu máis ilustre compañeiro de equipo, o brasileiro dúas veces campión do mundo Nelson Piquet, para lograr a vitoria. Esta vez, con todo moito máis xusto, con menos tempo que no Gran Premio de Francia. Nunha das actuacións máis memorables na Fórmula Un, Mansell arrebatoulle o liderado a Piquet a falta de dúas voltas para a meta. Ayrton Senna terminou terceiro no seu Lotus 99T.
A vitoria de Mansell púxoo en segundo lugar no campionato, empatado con Piquet e un punto detrás de Senna.
Resumo da carreira
[editar | editar a fonte]Cualificación
[editar | editar a fonte]Como de costume, os coches con motor Honda dominaron as sesións de cualificación, con Nelson Piquet no seu Williams FW11B superando ao seu compañeiro de equipo Nigel Mansell por menos dunha décima de segundo. Ayrton Senna foi terceiro no seu Lotus 99T e o cuarto foi o McLaren MP4 / 3 de Alain Prost. Durante a cualificación, Piercarlo Ghinzani de Ligier JS29C quedou sen combustible fronte aos boxes, os seus mecánicos saltaron o muro de boxes, o reabastecérono de combustible na pista e logo comezaron a empuxalo. Ao ser unha clara violación das regras, os comisarios non tiveron outra opción e Ghinzani foi excluído do resto do evento. Para un equipo na súa 12º tempada na Fórmula Un, a acción dos mecánicos de Equipe Ligier1 Ligier foi desconcertante.
Carreira
[editar | editar a fonte]Ao principio, Prost foi o máis rápido e púxose por diante, só para ser pasado por Piquet en Maggots; Mansell pronto seguiu ao seu compañeiro de equipo. A carreira converteuse entón nunha loita pechada entre os dous pilotos de Williams, xa que nin Senna (tamén con motor Honda), nin Prost eran rivais para eles. Lotus descubriu que mentres que a suspensión activa funcionaba ben nos circuítos urbanos cheos de fochancas, nas pistas máis lisas Silverstone atopar o equilibrio no coche resultaba difícil. Piquet liderou a maior parte da carreira.
Na volta 35 Mansell estaba 2 segundos detrás do seu compañeiro de equipo. Ambos pilotos de Williams programaran completar a carreira sen cambiar pneumáticos, pero o equipo chamou a Mansell para facer unha parada para cambiar pneumáticos. Mansell reincorporouse á carreira 29 segundos por detrás de Piquet, a falta de 28 voltas. Cos cauchos frescos Mansell comezou un ataque épico que viu bater a marca de volta 8 veces para o deleite dos máis de 100.000 seareiros británicos.
Na volta 62 os dous coches estaban morro con cola e na volta 63 Mansell realizou o seu famoso movemento "Silverstone dous pasos", no medio da recta do Hangar, preparou o adiantamento. O piloto inglés bata o seu coche para a esquerda, buscando o lado de fóra da pista, Piquet bloquéao, Mansell volta para a dereita, retardando o punto de freada e chegando ao punto de tanxencia da Curva Stowe por dentro para pasar a Piquet. Unha manobra plasticamente bela e intelixente. Mansell quedou sen combustible na volta de desaceleración e foi engulido pola multitude. Descoñecíase que o seu indicador de combustible estivera en vermello a dúas voltas do final, cando cruzou a liña aínda mostraba que quedaban dous litros escasos. Senna terminou unha carreira tranquila no terceiro lugar, mentres que o seu compañeiro de equipo Satoru Nakajima tivo o seu mellor resultado na F1 ao chegar cuarto a meta. Completando os puntos Derek Warwick (Arrows - Megatron) e Teo Fabi (Benetton - Ford).
Clasificación
[editar | editar a fonte]Cualificación
[editar | editar a fonte]| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza | Grella |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 6 |  Nelson Piquet
|
Williams-Honda | 1:07.110 | — | 1 |
| 2 | 5 |  Nigel Mansell
|
Williams-Honda | 1:07.180 | +0.070 | 2 |
| 3 | 12 | Ayrton Senna
|
Lotus-Honda | 1:08.181 | +1.071 | 3 |
| 4 | 1 |  Alain Prost
|
McLaren-TAG | 1:08.577 | +1.467 | 4 |
| 5 | 20 |  Thierry Boutsen
|
Benetton-Ford | 1:08.972 | +1.862 | 5 |
| 6 | 19 |  Teo Fabi
|
Benetton-Ford | 1:09.246 | +2.136 | 6 |
| 7 | 27 | Michele Alboreto
|
Ferrari | 1:09.274 | +2.164 | 7 |
| 8 | 28 |  Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:09.408 | +2.298 | 8 |
| 9 | 8 | Andrea de Cesaris
|
Brabham-BMW | 1:09.475 | +2.365 | 9 |
| 10 | 2 |  Stefan Johansson
|
McLaren-TAG | 1:09.541 | +2.431 | 10 |
| 11 | 7 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 1:10.012 | +2.902 | 11 |
| 12 | 11 |  Satoru Nakajima
|
Lotus-Honda | 1:10.619 | +3.509 | 12 |
| 13 | 17 | Derek Warwick
|
Arrows-Megatron | 1:10.654 | +3.544 | 13 |
| 14 | 18 |  Eddie Cheever
|
Arrows-Megatron | 1:11.053 | +3.943 | 14 |
| 15 | 24 | Alessandro Nannini
|
Minardi-Motori Moderni | 1:12.293 | +5.183 | 15 |
| 16 | 25 | René Arnoux
|
Ligier-Megatron | 1:12.402 | +5.292 | 16 |
| 17 | 9 | Martin Brundle
|
Zakspeed | 1:12.632 | +5.522 | 17 |
| 18 | 10 |  Christian Danner
|
Zakspeed | 1:13.337 | +6.227 | 18 |
| 19 | 26 | Piercarlo Ghinzani
|
Ligier-Megatron | 1:13.381 | +6.271 | EX[1] |
| 20 | 23 |  Adrián Campos
|
Minardi-Motori Moderni | 1:13.793 | +6.683 | 19 |
| 21 | 21 | Alex Caffi
|
Osella-Alfa Romeo | 1:15.558 | +8.448 | 20 |
| 22 | 30 | Philippe Alliot
|
Lola-Ford | 1:15.868 | +8.758 | 21 |
| 23 | 4 | Philippe Streiff
|
Tyrrell-Ford | 1:16.524 | +9.414 | 22 |
| 24 | 3 | Jonathan Palmer
|
Tyrrell-Ford | 1:16.644 | +9.534 | 23 |
| 25 | 16 | Ivan Capelli
|
March-Ford | 1:16.692 | +9.582 | 24 |
| 26 | 14 | Pascal Fabre
|
AGS-Ford | 1:18.237 | +11.127 | 25 |
Carreira
[editar | editar a fonte]Os números entre parénteses refírense ás posicións dos participantes con motores normalmente aspirados que competían polo Jim Clark Trophy.
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 5 | Nigel Mansell
|
Williams-Honda | 65 | 1:19:11.780 | 2 | 9 |
| 2 | 6 | Nelson Piquet
|
Williams-Honda | 65 | + 1.918 | 1 | 6 |
| 3 | 12 | Ayrton Senna
|
Lotus-Honda | 64 | + 1 volta | 3 | 4 |
| 4 | 11 | Satoru Nakajima
|
Lotus-Honda | 63 | + 2 voltas | 12 | 3 |
| 5 | 17 | Derek Warwick
|
Arrows-Megatron | 63 | + 2 voltas | 13 | 2 |
| 6 | 19 | Teo Fabi
|
Benetton-Ford | 63 | + 2 voltas | 6 | 1 |
| 7 | 20 | Thierry Boutsen
|
Benetton-Ford | 62 | + 3 voltas | 5 | |
| 8 (1) | 3 | Jonathan Palmer
|
Tyrrell-Ford | 60 | + 5 voltas | 23 | |
| 9 (2) | 14 | Pascal Fabre
|
AGS-Ford | 59 | + 6 voltas | 25 | |
| Ret | 4 | Philippe Streiff
|
Tyrrell-Ford | 57 | Motor | 22 | |
| NC | 9 | Martin Brundle
|
Zakspeed | 54 | Non Clasificado | 17 | |
| Ret | 1 | Alain Prost
|
McLaren-TAG | 53 | Motor | 4 | |
| Ret | 27 | Michele Alboreto
|
Ferrari | 52 | Suspensión | 7 | |
| Ret | 18 | Eddie Cheever
|
Arrows-Megatron | 45 | Motor | 14 | |
| Ret | 23 | Adrián Campos
|
Minardi-Motori Moderni | 34 | sistema combustible | 19 | |
| Ret | 21 | Alex Caffi
|
Osella-Alfa Romeo | 32 | motor | 20 | |
| Ret | 10 | Christian Danner
|
Zakspeed | 32 | Caixa de cambios | 18 | |
| Ret | 7 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 28 | Turbo | 11 | |
| Ret | 2 | Stefan Johansson
|
McLaren-TAG | 18 | Motor | 10 | |
| Ret | 24 | Alessandro Nannini
|
Minardi-Motori Moderni | 10 | Motor | 15 | |
| Ret | 8 | Andrea de Cesaris
|
Brabham-BMW | 8 | Turbo | 9 | |
| Ret | 28 | Gerhard Berger
|
Ferrari | 7 | Accidente | 8 | |
| Ret | 30 | Philippe Alliot
|
Lola-Ford | 7 | Caixa de cambios | 21 | |
| Ret | 25 | René Arnoux
|
Ligier-Megatron | 3 | Eléctrico | 16 | |
| Ret | 16 | Ivan Capelli
|
March-Ford | 3 | Accidente | 24 | |
| EX[1] | 26 | Piercarlo Ghinzani
|
Ligier-Megatron | 0 | Excluído | 19 | |
Fonte:[2]
| |||||||
Notas
[editar | editar a fonte]- Líderes por volta: Nelson Piquet 62 (1-62), Nigel Mansell 3 (63-65)
Posicións logo da carreira
[editar | editar a fonte]
|
|
|
|
- Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos nos catro grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1987 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1987 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1987 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1986 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1988 |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Piercarlo Ghinzani foi excluído da carreira debido a repostar o seu coche na pista durante a cualificación.
- ↑ "1987 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 December 2015.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1987 |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |