Xurxo V de Hannover
Xurxo V, Rei de Hannover e 2º duque de Cumberland e Teviotdale, Georg Friedrich Alexander Karl Ernst August , nado en Berlín o 27 de maio de 1819 e finado en París o 12 de xuño de 1878, foi o único fillo do rei Ernesto Augusto I de Hannover, 1º duque de Cumberland, o quinto fillo de Xurxo III do Reino Unido, e da súa muller, a princesa Frederica de Mecklenburgo-Strelitz. Era curmán da raíña Vitoria I. Foi o derradeiro soberano gobernante do efémero reino de Hannover e antecesor da rama xermana da casa de Hannover.
Traxectoria
editarA súa Alteza Real o príncipe George Frederick Alexander Charles Ernest Augustus, naceu en Berlín. Orixinalmente ostentou o título de príncipe Xurxo de Cumberland e pasou a súa infancia en Berlín e Gran Bretaña. Perdeu a vista dun ollo durante unha enfermidade infantil e a do outro nun accidente en 1833. Despois da morte de Guillerme IV de Inglaterra e o ascenso ao trono da raíña Vitoria I de Inglaterra, a unión persoal de 104 anos dos tronos de Gran Bretaña e Hannover chegou ao seu fin debido á operatividade da lei sálica nos estados xermanos. O duque de Cumberland ocupou entón o trono de Hannover como o rei Ernesto Augusto I e o príncipe Xurxo de Cumberland converteuse en príncipe herdeiro de Hannover. Como descendente lexítimo da liña masculina de Xurxo III, seguiu sendo membro da familia real británica e era o segundo na liña sucesoria ao trono británico até o nacemento do primeiro fillo da raíña Vitoria, a princesa Vitoria, en 1841. Estando totalmente cego, houbo dúbidas sobre a capacidade do príncipe para acceder ao goberno de Hannover; pero o seu pai decidiu que estaba capacitado para o cargo.
Rei de Hannover
editarO príncipe herdeiro sucedeu ao seu pai como rei de Hannover e duque de Brunswick-Lüneburg, así como duque de Cumberland e Teviotdale, e conde de Armagh o 18 de novembro de 1851, asumindo o nome de Xurxo V. De seu pai e do seu tío materno, o príncipe Charles Frederick de Mecklenburgo-Strelitz (1785—1837), un dos homes máis influentes na corte prusiana, Xurxo aprendeu a ter un moi alto e autocrático punto de vista da autoridade real. Durante o seu reinado de 25 anos, tivo moitas disputas co Landtag de Hannover (o parlamento). Tendo apoiado a Austria na dieta da confederación alemá en xuño de 1866, refusou, contrariamente aos desexos do parlamento, aceptar a demanda prusiana dunha neutralidade sen armas durante a guerra austro-prusiana. Como resultado, o exército prusiano ocupou Hannover e o exército de Hannover rendeuse o 29 de xuño de 1866 e o rei e a familia real voaron cara á Austria. O goberno prusiano anexionou formalmente Hannover o 20 de setembro, pero o deposto rei nunca renunciou aos seus dereitos ao trono nin recoñeceu as accións prusianas. Desde o exilio en Gmunden, Austria, apelou en van aos grandes poderes europeos para que interviñesen nos asuntos de Hannover.
Familia e fillos
editarXurxo casou o 18 de febreiro de 19843 en Hannover coa súa alteza real a princesa María de Saxonia-Altenberg (14 de abril de 1818-9 de xaneiro de 1907), a filla máis vella de Josef, duque de Saxonia-Altenberg, e a súa muller, a duquesa Amelia de Württemburg. O matrimonio deu como froito 3 fillos:
- Príncipe Ernesto Augusto de Hannover, 3º duque de Cumberland (21 de setembro de 1845-14 de novembro de 1923), príncipe herdeiro de Hannover até o 20 de setembro de 1866; sucedeu ao seu pai como 3º duque de Cumberland e Teviotdale e conde de Armagh o 12 de xuño de 1878; sucedeu ao seu curmán, o duque Guillerme de Brunswick-Wolfenbüttel (1806-1884) o 18 de outubro de 1884, pero foi privado de reinar polo Bundesrat (concello federal do Imperio Xermano), 1885; casou coa súa alteza real a princesa Tyra (29 de setembro de 1853-26 de febreiro de 1933), terceira filla do rei Cristian IX de Dinamarca e da princesa Luisa de Hesse-Casse.
- Princesa Frederica de Hannover (9 de xaneiro de 1848-16 de outubro de 1926); casou con Litubert, barón von Pawel-Rammingen (27 de xullo de 1843-20 de novembro de 1932).
- Princesa María de Hannover (3 de decembro de 1849-4 de xuño de 1904).
O rei Xurxo V morreu en París en xuño de 1878. Foi enterrado na capela de San Xurxo, no castelo de Windsor.