Borrelia recurrentis

Borrelia recurrentis é unha especie de bacteria do grupo das espiroquetas, que causa a febre recorrente epidémica. B. recurrentis transmítese xeralmente de persoa a persoa a través dun vector, que é o piollo humano corporal (Pediculus humanus humanus), o cal foi descuberto por Otto Meier no século XIX.

Un estudo de 2011 encontrou ADN de B. recurrentis no 23% dos piollos da cabeza (Pediculus humanus capitis) de pacientes de febre recorrente transmitida por piollos en Etiopía. Quedou por determinar se o piollo da cabeza pode transmitir a enfermidade de persoa a persoa (ademais do piollo corporal).

A especie é notable pola súa capacidade de alterar as proteínas que expresa na súa superficie, o cal causa a recorrencia característica da enfermidade que produce.

Como ocorre con moitas outras especies de Borrelia, o cultivo de B. recurrentis é difícil e pouco fiable como proba. O patóxeno pode cultivarse in vitro en medios de cultivo especiais (BSK-II), pero en certas circunstancias require unha incubación de ata 4 semanas. Outra dificultade é o illamento do patóxeno dos fluídos corporais (sangue), que só ten éxito en aproximadamente o 10-20% dos casos.

A detección destes patóxenos realízase facendo unha identificación molecular utilizando a reacción en cadea da polimerase (PCR) ou microscópica no sangue do paciente. A preparación faise con tinguidura Giemsa ou tinguidura de Wright. As bacterias vivas poden detectarse mediante microscopía de campo escuro ou de contraste de fase.