Saltar ao contido

Gran Premio de Italia de 1983

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Italia de 1983
Nome oficialLIV Gran Premio d'Italia Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Italia Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1983 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento52 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Monza (Monza) 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.620555555556, 9.2894444444444 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,793 km Editar o valor en Wikidata
PaísItalia Editar o valor en Wikidata
Data11 de setembro de 1983 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoNelson Piquet Editar o valor en Wikidata
Pole positionRiccardo Patrese Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNelson Piquet Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de Italia de 1983 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no circuíto de Monza o 13 de setembro de 1983. A carreira, que se disputou sobre 52 voltas, foi a décimo terceira proba da tempada de 1983. A carreira foi o 53º Gran Premio de Italia.

A carreira foi o escenario dun espectáculo moi infrecuente nos pits. Logo de terminar a súa parada en boxes o McLaren- TAG de Niki Lauda parouse diante dos boxes de Brabham. O dono do equipo Brabham (e o xefe da Asociación de Construtores de Fórmula Un) Bernie Ecclestone saíu e axudou a darlle un empurrón ao McLaren para que volvera á carreira.

Durante a cualificación Nelson Piquet rexistrou unha velocidade máxima de 306 km/h no seu Brabham BT52 con motor BMW. Os únicos outros pilotos para romper a barreira dos 300 km/h foron o seu compañeiro de equipo Riccardo Patrese e o McLaren de Niki Lauda e John Watson. Esta foi a primeira carreira na que os dous McLaren utilizaron os novos motores turbo TAG - Porsche en lugar do motor Cosworth DFV V8 que o equipo utilizara desde 1968 (Lauda debutara co motor TAG na carreira anterior no Países Baixos, mentres que Watson aínda usou o DFV).

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:30.253 1:29.122
2 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 1:31.036 1:29.650 +0.528
3 28 Francia René Arnoux Ferrari 1:30.799 1:29.901 +0.779
4 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 1:30.202 1:30.475 +1.080
5 15 Francia Alain Prost Renault 1:32.244 1:31.144 +2.022
6 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:31.295 1:31.272 +2.150
7 16 Eddie Cheever Renault 1:31.613 1:31.564 +2.442
8 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 1:32.590 1:31.628 +2.506
9 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:34.161 1:31.959 +2.837
10 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 1:32.407 1:32.593 +3.285
11 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 1:34.610 1:32.423 +3.301
12 35 Derek Warwick Toleman-Hart 1:33.738 1:32.677 +3.555
13 8 Austria Niki Lauda McLaren-TAG 1:33.190 1:33.133 +4.011
14 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:35.489 1:33.384 +4.262
15 7 John Watson McLaren-TAG 1:35.928 1:34.705 +5.583
16 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 1:36.631 1:35.291 +6.169
17 40 Stefan Johansson Spirit-Honda 1:37.862 1:35.483 +6.361
18 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:36.968 1:35.624 +6.502
19 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:37.270 1:36.220 +7.098
20 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 1:36.796 1:36.435 +7.313
21 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 1:37.677 1:36.619 +7.497
22 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:37.565 1:36.644 +7.522
23 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:36.647 +7.525
24 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:36.788 1:37.319 +7.666
25 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 1:38.577 1:36.834 +7.712
26 34 Johnny Cecotto Theodore-Ford 1:37.105 1:37.634 +7.983
27 26 Raul Boesel Ligier-Ford 1:37.798 1:37.186 +8.064
28 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford 1:37.277 1:37.245 +8.123
29 17 Kenny Acheson RAM-Ford 1:37.755 1:37.272 +8.150
Fonte:[1]
Pos Piloto Construtor voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 52 1:23:10.880 4 9
2 28 Francia René Arnoux Ferrari 52 + 10.212 3 6
3 16 Eddie Cheever Renault 52 + 18.612 7 4
4 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 52 + 29.023 2 3
5 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 52 + 53.680 8 2
6 35 Derek Warwick Toleman-Hart 52 + 1:13.348 12 1
7 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 52 + 1:33.922 14  
8 12 Nigel Mansell Lotus-Renault 52 + 1:36.035 11  
9 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 51 + 1 volta 19  
10 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 51 + 1 volta 20  
11 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 51 + 1 volta 16  
12 34 Johnny Cecotto Theodore-Ford 50 + 2 voltas 26  
13 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 50 + 2 voltas 21  
Ret 31 Italia Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 45 Motor 25  
Ret 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 44 Sistema combustible 22  
Ret 30 Bélxica Thierry Boutsen Arrows-Ford 41 Motor 18  
Ret 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 35 Desfalecemento 9  
Ret 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 28 Embrague 24  
Ret 15 Francia Alain Prost Renault 26 Turbo 5  
Ret 8 Austria Niki Lauda McLaren-TAG 24 Eléctrico 13  
Ret 7 John Watson McLaren-TAG 13 Eléctrico 15  
Ret 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 10 Caixa de cambios 23  
Ret 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 4 Turbo 10  
Ret 40 Stefan Johansson Spirit-Honda 4 Distribuidor 17  
Ret 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 2 Motor 1  
Ret 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 2 Colisión 6  
NSC 26 Raul Boesel Ligier-Ford    
NSC 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford    
NSC 17 Kenny Acheson RAM-Ford        

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio dos Países Baixos de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio de Europa de 1983
Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1982
Gran Premio de Italia Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1984

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 21 de outubro de 2014. Consultado o 2007-06-17. 

  1. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 202. ISBN 0-905138-25-2. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]