Arquidiocese católica latina de Atenas
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 6.145.400 (2018)  (131,38 hab./km²) | ||||
| Lingua usada | lingua grega | ||||
| Relixión | Igrexa católica | ||||
| Xeografía | |||||
| Superficie | 46.775 km² | ||||
| Comparte fronteira con | arquidiocese de Corfú, Zante e Cefalonia, noroeste Roman Catholic Archdiocese of Naxos, Andros, Tinos and Mykonos (en)  , sueste Roman Catholic Diocese of Syros and Milos (en) , sueste Roman Catholic Diocese of Chios (en) , leste Apostolic Vicariate of Thessaloniki (en) , norte Roman Catholic Diocese of Crete (en) , sueste | ||||
| Creación | 23 de xullo de 1875 | ||||
| Catedral | Cathedral Basilica of St. Dionysius the Areopagite (en) | ||||
| Sitio web | cathecclesia.gr | ||||
A arquidiocese de Atenas (en latín: Archidioecesis Atheniensis) é unha sé da Igrexa Católica Latina inmediatamente suxeita á Santa S. En 2012 tiña 101.600 bautizados sobre unha poboación total de 6 285 000 habitantes. O seu ordinario actual é, dende o 14 de xullo 2021, Theodoros Kontidis da Compañía de Xesús.
Territorio
[editar | editar a fonte]A arquidiocese ten xurisdición sobre os fieis católicos latinos das seguintes rexións de Grecia: Ática, Grecia Central, Grecia Occidental e Peloponeso.
A sé arcebispal é a cidade de Atenas, onde está a Catedral de San Dionisio o Areopaguita. O territorio ten unha superficie de 46.775 km² e está dividido en 14 parroquias.
Historia
[editar | editar a fonte]A diocese de Atenas, antes do Gran Cisma de 1054 era unha se sufragánea da arquidiocese de Corinto, baixo o patriarcado de Constantinopla. A arquidiocese latina foi erixida a comezos do século XIII con ocasión da conquista de Constantinopla por parte dos cruzados (1204). O primeiro arcebispo foi o francés Berardo, cuxa elección foi confirmada polo papa Inocencio III o 27 de novembro de 1206.
O mesmo pontífice definiu o estatuto da nova arquidiocese latina, en continuidade coa grega, da que tomou o posto. Nunha carta do 13 de febreiro de 1209 listou as dioceses sufragáneas de Atenas, que eran as mesmas que as da arquidiocese grega naquel período: Negroponte, Termópilas, Davalia, Avlon, Oreoi, Caristo, Queronea, Megara, Ceos, Andros e Esciro. Coa mesma carta, o papa concedeu a Berardo o palio.
Logo da caída de Constantinopla de 1453, tamén os outros territorios de Grecia baixo dominio occidental pasaron a dominio do Imperio Otomán; Atenas foi conquistada en 1458. O derradeiro arcebispo latino, Nicola Protimo, fuxiu da cidade e buscou refuxio na illa de Eubea, gobernada polos venecianos, e permaneceu alí até a súa morte en 1482. Dende este momento, a arquidiocese foi transformada en sé titular.
En 1833 Grecia obtivo a independencia. O 19 agosto do ano seguinte o papa Gregorio XVI instituíu a delegación apostólica de Grecia, co propósito de atender os intereses dos fieis católicos do novo reino. O 23 de xullo de 1875 o papa Pío IX restaurou a arquidiocese de Atenas, con xurisdición sobre toda Ática.
O 18 de marzo de 1926, co breve Quae catholico do papa Pío XI, os territorios do Peloponeso e a illa de Citerea, até entón sen xurisdición eclesiástica e administrados directamente polo delegado apostólico, foron unidos á arquidiocese de Atenas.[1] No mesmo ano, outras modificacións territoriais realizadas pola Santa Sé remataron co papel de delegado apostólico do arcebispo de Atenas.
Episcopoloxio
[editar | editar a fonte]- Giovanni Marengo (23 de xullo de 1875 - 17 de decembro de 1891, finado)
- Giuseppe Zaffino (29 de abril de 1892 - 7 de febreiro de 1895, finado)
- Caietanus Maria de Angelis (10 de maio de 1895 - 28 de marzo de 1900, finado)
- Antonio Delenda (29 de abril de 1900 - 10 de setembro de 1911, finado)
- Louis Petit (4 de marzo de 1912 - 24 de xuño de 1926, renuncia)
- Giovanni Francesco Filippucci (25 de xaneiro de 1927 - 29 de maio de 1947, nomeado arcebispo de Naxos, Andros, Tinos e Mykonos)
- Marcus Sigala (22 de febreiro de 1947 - 10 de marzo de 1950, finado)
- Marius Macrionitis (11 de marzo de 1953 - 8 de abril de 1959, finado)
- Venedictos Printesis (15 de maio de 1959 - 17 de novembro de 1972, renuncia)
- Nikolaos Foskolos (25 de xuño de 1973 - 12 de agosto de 2014, retirado)
- Sevastianos Rossolatos (12 de agosto de 2014 - 14 de xullo 2021, retirado)
- Theodoros Kontidis, S.I. (14 de xullo 2021 - actualidade)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Breve Quae catholico" (PDF). Acta Apostolicae Sedis (en latín) 18: 484. 1926.
