Saltar ao contido

Gran Premio do Reino Unido de 1983

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio do Reino Unido de 1983
Imaxe
Nome oficialXXXVI Marlboro British Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1983 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento67 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,891 km Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data16 de xullo de 1983 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Pole positionRené Arnoux Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaAlain Prost Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio do Reino Unido de 1983 (oficialmente o XXXVI Marlboro British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1983 no circuíto de Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1983, disputada sobre 67 voltas.

Resumo da carreira

[editar | editar a fonte]

A cualificación viu aos Ferrari copando a primeira fila con René Arnoux que bateu a Patrick Tambay por máis de 0,6 segundos. O líder do campionato Alain Prost co Renault foi terceiro, con Elio de Angelis co Lotus xunto a el na segunda fila. Os dous Brabham formaron a terceira fila con Riccardo Patrese diante de Nelson Piquet, mentres que na cuarta fila estaban Eddie Cheever no segundo Renault e Manfred Winkelhock no ATS. Completando os dez primeiros estaban Andrea de Cesaris no Alfa Romeo e Derek Warwick no Toleman. Máis abaixo na grella, o equipo Spirit co seu Honda con motor turbo fixo un impresionante debut con Stefan Johansson décimo cuarto clasificado, por diante de ambos McLarens e só un posto por detrás do vixente Campión do Mundo Keke Rosberg no Williams.

Ao comezo da carreira, Tambay superou a Arnoux, mentres que de Angelis retirouse pronto co turbo roto. O motor de Cheever fallou dúas voltas máis tarde, mentres que Johansson retirouse na volta 5 con problemas no sistema de combustible. Cando o turbo de Patrese rompeu na volta 9, Piquet quedou no cuarto lugar detrás dos Ferrari e Prost, con de Cesaris quinto e Winkelhock sexto. Prost superou a Arnoux na volta 14, seguido de Piquet cinco voltas máis tarde. Logo, na volta 20, Prost pasou a Tambay e púxose líder, Piquet situouse segundo na volta 31. Nas últimas etapas da carreira, o motor de Winkelhock fallou e de Cesaris caeu detrás do seu compañeiro Mauro Baldi, mentres que Nigel Mansell, que cualificara 18º no segundo Lotus, fixo unha gran remontada, e pasou a Arnoux na volta 48 para poñerse 4º. Na bandeira a cadros, Prost estaba 19 segundos por diante de Piquet con Tambay, Mansell, Arnoux e Niki Lauda completando os seis primeiros.

No campionato de pilotos, Prost duplicou a súa vantaxe sobre Piquet a seis puntos, con Tambay dous puntos máis atrás. Renault logrou o liderado absoluto do Campionato de Construtores, tres puntos por diante de Ferrari.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 28 Francia René Arnoux Ferrari 1:10.436 1:09.462
2 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 1:10.874 1:10.104 +0.642
3 15 Francia Alain Prost Renault 1:10.170 1:10.808 +0.708
4 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 1:10.771 1:11.114 +1.309
5 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:11.246 1:10.881 +1.419
6 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 1:11.098 1:10.933 +1.471
7 16 Eddie Cheever Renault 1:11.055 1:11.520 +1.593
8 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:13.493 1:11.687 +2.225
9 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:13.163 1:12.150 +2.688
10 35 Derek Warwick Toleman-Hart 1:12.528 1:12.541 +3.066
11 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 1:14.006 1:12.860 +3.398
12 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:13.792 1:13.422 +3.960
13 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 1:13.755 +4.293
14 40 Stefan Johansson Spirit-Honda 1:15.535 1:13.962 +4.500
15 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford 1:14.267 1:15.118 +4.805
16 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:14.651 1:14.970 +5.189
17 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:14.964 1:15.686 +5.502
18 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 1:16.377 1:15.133 +5.671
19 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 1:15.135 1:15.350 +5.673
20 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford 1:15.234 1:16.762 +5.772
21 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 1:15.441 1:15.317 +5.855
22 26 Raul Boesel Ligier-Ford 1:15.386 1:16.134 +5.924
23 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:15.449 1:16.347 +5.987
24 7 John Watson McLaren-Ford 1:15.609 1:16.091 +6.147
25 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:15.383† 1:15.767 +6.305
26 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:17.162 1:16.544 +7.082
27 34 Johnny Cecotto Theodore-Ford 1:16.714 1:16.786 +7.252
28 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 1:20.400 1:17.594 +8.132
29 17 Kenny Acheson RAM-Ford 1:19.267 1:18.103 +8.641
Fonte:[1]
  • † — Tempo anulado.
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 15 Francia Alain Prost Renault 67 1:24:39.780 3 9
2 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 67 + 19.161 6 6
3 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 67 + 26.246 2 4
4 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 67 + 38.952 18 3
5 28 Francia René Arnoux Ferrari 67 + 58.874 1 2
6 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford 66 + 1 Lap 15 1
7 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 66 + 1 volta 11
8 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 66 + 1 volta 9
9 7 John Watson McLaren-Ford 66 + 1 volta 24
10 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 65 + 2 voltas 25
11 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 65 + 2 voltas 13
12 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford 65 + 2 voltas 20
13 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 65 + 2 voltas 16
14 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 65 + 2 voltas 23
15 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 65 + 2 voltas 17
16 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 64 + 3 voltas 21
17 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 64 + 3 voltas 19
Ret 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 49 Motor 8
Ret 26 Raul Boesel Ligier-Ford 48 Suspensión 22
Ret 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 46 Sistema combustible 26
Ret 35 Derek Warwick Toleman-Hart 27 Caixa de cambios 10
Ret 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 9 Turbo 5
Ret 40 Stefan Johansson Spirit-Honda 5 Sistema combustible 14
Ret 16 Eddie Cheever Renault 3 Motor 7
Ret 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 3 Turbo 12
Ret 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 1 Turbo 4
NSC 34 Johnny Cecotto Theodore-Ford
NSC 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo
NSC 17 Kenny Acheson RAM-Ford

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Canadá de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1983
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1982
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1984

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 21 de outubro de 2014. Consultado o 2007-06-17. 

  1. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 174. ISBN 0-905138-25-2. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]