Saltar ao contido

Ferrocarrils de la Generalitat de Catalunya

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «FGC»)
Logotipo de FGC

Ferrocarrils de la Generalitat de Catalunya, máis coñecida polas súas siglas FGC, é unha compañía de ferrocarril propiedade da Generalitat de Cataluña, que opera varias liñas inconexas en Cataluña. En total a compañía opera 140 km de vía estreita (1.000 mm), 42 km de vía estándar (1.435 mm) e 89 km de vía ancha (ou ancho de vía ibérico, 1.668 mm), tren de cremalleira e funicular.

Función metropolitana

[editar | editar a fonte]

As liñas de trens de servizo suburbano dos FGC, funcionan como metro completando os servizos do Metro de Barcelona, atravesando Barcelona e toda a súa área metropolitana, funcionando como un metro express, integradas tarifariamente e conseguindo altas frecuencias nos tramos comúns de diversas liñas na hora punta.

Os diversos gobernos españois dos séculos XIX e XX forzaron a partir do ano 1845, a adopción dun ancho de vía diferente ao europeo, coa oposición dos industriais cataláns interesados na exportación dos seus produtos téxtiles, e unhas mínimas subvencións, en comparación ás políticas ferroviarias en Europa ás liñas que o adoptasen. O feito que o premio ás liñas que adoptaron ese particular ancho, foi a súa expropiación logo de ser nacionalizadas por Franco e é o que levou a que nunca máis recibiran investimentos neste sector, o que explica que o transporte de mercancías en España sexa unicamente pola estrada, en comparación co resto de Europa.

A Guerra Civil que arruinou totalmente as compañías ferroviarias e esnaquizou gran parte das súas infraestruturas, acabou de paralizar calquera investimento, e despois da guerra, o ditador nacionalizará os ferrocarrís, abandonará e pechará os tramos secundarios.

O tren de Sarrià, foi no ano 1863 o primeiro ferrocarril que usou en Cataluña e en todo o Estado español a enerxía eléctrica e o primeiro ferrocarril urbano do Estado español e o segundo do mundo, despois do metro de Londres, que non foi subvencionado por non ser de ancho español, salvouse da expropiación por este motivo. En cambio a primeira liña de tren peninsular entre Mataró e Barcelona, construída no ano 1848, que tampouco foi subvencionada, por ser anterior á Lei de subvencións do ano 1907, si que foi expropiada, pasando a formar parte de RENFE.

Cronoloxía

[editar | editar a fonte]
  • 1845: O goberno español, a proposta dos enxeñeiros, Juan Subercase e Calixto Santa Cruz, forzan a adopción dun ancho de vía diferente ao europeo, baseado nunha medida de seis pés casteláns (equivalentes a 1.689 m, coa oposición dos industriais cataláns).
  • 1855: Derrubadas as murallas da cidade, o empresario Lluís Simon forma a empresa Compañía do Ferrocarril de Barcelona a Sarrià.
  • 1863: Inauguración do tren de Sarrià, primeiro ferrocarril en Cataluña e en toda España que usou a enerxía eléctrica e primeiro ferrocarril urbano do Estado español e segundo do mundo despois do metro de Londres aberto seis meses antes.
  • 1906: Electrifícase o tren de Sarrià.
  • 1917: Ferrocarriles de Cataluña, S.A. inauguran o tramo dende Sarrià ata Les Planes e Sant Cugat del Vallès.
  • 1917: Constitución da Compañía General de Ferrocarriles Catalanes, coa participación da sociedade belga Solvay, que explotaba os sales potásicos de Súria e Cardona.
  • 1919: Ferrocarriles de Cataluña, S.A. inauguran o tramo dende Sant Cugat del Vallès ata Terrassa.
  • 1924: A Compañía General de los Ferrocarriles Catalanes inauguran o tramo dende Martorell ata Manresa.
  • 1941: O 24 de xaneiro, o goberno do ditador Franco aprobou a Lei de Bases de Ordenación Ferroviaria e dos Transportes pola Estrada que establecía a nacionalización e agrupación nunha sola empresa de toda as compañías de ancho 1.668 metros do Estado español que pasaban a formar parte de Renfe. É a maior operación nacionalizadora de Europa ata aquel momento. O tren de Sarrià salvouse da expropiación por non ser de ancho español.
  • 1979: Créase FGC coincidino coa restauración da democracia, co obxectivo de rehabilitar e modernizar os servizos da liña Barcelona-Vallès e Llobregat-Anoia.
  • 2005: O 1 de xaneiro faise efectivo o traspaso da liña Lleida-La Pobla de Segur aos FGC. O 18 de xullo do mesmo ano a empresa iniciou unha renovación da vía e das instalacións no tramos Balaguer-La Pobla, obras que durarían un ano.
A estación terminal de Sarrià

A L6 é a nova denominación que recibe a liña dos FGC desde Plaça de Catalunya ata Sarrià. Grazas ao aumento de frecuencias e á integración tarifaria con TMB, pasouse a considerala unha liña de metro máis.

A L6 comparte vías coa L7 ata chegar a Gràcia e coas liñas suburbanas de FGC ata Sarrià, moitos dos trens destas liñas suburbanas son semidirectos ao longo do percorrido da L6.

A estación de Avinguda de Tibidabo é a única estación dos FGC en Barcelona cunha sola vía

A L7 (ou Liña de Balmes) é o nome que recibiu o servizo de metro que realizan os trens da liña do Vallès de FGC que toman o ramal da Avinguda de Tibidabo, ao pé desta montaña. É unha liña situada integramente na cidade de Barcelona e comparte o tramo Plaça Catalunya-Gràcia coa L6 e o resto de liñas suburbanas dos FGC.

Estación de Molí Nou

A L8 é o nome que recibe o servizo de metro que realizan os trens do Metro do Baix Llobregat entre as estacións de Plaça Espanya, en Barcelona e Molí Nou-Ciutat Cooperativa, en Sant Boi de Llobregat. Ademais esta liña travesa tamén os concellos de L'Hospitalet de Llobregat e Cornellà de Llobregat.

A estación terminal de Reina Elisenda

A L12 é a nova denominación que recibe a sección da liña 6 FGC desde Sarrià ata Reina Elisenda como tren lanzadeira

Liña Barcelona-Vallès

[editar | editar a fonte]

A liña Barcelona-Vallès é unha liña de ancho de vía internacional formada por un tronco e catro ramais. A estación terminal sur atópase en Barcelona, na estación de Plaça de Catalunya, e o resto de estacións terminais atópanse dúas en Barcelona e dúas nas capitais da comarca do Vallès Occidental, Sabadell e Terrassa.

A liña está composta polos seguintes servizos, englobados en dous nomes comerciais:

Servizo Nome comercial Liña Percorrido
Metro Línia de Balmes L7 Barcelona-Pl.Catalunya - Avinguda del Tibidabo
Metro del Vallès L6 Barcelona-Pl.Catalunya - Sarrià
L12 Sarrià - Reina Elisenda
Suburbanas S1 Barcelona-Pl. Catalunya - Terrassa Nacions Unides
S2 Barcelona-Pl. Catalunya - Sabadell Parc del Nord
S5 Barcelona-Pl. Catalunya - Sant Cugat
S6 Barcelona-Pl. Catalunya - Universitat Autònoma
S7 Barcelona-Pl. Catalunya - Rubí

Liña Llobregat-Anoia

[editar | editar a fonte]

A liña Llobregat-Anoia é unha liña de ancho de vía métrica (1.000 mm) formada por un tronco e dous ramais. A estación terminal en Barcelona atópase na estación de Plaça d'Espanya, e o resto de estacións terminais da liña atópanse nas comarcas do Baix Llobregat, Bages e Anoia. Ademais dos trens de pasaxeiros, a liña tamén está composta por unha serie de ramais para mercancías que conectan Seat, en Martorell, co Porto de Barcelona.

A liña está composta polos seguintes servizos que se engloban en tres nomes comerciais:

Servizo Nome comercial Liña Percorrido
Metro Metro del Baix Llobregat L8 Barcelona-Pl. Espanya - Molí Nou-Ciutat Cooperativa
Suburbanas S3 Barcelona-Pl. Espanya - Can Ros
S4 Barcelona-Pl. Espanya - Olesa de Montserrat
S8 Barcelona-Pl. Espanya - Martorell Enllaç
S9 Barcelona-Pl. Espanya - Quatre Camins
Proximidades Metro Comarcal del Bages R5 Barcelona-Pl. Espanya - Martorell Enllaç - Manresa Baixador
R50 Barcelona-Pl. Espanya - Martorell Central - Manresa Baixador
Metro Comarcal de l'Anoia R6 Barcelona-Pl. Espanya - Martorell Enllaç - Igualada
R60 Barcelona-Pl. Espanya - Martorell Central - Igualada

Liña Lleida-La Pobla de Segur

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Liña Lleida-La Pobla de Segur.
Tren estacionado na estación de La Pobla

O 1 de xaneiro de 2005 transferiuse a liña de Lleida a La Pobla de Segur desde RENFE. É a liña en peor estado de Cataluña e ata hai pouco estábase remodelando en dúas fases, de Lleida a Balaguer e de Balaguer a La Pobla de Segur. Prevese aumentar a frecuencia de paso, crear un sistema de proximidades entre Lleida e Balaguer, renovar o material en circulación. Así mesmo contémplase a posibilidade de estender a liña ata Francia.

A data 4 de xuño de 2006, FGC, co trazado xa renovado, ofrece cinco circulacións diarias entre Lleida e Balaguer e tres trens por sentido entre Lleida e La Pobla de Segur. Estes servizos están realizados con trens diésel de Renfe Operadora alugados a FGC á espera de que esta compre novas unidades. FGC posúe agora para esa liña unidades 592.200 e os pequenos automotores diésel 596 como novas incorporacións prestadas pola compañía nacional.

Cremalleira de Montserrat

[editar | editar a fonte]
Cremallera na estación de Montserrat

FGC opera dúas liñas de montaña, ambas construídas no sistema chamado tren cremalleira:

Funiculares

[editar | editar a fonte]

FGC tamén opera liñas de funicular, dúas delas situadas en Montserrat e que enlazan zonas de devandita montaña coa estación do tren cremalleira:

  • O Funicular de Sant Joan foi construído en 1918 e conecta o mosteiro coa ermida de Sant Joan situada a máis de 1000 m de altitude. Circula por 503 m de vía cunha pendente de ata o 65%. En 1926 foi remodelado e ampliado debido á súa popularidade, e en 1997 dotouse de novos vehículos que permiten vistas panorámicas.
  • O Funicular da Santa Cova construír en 1929 e percorre 262 m cun desnivel de 118 m. Enlaza a zona do mosteiro cunha zona próxima á Santa Cova. Foi renovado en 1963 e 1991.
  • O Funicular de Gelida inaugurado en 1924, conecta a estación de tren do concello de Gelida co centro urbano, salvando un desnivel de 110 metros.
  • O Funicular de Vallvidrera inaugurado en 1906, conecta a liña do Vallès con Vallvidrera.

Ferrocarril turístico do Alt Llobregat

[editar | editar a fonte]

O Ferrocarril turístic de l'Alt Llobregat, ou tren del Ciment, é unha liña turística en ancho de vía de 600 mm entre Guardiola de Berguedà i Castellar de n'Hug, na parte alta do río Llobregat.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]